Το θέμα δεν είναι κλειστό, είναι ανύπαρκτο, είχε πει ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Ήντεν στον Πρωθυπουργό Παπάγο όταν ο τελευταίος έθεσε θέμα αυτοδιάθεσης για την Κύπρο.
Κάπως έτσι σκέπτονται οι τρείς εταίροι του νέου υπό τον Σολτς κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία όταν τίθεται θέμα εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Το DerSpiegel στο πρόσφατο τεύχος του παρουσίασε ένα εξαντλητικό ρεπορτάζ της δύσκολης δίμηνης διαπραγμάτευσης για την συγκρότηση του τρικομματικού υπό τον Σολτς συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Φιλελευθέρων που αποκαλείται Φωτεινός Σηματοδότης.
Οι Σοσιαλδημοκράτες, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, τις περισσότερες φορές βρέθηκαν να στηρίζονται στους Φιλελεύθερους για να αντιμετωπίσουν τους Πράσινους, ενώ επιβεβαιώνεται ότι ο ηγέτης των Φιλελευθέρων Λίντνερ προσήλθε στην διαπραγμάτευση αποφασισμένος να αναλάβει το Υπουργείο Οικονομικών.
Η διαπραγμάτευση ήταν δύσκολη καθώς ήταν για δεύτερη φορά τρικομματική, καθώς μετά τις εκλογές του 2017 αναζητήθηκε ανεπιτυχώς η συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων.
Σκληρή μάχη για το Υπουργείο Οικονομικών για το υπερυπουργείο Οικονομίας και Κλιματικής Αλλαγής, αλλά και για το Υπουργείο Μεταφορών.
Αυτό που προβάλλει ως έκπληξη είναι η απουσία όχι διαφωνιών και αντιπαραθέσεων αλλά ουσιαστικής πλην κάποιων γενικόλογων ευχολογίων συζήτησης για το μέλλον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η συζήτηση για την Ευρώπη στην Πολιτική Ελίτ της Γερμανίας δεν είναι ούτε ταμπού, ούτε απαγορευμένη, ούτε προσχηματική, καθώς πολύ απλά είναι ανύπαρκτη.
Από την έναρξη της κρίσης στην Ευρωζώνη την Άνοιξη του 2010 όταν η Ελλάδα βρέθηκε εκτός αγορών μέχρι και σήμερα κάθε φορά όταν διεξάγονται εκλογές στην Γερμανία η Γαλλία και οι χώρες του Νότου παρακολουθούν τις εξελίξεις με την προσδοκία να προκύψουν στο Βερολίνο οι προϋποθέσεις για την χαλάρωση της άκαμπτης δημοσιονομικής πειθαρχίας έτσι όπως αυτή ορίζεται από τον κόφτη χρέους και το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Η περίπτωση του Μακρόν που διατύπωσε μετά την εκλογή του θέσεις για την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ώστε να ανοίξει διάλογος μετά τις γερμανικές εκλογές του 2017 είναι χαρακτηριστική καθώς ακόμη περιμένει.
Η Γερμανία της Μέρκελ και σε λίγες μέρες του Σολτς θέλει την παράταση του σημερινού ευρωπαϊκού στάτους κβο σε τέτοιο σημείο ώστε να μην τηρεί ούτε καν μια προσχηματική στάση διαθεσιμότητας για διάλογο.
Η Γερμανία έχει γυρίσει την πλάτη της στους εταίρους της με τις εκλογικές αναμετρήσεις να παραπέμπουν στις τοπικές εκλογές των Καντονιών της Ελβετίας καθώς κοινός παρονομαστής είναι ο εσωστρεφής επαρχιωτισμός.
Η Ευρωπαϊκή Γερμανία ή η Γερμανική Ευρώπη ήταν το δίλημμα που κυριαρχούσε το 1989-1990.
Κανείς τότε δεν μπορούσε να προβλέψει ότι υπήρχε και τρίτος δρόμος για την Γερμανία, αυτός της Μεγάλης Ελβετίας.
Tα παραπάνω ας το τονίσουμε για μια ακόμη φορά είναι προαναγγελθείσα έκπληξη καθώς η στάση του Βερολίνου σε ότι αφορά την διαχείριση της Παγκόσμιας Χρηματοπιστωτικής Κρίσης το 2008 και την Κρίση της Ευρωζώνης μετά το 2010 ήταν ο κοινός παρονομαστής μιάς ευρύτατης σχεδόν ομόφωνης πολιτικής συναίνεσης.
Μόνο και μόνο η διαδοχή στο Υπουργείο Οικονομικών μιλά από μόνη της:
-2005 έως 2009 ο Σοσιαλδημοκράτης Στάινμπρουκ
-2009 έως 2017 ο Χριστιανοδημοκράτης Σόιμπλε
-2018 έως 2021 ο Σοσιαλδημοκράτης Σολτς.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος
