Πρέπει να συνεννοηθούμε. Άλλο συναίνεση και άλλο συνενοχή.
Εσύ ανέβαινες
κι εγώ κατέβαινα
με τ’άλλο ασανσέρ
Νίκος Παυλίδης,Στο ασανσέρ
Ένα από τα κρίσιμα ζητήματα που έχει ν’αντιμετωπίσει η σύγχρονη Αριστερά είναι ένα «σύμπλεγμα ημι-παρανομίας».Οι διωγμοί και οι κατατρεγμοί του παρελθόντος έχουν αφήσει ορισμένα κατάλοιπα σε πολλούς νοσταλγούς ,οι οποίοι προτιμούν να κινούνται στο σκοτάδι της μετεμφυλιακής «εκδίκησης» [sic]παρά στο φως της Δημοκρατίας.
Εξηγούμαι:
1.Νομίζουν ότι ζουν στη χώρα των άτυπων, αυτόκλητων εισαγγελέων οι οποίοι αναπληρώνουν ή συμπληρώνουν τη δράση των επισήμων οργάνων της Δικαιοσύνης, δικάζοντας και καταδικάζοντας όποιον δεν τους αρέσει, δεν τους «πάει». Χρησιμοποιώντας συνήθως τα ανώνυμα blogs πυροβολούν κατά παντός, εκτός βεβαίως από το κόμμα τους, τον «χώρο» τους ή την ‘παρέα’ τους.
Κριτές και ηθικολογούντες, ψευδολογούντες ή συκοφατούντες, μοιράζουν ύβρεις, κατάρες και «ποινές», θέτοντας τον (άσπιλο; άμωμο;) εαυτό τους υπεράνω θεσμών και ανθρώπων.
Η διαπλοκή και ατιμωρησία των Μεγάλων γέννησε την αυθαιρεσία και την ανομία των Μικρών (;) και οι δύο μαζί έχουν θρυμματίσει το κοινωνικό συμβόλαιο και οδηγούν τη χώρα σε ιδιότυπη ψευδο-ιδεολογική ρήξη.
2.Πρέπει να συνεννοηθούμε. Άλλο συναίνεση και άλλο συνενοχή. Άλλο η «τιμωρία» των υπεύθυνων προσώπων κι άλλο η «συλλογική ενοχοποίηση» κομμάτων και φορέων (μήπως και των εκατομμυρίων ψηφοφόρων και μελών τους;).
Πέραν της αλαζονείας και της απολυτότητας, τέτοιες αντιλήψεις ανοίγουν το δρόμο στον εκφασισμό της κοινωνίας.
3.Η Αριστερά δεν είναι χοληστερίνη για να διακρίνεται σε καλή και σε κακή.
Η επιστροφή της Αριστεράς με την καταστροφή της Αριστεράς θα κριθεί στο σημείο αυτό. Σε ποιο βαθμό δηλαδή η Αριστερά θα λειτουργήσει προσθετικά κι όχι αφαιρετικά, πολλαπλασιαστικά κι όχι διαιρετικά.
4.Οι ζωσμένοι με εκρηκτικά – ιδεολογήματα (σχολιαστές;) ανώνυμης ή επώνυμης δημ(ι)οσιογραφίας που εκπαιδεύτηκαν για να λειτουργούν ως Μουζαχεντίν του φανατισμού κάνουν ό,τι μπορούν για να χαθεί οριστικά ο κεντρώος ψηφοφόρος
Επειδή δεν είμαστε δημοκράτες όταν ‘χρησιμοποιούμε’ τις διαδικασίες της Δημοκρατίας κατά βούληση αλλά όταν τις σεβόμαστε κυρίως όταν χάνουμε οι παλαιότεροι πρέπει να θυμίσουν στους νεότερους πόσο μάτωσε η Αριστερά από τους «κουκουλοφόρους – δικαστές».Αν κάποιοι [εξακολουθούν να] πιστεύουν ότι η Ιστορία δίνει τη δεύτερη ευκαιρία ακόμα και σ’εκείνους οι οποίοι στην Πρώτη Φορά έχασαν[εκόντες/άκοντες;] το ηθικό/ιδεολογικό τους μπούσουλα,τότε πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα σε ποιόν επιτίθενται,γιατί επιτίθενται,ποιά μέσα χρησιμοποιούν και κυρίως να θυμούνται ότι πολύ συχνά το μπούμερανγκ επιστρέφει στον άδικα κι ασύμμετρα επιτιθέμενο με μεγαλύτερη ισχύ.
ΥΓ.«Εδώ δεν έχει πρόσωπα.Μονάχα προσωπίδες
Παραμορφωμένες κι αυτές…» [Λουκάς Θεοδωρακόπουλος,Σημείο Μηδέν]
Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής
