Το πρώτο Σαββατοκύριακο της καραντίνας πέρασε με ισχυρές δόσεις αμερικανικών εκλογών και τα τελευταία επεισόδια της σειράς «Το Γκάμπι της Βασίλισσας» στο Netflix.
Aπό τη μία οι ισχυρότεροι σκακιστές της τότε κραταιάς Ρωσίας, να υποκλίνονται, εν τέλει, στο αδιαμφισβήτητο ταλέντο μιας εικοσάχρονης Αμερικανίδας, με τη χαρμολύπη του μεγάλου παίκτη που, έχοντας απολαύσει τεράστιες νίκες, αναγνωρίζει την ήττα του αλλά και το μεγαλείο του αντιπάλου του.
Και από την άλλη, τα αλλεπάλληλα εκνευριστικά πλην αναμενόμενα twetts του Ντόναλτ Τραμπ που αρνείται να αποδεχθεί την ήττα του και να σεβαστεί την ετυμηγορία της κάλπης. Για πρώτη φορά στην ιστορία των Ρεπουμπλικανών.
Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι είναι ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών που δεν κατόρθωσε να πετύχει δεύτερη θητεία στην προεδρία της χώρας του και που έσπασε μία ισχυρά παράδοση ετών που θέλει τους απερχόμενους προέδρους να καλοδέχονται τους επόμενους στον Λευκό Οίκο.
Ο Τραμπ έπαιζε γκολφ την ώρα που ο αντίπαλός του Τζο Μπάϊντεν ανακηρύσσονταν ο 46ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Θα παίζει κι όταν θα ορκίζεται ο νέος πρόεδρος; Θα δούμε.
Το ερώτημα δεν θα είχε άλλη αξία, πλην των διαφόρων επεισοδίων του δράματος που θα προσφέρει στο φιλοθεάμον κοινό ο απερχόμενος πρόεδρος μέχρι την οριστική αλλαγή σκυτάλης, αν με την αλλαγή σελίδας, εξαφανιζόταν …δια μαγείας. Ο ίδιος και η ακραία προκλητική, λαϊκιστική και έξω από κάθε κανόνα πολιτικής συμπεριφοράς και αισθητικής.
Όμως, υπάρχει δρόμος μπροστά. Αν μεν αρνηθεί μέχρι τέλους να παραδεχθεί την ήττα του, αλλά δεν παρεμποδίσει την ομαλή μετάβαση στην εξουσία, τότε καλώς.
Αν πάλι όχι, τότε οι εξελίξεις μπορεί να γίνουν περίπτωση.
Σε κάθε περίπτωση, ο Τραμπ θα παραμείνει ένας πολύ σημαντικός «παίκτης» στην αμερικανική σκακιέρα, με ό,τι αυτό σημαίνει για την επόμενη μέρα σε μια Αμερική βαθιά διχασμένη και πολωμένη. Σε μια χώρα, που περισσότεροι από 70 εκατομμύρια άνθρωποι στήριξαν φανατικά με την ψήφο τους την πιο αντισυμβατική και χαοτική διακυβέρνηση στην ιστορία των ΗΠΑ.
Ο Τραμπ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο. Η σφραγίδα του, όμως, θα μείνει. Γιατί, πίσω του στοιχίζεται μία πολυπληθής κοινωνία πολιτών που αγνόησαν ή επέλεξαν να αγνοήσουν ακόμα και τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, εμφανίζοντάς τον ως αποκομμένο από το λαϊκό αίσθημα. Μια υπαρκτή κοινωνία πολιτών που διαβιεί στη σκιά της οικονομικής προόδου και αδυνατεί ή αδιαφορεί να κατανοήσει το πολιτικώς ορθό.
(Η Έλλη Τριανταφύλλου είναι δημοσιογράφος)
