Μπροστά σε ένα αμιγώς κομματικό ακροατήριο, πόσω μάλλον κατά την διάρκεια ενός «συνεδρίου επανεκκίνησης», οι σκληροί χαρακτηρισμοί προς τους πολιτικούς αντιπάλους είναι σχεδόν επιβεβλημένοι. Ουδείς πρέπει λοιπόν να εντυπωσιάστηκε από τις εκφράσεις που χρησιμοποίησε ο Νίκος Ανδρουλάκης για να περιγράψει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τα στελέχη από το ΠΑΣΟΚ που προσχώρησαν σε αυτόν.
Αξίζει άλλωστε, αγνοώντας τα εντυπωσιακά λόγια, να ανιχνεύσουμε την πραγματική δυναμική των δεδομένων και των επιλογών που ανοίγονται το επόμενο διάστημα.
Στις δημοσκοπήσεις καταγράφεται η εξής «ανωμαλία»: Το ρεύμα για μια αριστερόστροφη κυβέρνηση, δηλαδή μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή μια συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να κερδίζει έδαφος στις δημοσκοπήσεις. Ωστόσο στον αντίποδα αυτής της τάσης φαίνεται να βρίσκονται οι ψηφοφόροι του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, καθώς φαίνεται να προτιμούν στην πλειοψηφία τους την μετεκλογική σύμπραξη με τη ΝΔ. Η κοινωνία, με άλλα λόγια, ζητά ολοένα και πιο έντονα την πολιτική αλλαγή, αλλά ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ στρέφει το βλέμμα του στα δεξιά.
Επηρεασμένοι ακόμα από το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, οι ψηφοφόροι και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με πολύχρονη παρουσία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους δημόσιους οργανισμούς και την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, θεωρούν ελκυστική την κάθε είδους εξουσία. Επιθυμούν να βρίσκονται κοντά της όποιος κι αν έχει τα ηνία της χώρας, σε αντίθεση με τις μάζες φτωχών, φτωχοποιημένων και «πληβείων», που αναζητούν μια χείρα βοηθείας να τους δώσει διέξοδο στο πρόβλημα επιβίωσής τους.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει λοιπόν να λύσει έναν γόρδιο δεσμό. Και αντί να πάρει σαφείς πολιτικές αποφάσεις, κάνει πως δεν βλέπει το πρόβλημα. Για να αποφύγει, δε, τις δύσκολες εσωκομματικές καταστάσεις (ποιος μπορεί να πάει κόντρα στα πεπραγμένα της πρώτης σειράς του συνεδρίου και ιδίως στελεχών όπως του Ευ. Βενιζέλου ή της Άννας Διαμαντοπούλου;) μιλά αόριστα για το μέλλον και προσφεύγει στις ευκολίες του παρελθόντος.
Ωστόσο το 2022 δεν είναι ούτε 2012, ούτε 2015 για να έχει το περιθώριο να ανασύρει τον Καμμένο, ξεχνώντας την σύμπραξη με τον Καρατζαφέρη. Οι νέες και οι νέοι της χώρας που έζησαν τη δραματικότητα της περιόδου επιβολής των μνημονίων, δεν συνδέουν το όνομα «ΠΑΣΟΚ» με την ευημερία, αλλά με το κατεστημένο. Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη, δε, έχει κάνει τις ανισότητες τόσο βαθιές, που για την ανατροπή τους απαιτούνται κοινωνικές λύσεις σαφείς, κοστολογημένες και πειστικές.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, για ακόμα μια φορά κλώτσησε το τενεκεδάκι παρακάτω, ελπίζοντας πως θα αποφύγει τα πιεστικά ερωτήματα. Η ιστορία έχει δείξει, πάντως, πως όποιος πολιτικός αγνοεί την κοινωνία καταλήγει παρίας, ευάλωτος και παρακολούθημα.
(Ο Νίκος Σβέρκος είναι δημοσιογράφος, διευθυντής του Avgi.gr)
