Την Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022, μεταξύ άλλων συνταρακτικών γεγονότων που συγκλονίζουν τη χώρα -υπόθεση υποκλοπών, «Κιβωτός του Κόσμου», ελληνοτουρκικές σχέσεις- το ρολόι του χρόνου γύρισε μια δεκαετία πίσω. Οι εικόνες από τη «βίαιη» εισβολή με εντολή πλειστηριασμού στο σπίτι της συνταξιούχου δημοσιογράφου Ιωάννας Κολοβού στα Άνω Ιλίσια ξύπνησε τις πιο εφιαλτικές μνήμες από την περίοδο της ένταξης μας στη μνημονιακή πραγματικότητα της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Μια γυναίκα με χρέος 15.000 ευρώ σε τράπεζες λόγω της χρήσης πιστωτικών καρτών κινδυνεύει να χάσει οριστικά το σπίτι της, που αποτελεί την πρώτη της κατοικία. Η σπασμένη πόρτα, από ηλεκτρικό πριόνι όπως καταγγέλλει η ίδια, αποτελεί την αδιάψευστη μαρτυρία του έτσι κι αλλιώς καταναγκαστικού και ακραίου χαρακτήρα που έχουν οι εκτελέσεις τέτοιων αποφάσεων.
Οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης και σε αυτή την περίπτωση δημιούργησαν δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Από τη μια οι λεγόμενοι «αντιλαϊκιστές» που βρήκαν ευκαιρία να ξιφουλκήσουν υπέρ της εφαρμογής των νόμων για την ορθή λειτουργία της αγοράς. Μάλιστα, φορώντας τον μανδύα της υπεράσπισης της νομιμότητας, εργαλειοποίησαν για μια ακόμη φορά όλους τους συμπολίτες μας που πληρώνουν στην ώρα τους τις υποχρεώσεις τους, θέτοντάς τους απέναντι σε όσους αδυνατούν να κάνουν το ίδιο. Ταυτόχρονα και με λανθάνοντα προπαγανδιστικό τρόπο συμψηφίζουν τους αδύναμους να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους με τους «επαγγελματίες» κακοπληρωτές που εκμεταλλεύονται την περιρρέουσα κατάσταση αποφεύγοντας να συνεισφέρουν αυτό που μπορούν και τους αναλογεί. Δηλαδή, ένας συλλήβδην αφορισμός και «κατηγορώ» κατά «αγιάννηδων» και καιροσκόπων.
Από την άλλη πλευρά, στάθηκαν στο πλευρό της δημοσιογράφου τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και στη μεγάλη διαδήλωση έξω από το σπίτι της, όλοι εκείνοι που θεώρησαν χρέος τους να της συμπαρασταθούν και να εναντιωθούν σε τέτοιες «τυφλές» πρακτικές. Αφού αναγνωρίσουμε ότι και από αυτούς τους δεύτερους δεν έλλειψαν σε πολλές περιπτώσεις οι λεκτικές και αφοριστικές υπερβολές που ρίχνουν νερό στο λάδι της πόλωσης, είναι αξιοσημείωτο ότι η κινητοποίησή τους είχε ως αποτέλεσμα την αναβολή, και ελπίζουμε οριστική ματαίωση, αυτής και όποιας άλλης εντολής πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας ανθρώπου που δεν έχει να πληρώσει. Μια κινητοποίηση που τη χαρακτήρισε η μαζικότητα καταδεικνύοντας ότι τα αντανακλαστικά της κοινωνικής μας αλληλεγγύης δεν έχουν χαθεί στο όνομα της εξόδου από την εποπτεία και της προσμονής της «κανονικότητας».
Ωστόσο, αυτό που πρέπει να απασχολήσει τους κυβερνώντες, που βαρύνονται με την υπόθεση Πάτση, την αντιπολίτευση, τη Δικαιοσύνη, τους κοινωνικούς φορείς και κυρίως τις τράπεζες, είναι ότι η χώρα δεν αντέχει περαιτέρω διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής. Χωρίς να γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες της συγκεκριμένης υπόθεσης, καταλαβαίνουμε από το μέγεθος των κοινωνικών αντιδράσεων και με την εμπειρία της δεκαετίας της κρίσης, ότι σε δύσκολες εποχές, όπως αυτή που διανύουμε, το ποτήρι δεν θα αργήσει να ξεχειλίσει πάλι. Αποτελεί επιτακτική και αδήριτη ανάγκη ο επαναπροσδιορισμός και η εκ νέου νομοθέτηση για τέτοια σοβαρά ζητήματα. Δεν μπορούμε να ζητάμε από κάποιον να βγει από το σπίτι του για 15.000 ευρώ όταν αυτό έχει πολλαπλάσια αντικειμενική αξία και το δάνειο του το έχει αγοράσει κάποιος «Πάτσης» έναντι ευτελούς αντίτιμου. Αν δεν υπάρξει νομοθετική ρύθμιση με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, οι σπασμένες πόρτες των πλειστηριασμών θα πέσουν να μας πλακώσουν και ο εκκωφαντικός τους θόρυβος θα ξυπνήσει από το λήθαργο μια νέα λαϊκή αγανάκτηση…
(Ο Δημήτρης Στεμπίλης είναι δημοσιογράφος και ιστορικός)
