Η οργή και η αγανάκτηση για την τραγωδία στα Τέμπη, κυριάρχησαν και στις πρόσφατες μαζικές συγκεντρώσεις. Η κοινωνία μας θρηνεί, αλλά ταυτόχρονα ζητά απαντήσεις, ζητά κάθαρση, διαμαρτύρεται για ένα κράτος που δεν μπορεί να προστατεύσει αποτελεσματικά τους ανθρώπους.
Πιστεύω ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες κατανοούμε ότι:
- Δεν θα πεισθούν οι πολίτες από επικοινωνιακές τακτικές, ψεύτικες συγνώμες και μεγάλα κούφια λόγια που δεν θα οδηγήσουν σε πράξεις.
- Δεν θα πεισθούν με την προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης της τραγωδίας και την δημιουργία ενός τοξικού κλίματος αντιπαράθεσης.
Οι πολίτες απαιτούν ριζοσπαστικές αλλαγές, ώστε να αισθάνονται ότι υπάρχει ένα κράτος που βρίσκεται δίπλα τους, παρέχει ασφάλεια και ίσες ευκαιρίες στην ζωή τους.
Είναι ώρα να το πάρουμε αλλιώς.
Με στόχο να εγγυηθούμε έμπρακτα στους πολίτες ότι το «ποτέ ξανά» θα γίνει πράξη.
Μπορούν να το διασφαλίσουν αυτό ο κ Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του;
Αυτονόητα όχι.
Τέσσερα χρόνια στην κυβέρνηση και οι παθογένειες παρέμειναν και διευρύνθηκαν. Όσο και να φταίνε οι προηγούμενοι, αυτοί πήραν την εντολή από τον ελληνικό λαό και δεν την τίμησαν. Απέτυχαν.
Πρώτα υποσχέθηκαν και μετά διαφήμιζαν ένα επιτελικό κράτος, που ποτέ δεν υπήρξε, που ακόμη και ως επιχείρημα θρυμματίστηκε στη συνείδηση των πολιτών
Ένα δήθεν επιτελικό κράτος που εξαντλήθηκε στις υποκλοπές και τις απευθείας αναθέσεις. Όπου τα κάθε λογής συμφέροντα έκαναν πάρτι.
Δεν μπορεί ο κ Μητσοτάκης να εμφανίζεται ως δήθεν εγγυητής της ανατροπής του προβληματικού και σκοτεινού κράτους -όπως είπε-όταν αυτός συνειδητά το μεγάλωσε, το εξέθρεψε, με τις πελατειακές σχέσεις και τον καθεστωτισμό.
Δεν μπορεί να κάνει πως δεν βλέπει ότι οδήγησε όχι στην Ελλάδα 2.0 που διαφήμιζε, αλλά στην Ελλάδα των δυο ταχυτήτων, στην Ελλάδα των μεγάλων ανισοτήτων, όπως εύστοχα τόνισε ένας φίλος.
Οδήγησε σε μια χώρα όπου η Κυβέρνηση δεν θεωρεί ως πρώτο καθήκον της να προστατεύσει τους πολίτες και κυρίως τους λιγότερο προνομιούχους. Αλλά φροντίζει μόνο για τους μεγάλους και ισχυρούς .
Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στις μεταφορές.
Η ίδια συντηρητική λογική και πολιτική, στέλνει στις ατέλειωτες λίστες αναμονής τους ασθενείς που δεν έχουν να πληρώσουν, η ίδια πολιτική αρνείται τις ίσες ευκαιρίες για σύγχρονη και ποιοτική δημόσια εκπαίδευση στα παιδιά μας, ώστε να έχουν μεγαλύτερες ευκαιρίες στην ζωή τους.
Όχι, αυτοί δεν έχουν την αξιοπιστία και την φερεγγυότητα να εγγυηθούν το αύριο.
Όμως δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Την ώρα της ευθύνης και του χρέους για την πολιτική, υπάρχουν οι δυνάμεις που έχουν διαχρονικά αποδείξει ότι μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στην αλλαγή σελίδας που χρειάζεται η χώρα.
