«Η Ελλάδα δεν επιχειρεί να επιβάλλει τετελεσμένα» δήλωσαν διπλωματικές πηγές απαντώντας σε νέες ακραίες δηλώσεις του προέδρου Ερντογάν. Σημαντικό καθώς σημαίνει,μεταξύ άλλων, ότι για το άμεσο μέλλον δεν πρόκειται να υπάρξει επέκταση χωρικών υδάτων ούτε νοτίως ούτε βορείως της Κρήτης. Ωστόσο, το σενάριο μιας ενδεχόμενης κλιμάκωσης της ελληνοτουρκικής έντασης σε θερμό επεισόδιο/ σύγκρουση στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αν και παράλογο , δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Είτε σχεδιασμένα για εκλογικούς λόγους είτε ως αποτέλεσμα ατυχήματος, λάθους, παρανόησης (miscalculation).
Παρά ταύτα, Ευρωπαϊκή και διεθνής κοινότητα δεν φαίνεται να καταγράφουν το ενδεχόμενο Ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης ως «σοβαρή απειλή» για το 2023. Σε σειρά σοβαρών αναλύσεων για τα πιθανά flashpoints (σημεία ανάφλεξης) σε καμιά δεν περιλαμβάνεται η ελληνοτουρκική περίπτωση. Το Crisis Group λ.χ. δημοσίευσε πρόσφατα λεπτομερή έκθεση στην οποία αναφέρονται δέκα (10) δυνητικές ή πραγματικές συγκρούσεις στον πλανήτη μέσα στο 2023, από την Αρμενία μέχρι την Αϊτή και το Πακιστάν, Υεμένη, κ.α. Ουδεμία νύξη στην ελληνοτουρκική περίπτωση. Παρόμοια είναι και η αξιολόγηση άλλων φορέων και αναλύσεων. Αυτό μπορεί να οφείλεται είτε στο ό,τι οι εν λόγω φορείς έχουν μια εντελώς διαφορετική εκτίμηση του κινδύνου σύγκρουσης για την περιοχή (πράγμα που σημαίνει ότι θεωρούν τις ελληνικές εκτιμήσεις μάλλον υπερβολικές). Ή ενδεχομένως δεν έχουν επαρκή πληροφόρηση για το τι ακριβώς συμβαίνει , παρά τις εκστρατείες ενημέρωσης της διεθνούς κοινής γνώμης από πλευράς μας. Το περισσότερο προβληματικό είναι ότι και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), στα εξωτερικά σύνορα χώρας- μέλους της οποίας απειλείται η σύγκρουση , εμφανίζεται μάλλον… αδιάφορη για το ενδεχόμενο αυτό. Ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την εξωτερική πολιτική της Ζ. Μπορέλ ( ο οποίος έχει να επισκεφθεί την Αθήνα από τον Ιούνιο 2020 !) μνημονεύει σε κείμενό του τον πόλεμο στην Ουκρανία , την κλιματική αλλαγή και ενεργειακή κρίση ως τις κύριες προκλήσεις για το 2023. Τίποτα άλλο στο ραντάρ του .
Η Ελλάδα εντάχθηκε, ως γνωστόν, στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα/ Ένωση προκειμένου πρώτα απ’ όλα να διασφαλίσει την κυριαρχία και ακεραιότητά της. Θεώρησε επιπλέον την ένταξή της στην Ευρωζώνη (ΟΝΕ) ως «βασική επένδυση ασφάλειας» ανεξάρτητα από τα άλλα οικονομικά οφέλη. Και εργάσθηκε συστηματικά προκειμένου η Ένωση να αποκτήσει τα μέσα, ρυθμίσεις και δυνατότητες για την προστασία των κρατών μελών της από εξωτερικές απειλές. Το 1977 π.χ. πρότεινε και συμπεριλήφθηκε στη Συνθήκη (Άμστερνταμ) η αναφορά για την προστασία των συνόρων των κρατών μελών και το 2002 (Συνέλευση, Ευρωπαϊκό Σύνταγμα/Συνθήκη Λισσαβώνας) τη ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής, κ.α. Η Τουρκία θα πρέπει επομένως να γνωρίζει ότι οποιαδήποτε επιθετική κίνηση επί του πεδίου εναντίον της Ελλάδας ισοδυναμεί ουσιαστικά με κίνηση εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά. Θα βάλλει δηλ. ευθέως εναντίον της Ένωσης της ίδιας. Και αυτό θα πρέπει η ΕΕ να το καταστήσει ξεκάθαρο τώρα επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο «θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα» για να προστατεύσει την ακεραιότητα της όπως ακριβώς επιτάσσει η Συνθήκη. Υψώνει έτσι τείχος προστασίας και αποτροπής ως οιονεί κόκκινη γραμμή ( βεβαίως η ΕΕ θα πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα για να διευκολύνει την προσέγγιση Ελλάδας-Τουρκίας).
(Ο καθηγητής Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ. Από τις εκδόσεις Παπαζήση κυκλοφορεί σε λίγες μέρες το νέο του βιβλίο «Ελλάδα: Ορίζοντας 2030. Οι Προκλήσεις Τουρκίας και Ευρώπης»- Το Άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από τα «Νέα»)
