Ποιο είναι το όριο αντοχής της ενότητας της Δύσης απέναντι στη Ρωσία που σε ρητορικό-διακηρυκτικό επίπεδο διαμορφώθηκε την επόμενη μέρα της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία;
Η ιστορία διδάσκει ότι μια πολιτική ή ακόμη και μια στρατιωτική συμμαχία ή συνασπισμός στην περίπτωση που η σύγκρουση παρατείνεται πάντα η όποια ενότητα τίθεται σε δεινή δοκιμασία.
Καμιά δέσμευση γραπτή η προφορική, καμιά εγγύηση δεν διασφαλίζει ένα αρραγές μέτωπο όταν τα ζωτικά συμφέροντα των συμμάχων αποκλίνουν.
Σε ότι αφορά την ευθυγράμμιση των ευρωπαίων συμμάχων με τις ΗΠΑ την επόμενη μέρα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν υποχρεωτικός μονόδρομος καθώς η μεθόδευση της εισβολής από το Κρεμλίνο φώτισε την διαμεσολάβηση των Μακρόν και Σολτς ως παραπλανητικό αντιπερισπασμό της ρωσικής πλευράς με στόχο να κερδίσει χρόνο.
Στην αρχή της σύγκρουσης μαζί με τις μάχες υπήρχε προσδοκία ότι οι ταυτόχρονοι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των δύο αντιπάλων αλλά και μεταξύ όλων των εμπλεκομένων επέτρεπαν την προσδοκία μιας σύντομης σύγκρουσης.
Σήμερα το όριο αντοχής της ενότητας της Δύσης δεν είναι άλλο από την επερχόμενη ταυτόχρονη ενεργειακή και επισιτιστική κρίση που θα αρχίσει να γίνεται αισθητή το φθινόπωρο.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους διάσπαση της ενότητας της Δύσης σημαίνει σοβαρή δοκιμασία για την ενότητα της Ε.Ε.
Από την μια μεριά ο ιδρυτικός πυρήνας της ΕΟΚ των έξι πλην Ολλανδίας και οι χώρες του Νότου.
Δεν είναι τυχαίο ούτε συμπτωματικό που τόσο ο Ντράγκι όσο και ο Μακρόν συνεχίζουν την μεσολαβητική τους δραστηριοποίηση με πρώτο στόχο την σύναψη εκεχειρίας μια έμμεση αλλά σαφής διαφοροποίηση από την Ουάσιγκτον που δίνει προτεραιότητα στην φθορά της Ρωσίας.
Από την άλλη η Νέα Ευρώπη -για να θυμηθούμε τον Ντόναλντ Ράμσφελντ – με την Πολωνία, την Σκανδιναβία και τις τρεις Βαλτικές και την εκτός Ε.Ε πλέον Βρετανία.
Είκοσι χρόνια σχεδόν με την διάσπαση της Ε.Ε την Άνοιξη του 2003 εν όψει τις εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ η Ευρώπη των “27” στρατηγικά αμήχανη επί του παρόντος υφίσταται τις επιλογές της Μόσχας και της Ουάσιγκτον χωρίς να έχει μπορέσει μέχρι στιγμής να της επηρεάσει.
Επιλογές τις οποίες αν δεν μπορέσουν να επηρεάσουν οι “27” θα σημάνουν για την Γηραιά Ήπειρο μια ανεξέλεγκτη αποσάθρωση της κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας που είναι ήδη τραυματισμένη από 15 χρόνια περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής και δυόμιση χρόνια Πανδημίας.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)