Αλλά δεν αρκούν οι προθέσεις.
Χρειάζονται ριζικές ανατροπές.
Στην οργάνωση και λειτουργία του κράτους, στον τρόπο διακυβέρνησης, στον ρόλο των θεσμών.
- Είναι η ώρα για σύγκρουση με κατεστημένες αντιλήψεις, με την λογική του ελέγχου, με τις πελατειακές σχέσεις και με την διαπλοκή με τα οικονομικά συμφέροντα.
- Είναι η ώρα για αποκομματικοποίηση του κράτους, για αξιοκρατία και αξιολόγηση παντού. Για να μη επικρατεί το ρουσφέτι, η άγνοια των αρμοδίων, ο ωχαδερφισμός.
- Είναι η ώρα για πλήρη διαφάνεια και λογοδοσία, σε κάθε σύμβαση και απόφαση του δημοσίου και των οργανισμών που ελέγχει. Οι ψηφιακές εφαρμογές προσφέρουν αυτή την δυνατότητα. Αλλά και σταθερούς κανόνες που δεν θα αλλάζουν κάθε φορά που αλλάζει η Κυβέρνηση ή ακόμη και ο Υπουργός. Ώστε να μην επαναλαμβάνονται τα ύποπτα φαινόμενα της κατάτμησης των συμβάσεων, των αδιαφανών αναθέσεων και των καθυστερήσεων που συνεπάγονται.
- Είναι η ώρα για μεταρρύθμιση και αναγέννηση των δημοσίων συστημάτων παιδείας, υγείας, απασχόλησης, κατάρτισης, ώστε να προσφέρουν πρόσβαση και ισότητα ευκαιριών για όλους. Ασφάλεια στον άνθρωπο για το αύριο του.
- Είναι η ώρα για ενεργή προστασία του ευάλωτου πολίτη, που δεν τα βγάζει πέρα, που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του από τους πλειστηριασμούς των funds.
- Είναι τέλος η ώρα για ισχυρούς θεσμούς, για ανεξάρτητες αρχές, που θα έχουν την δύναμη να ελέγχουν, να προστατεύουν τους πολίτες, να επιβάλλουν τον σεβασμό των κανόνων στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Κάποιος μπορεί να πει:
Πολλά από αυτά, όπως η υγεία, η παιδεία, η κοινωνική κατοικία, απαιτούν πρόσθετους πόρους.
Ναι, αλλά υπάρχουν σήμερα οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης.
Γιατί ενώ οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν το 30% κατά μέσο όρο σε κοινωνικές υποδομές, η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει λιγότερο από το μισό ποσοστό;
Αν δούμε που πάνε τα δάνεια του Ταμείου Ανάκαμψης θα πάρουμε την απάντηση.
Στους μεγάλους και ισχυρούς.
Για όλες αυτές τις τομές, απόλυτα χρήσιμη θα είναι η επιδίωξη του διαλόγου και της συνεννόησης, ώστε να στρατευθούν ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.
Η αλαζονεία της αυτοδυναμίας αποδείχθηκε πόσο επικίνδυνη είναι.
Όμως πρέπει να υπάρχει και ο οδηγός.
Αυτός που τις πιστεύει και είναι αποφασισμένος με κάθε κόστος να τις κάνει πράξη.
Το ΠΑΣΟΚ -Κίνημα Αλλαγής δεν έχει μόνο την θετική παράδοση. Αλλά και μια νέα ηγεσία, τον Νίκο Ανδρουλάκη, που χωρίς να βαρύνεται από προηγούμενη άσκηση εξουσίας, έχει την δυνατότητα να μπει μπροστά και να εκφράσει αυτή την αλλαγή, να πρωτοστατήσει στη νέα σελίδα που έχει ανάγκη η χώρα και η κοινωνία μας.
(Ο Χρήστος Πρωτόπαπας είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής, πρώην υπουργός)
