Σούρουπο Δευτέρας και στον σταθμό του Ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι με κατεύθυνση προς τον Πειραιά μπαίνει ένας νεαρός που μιλά μάλλον με κάποιο φίλο του στο τηλέφωνο. «Δεν το πιστεύω» είναι η πρώτη φράση που ακούγεται από το στόμα του και συνεχίζει «πρέπει να είμαι ο πρώτος που βρήκε δουλειά που σχετίζεται με τις σπουδές του μέσα από την εστίαση.
Ο ιδιοκτήτης της καφετέριας που δουλεύω θυμήθηκε ότι έχω πτυχίο πολιτικού μηχανικού και μου ζήτησε να του κάνω τα σχέδια για μια μικρή επέκταση επί πληρωμή».
Και αφού κάτι προφανώς του ειπώθηκε πρόσθεσε ότι «ρε φίλε, εκτός από μένα που έχω τελειώσει Πολυτεχνείο, δουλεύει σερβιτόρα μια γιατρίνα που έρχεται κατευθείαν από την ειδικότητα στο Γεννηματά, δύο ψυχολόγες και δυο κορίτσια που έχουν τελειώσει παιδαγωγικά».
Η ιστορία είναι τόσο αληθινή όσο η αξιοπιστία του γράφοντος, αλλά και να μην την είχαμε ακούσει δια ζώσης θα μπορούσε να είναι όντως πραγματική. Επιπλέον, σε ένα ρεπορτάζ που έγινε πρόσφατα από τα εφημερίδα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» για τους εργαζόμενους φοιτητές που σπουδάζουν στο Ρέθυμνο και για να τα βγάλουν πέρα δουλεύουν σκληρά, τα ποσοστά σύμφωνα με τους εμπλεκόμενους φορείς είναι συντριπτικά μεγάλα. Αυτή είναι μια δυσάρεστη αποτύπωση της κατάστασης για τους νέους που σπουδάζουν ή έχουν πάρει πτυχίο, και που δυστυχώς πολλοί από αυτούς θα πρέπει να βρουν άλλον τρόπο να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα ή να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς και να γίνουν κι αυτοί ένας ακόμη αριθμός στο κύμα του braindrain.
Αυτό είναι το ένα σύμπαν στη χώρα μας. Υπάρχει κι ένα άλλο, στο οποίο φαίνεται να διαβιεί ο πρωθυπουργός της χώρας μας Κυριάκος Μητσοτάκης, όπου η φιλοσοφική θέαση μπορεί να αντικαταστήσει τις πραγματικές ανάγκες της ζωής. Αλλιώς δεν δικαιολογείται η φράση που εκστόμισε σε συνάντησή του με μια ομάδα από φοιτητές και νεαρούς εργαζόμενους σε εταιρείες τεχνολογίας, οι οποίοι συμμετείχαν στο 12ο Πανόραμα Επιχειρηματικότητας και Σταδιοδρομίας, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 24 Μαΐου 2022, αναφέροντας μεταξύ άλλων «(…) ο σκοπός πλέον δεν είναι απλά πόσα λεφτά θα βγάλω, είναι πολύ σημαντικό αυτό, αλλά δεν είναι το μοναδικό κίνητρο, το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά, αλλά να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο σφαιρικά, λίγο πιο ολιστικά».
Και δεν είναι μια λανθασμένη αποστροφή στον από στήθους λόγο του ενοίκου του Μεγάρου Μαξίμου. Ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει κρύψει ποτέ την αντίληψή του για τη ζωή, καθώς και την πίστη σε μια κοινωνία ταξικά διαρθρωμένη. Ωστόσο, ακόμη και οι απόψεις περί «ψυκτικού» από το Περιστέρι δεν απαξίωναν έως την προηγούμενη Δευτέρα τα όνειρα οποιουδήποτε να πετύχει οικονομικά στη ζωή του. Ψυκτικός ναι, αλλά μπορείς να πετύχεις και να είσαι ο καλύτερος.
Ωστόσο, αυτή τη νεοεμφανιζόμενη θέση περί σφαιρικής και ολιστικής θέασης της ζωής, εμπλουτισμένη με απέραντο ελληνικό γαλάζιο και ήλιο, σε αντιπαράσταση με τους μισθούς, αποτελεί μια παραδοχή ατελέσφορης οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής, με μπόλικο βέβαια κυνισμό. Γιατί όπως είθισται, θα πει «εγώ δεν σας έταξα, σας είπα την αλήθεια». Μόνο που η δική του αλήθεια δεν έχει ελπίδα, γιατί ακριβώς η πολιτική, κοινωνική και οικονομική θέαση του πρωθυπουργού είναι ολιστικά νεοφιλελεύθερη, που απαξιώνει, έστω κι αν δεν το επιθυμεί, τα όνειρα της πλειοψηφίας…
(Ο Δημήτρης Στεμπίλης είναι δημοσιογράφος-ιστορικός)
