Τις επόμενες ημέρες και μέσα σε μια περίοδο που η χώρα μας θρηνεί τους 57 νεκρούς από το τραγικό σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εξαγγείλει τη νέα «αύξηση» στον κατώτερο μισθό. Τι είναι αυτό που πραγματικά ενοποιεί δυο γεγονότα που φαίνονται και άσχετα μεταξύ τους; Δε θα είναι μόνο η επικοινωνιακή προσπάθεια της ΝΔ να αλλάξει την ατζέντα, να κρύψει τις ευθύνες της γι’ αυτό το τραγικό γεγονός. Το κύριο είναι ότι συμβαίνουν σε ένα βαθιά αντιδραστικό και αντιλαϊκό υπόβαθρο που έχει ως κυρίαρχη αξία το καπιταλιστικό κέρδος και όχι τις ανάγκες των εργαζομένων. Αυτές τις αξίες υπηρετούν με συνέπεια όλα τα αστικά κόμματα.
Το έγκλημα στα Τέμπη έγινε στις ράγες μιας αντιλαϊκής πολιτικής που έχει μετατρέψει τις μαζικές μεταφορές σε εμπόρευμα, όπου η ανθρώπινη ζωή μπαίνει στο ζύγι του κόστους – οφέλους, σε έναν κλάδο όπου το προσωπικό είναι πολύ λιγότερο από τις ανάγκες για τη λειτουργία του σιδηρόδρομου, όπου οι μηχανοδηγοί δουλεύουν ως και 9 συνεχόμενες ημέρες χωρίς ρεπό, με συρμούς παλιάς τεχνολογίας και ένα δίκτυο χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας και όλα αυτά για να κερδίζει το ιταλικό μονοπώλιο.
Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι ακούνε συνεχώς για αυξήσεις αλλά πραγματική ενίσχυση στο εισόδημα δεν βλέπουν αφού και οι όποιες αυξήσεις δίνονται με τον απαράδεκτο νομοθετημένο μισθό, βρίσκονται πίσω από τις ανάγκες καθώς το κύμα ακρίβειας θερίζει τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Όλο το νομοθετικό πλαίσιο, το όποιο σφάζει εδώ και πολλά χρόνια τις συλλογικές συμβάσεις και τους μισθούς, είναι προσαρμοσμένο για να εξασφαλίζει φτηνή εργατική δύναμη στους επιχειρηματικούς ομίλους για να δυναμώνει η κερδοφορία τους.
Οι αυξήσεις παρουσιάζονται στρεβλά ως παροχή της κυβέρνησης με βάση την εφαρμογή του γνωστού μνημονιακού νόμου που οι εργαζόμενοι δικαίως ονόμασαν «Βρούτση- Αχτσιόγλου», με βάση την εφαρμογή του από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο νόμος που κατάργησε τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και έχει καθηλώσει τους μισθούς στα επίπεδα της περασμένης 15ετίας.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ, παρά την αύξηση του κατώτατου μισθού πέρυσι, ο μέσος μισθός παρουσίασε μια αύξηση κατά μόλις 5,28%, την ίδια στιγμή που ο πληθωρισμός για την ίδια χρονιά έτρεξε στο 9,3%, άρα μιλάμε για μείωση του πραγματικού μισθού.
Τα στοιχεία του ΕΡΓΑΝΗ φανερώνουν τη μεγάλη σφαγή στους μισθούς, που συντελέστηκε με νόμους από όλες τις κυβερνήσεις, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ.
α) Κατάργησαν κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις που βρίσκονταν τουλάχιστον 20% πάνω από τον κατώτερο, δηλαδή πάνω από 900€ ο κατώτερος κλαδικός μισθός όταν κατώτερος ήταν 751€, β) Κατάργησαν τις τριετίες, δηλαδή 10% επί του μισθού για κάθε τρία χρόνια προϋπηρεσία γ) Με τις «ενώσεις προσώπων» χαντάκωσαν τις επιχειρησιακές συμβάσεις στο κατώτερο επίπεδο.
Το αποτέλεσμα είναι σήμερα σε σύνολο 2.249.599 μισθωτών, το 60,5% να αμείβεται με λιγότερα από 1.000€! Μόνο 888.467 αμείβονται με πάνω από 1.000 ευρώ. Και μόνο το 13%, δηλαδή 306.316 με πάνω από 1.500€.
Από το 2016-17 ως σήμερα σχεδόν οι μισές προσλήψεις κάθε μήνα είναι μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ μικρότερους μισθούς από τον κατώτερο μισθό λόγω των ελαστικών σχέσεων είχε το 2011 το 22% των εργαζομένων. Δέκα χρόνια μετά το ποσοστό αυτό εκτινάσσεται στο 37%. Για να το κάνουμε πιο καθαρό, σήμερα οι 4 στους 10 εργαζόμενους περίπου, παίρνουν λιγότερα από τα ψίχουλα του κατώτερου μισθού.
Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι που θέλουν πραγματικές αυξήσεις για μπορούν να ζουν από το μισθό τους και όχι κάθε μήνα να επιλέγουν ποια ανάγκη θα αφήσουν παραπίσω, έχουν κάθε λόγο να στηρίξουν το ΚΚΕ ως αυτή τη δύναμη ανατροπής που μπορεί να φέρει τις πραγματικές ανάγκες στο προσκήνιο και να παλέψει αγωνιστικά για την κάλυψη τους.
Το ΚΚΕ αναφέρεται στη συνολική επαναφορά των δικαιωμάτων των εργαζομένων με κατάργηση των νόμων της ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ που απαγορεύουν τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις για την υπογραφή ΕΓΣΣΕ, με επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων και την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης για κάθε εργαζόμενο.
Βάζουμε φρένο στο τσουνάμι της ακρίβειας με προτάσεις για ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό και ονομαστική αύξηση του κατώτερου αυτή που διεκδικούν σήμερα τα εργατικά συνδικάτα η οποία και ξεπερνά τα 850 ευρώ με τα τωρινά δεδομένα.
Βάζουμε σε πρώτο πλάνο τη μείωση του χρόνου εργασίας, αντιστεκόμενοι στην εργασία- λάστιχο που έχουν ψηφίσει όλα τα άλλα κόμματα και η κυβέρνηση με τον νόμο- έκτρωμα του Χατζηδάκη που καταργεί το 8ωρο, 100 ακριβώς χρόνια από την πρώτη νομοθέτηση του.
Στήριξη στο ΚΚΕ σημαίνει δυνάμωμα των εργατικών αγώνων, της διεκδίκησης, της αλληλεγγύης κάτω από το σύνθημα «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό». Ενίσχυση στο ΚΚΕ σήμερα, σημαίνει πάλη από πολύ καλύτερες θέσεις για να ανακουφιστεί ο λαός από τη φτωχοποίηση του, να κατανοήσει την πραγματική του δύναμη που μπορεί να κάνει πέρα κυβερνήσεις και αφεντικά.
(Ο Πέρρος Γιώργος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής στο Δυτικό τομέα Αττικής)
