Ο καιρός για σπαθί
Ο καιρός για εργαλείο
Πέτρος Κασιμάτης, Περί Κύρου περί Ουρανού
Τώρα που η Συντηρητική Παράταξη κλυδωνίζεται στο σύνολό της[κι όχι μόνο στο επίπεδο του νυν Πρωθυπουργού, αλλά όλων των διατελεσάντων… γεγονός που κάνουν ότι το ξεχνούν μερικοί αριστεροί προύχοντες] και τώρα που αχνοφέγγει η ελπίδα επαναφοράς μιας σοσιαλοκεντροαριστερής διακυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως η μεγαλύτερη παράταξη του χώρου, οφείλει να συνειδητοποιήσει ορισμένες μη-διαπραγματεύσιμες αρχές:
1.Δεν μπορεί να φτιάξεις και να προβάλλεις στο εκλογικό σώμα ένα [οιονεί-κυβερνητικό;]συνονθύλευμα από παληοκαιρισμένους αριστεριστές, φρέσκους νεοφιλόδοξους της καρέκλας, αρχαίους ζηλωτές, εμμονικούς εκδικητές και πάσης φύσεως ιδεοληπτικούς. Όσο κι αν χρειάζεται να διαμορφωθεί ένα πλειοψηφικό ρεύμα, όσο κι αν προστίθεται μία άχνη από τεχνοκράτες, το «άρωμα» που εκπέμπεται δεν είναι ελκυστικό
2.ίσως είναι πολλές φορές αναγκαίο να ρίχνει ένα μεγάλο πολιτικό κόμμα νερό στο ιδεολογικό κρασί του για λόγους συγκυριακής σκοπιμότητας. Είναι όμως ανεπίτρεπτο να ρίχνει τόσο πολύ νερό, ώστε το κρασί να μοιάζει σαν σόδα που όποιος την πίνει χωνεύει τα πάντα[από ΑΝΕΛ μέχρι επιχειρηματικά λαμόγια]
3.η επικοινωνιακή γλώσσα που απευθύνεται σε άπαντες, αλλά κυρίως στους πολίτες του κεντρώου χώρου, δεν επιτρέπεται να έχει ακόμα, εν έτει 2022/2023, χροιά μετεμφυλιακών διχασμών, μεταπολιτευτικής μαγκιάς και νεοαυθάδειας κενής περιεχομένου. Ο σύγχρονος πολιτικός λόγος πρέπει να είναι οραματικός, κοινωνικός αλλά και πραγματιστικός, να περιλαμβάνει δηλαδή στοιχεία μετρήσιμα κι αποδείξιμα.
Η θεωρία του «κάπου αλλού, κάπως αλλιώς, κάποτε άλλοτε» έχει κλείσει το βίο της
4.Ο αρχηγός ενός κόμματος προφανώς είναι και το πλέον προβεβλημένο πρόσωπο, αφού κρατάει τη σφραγίδα. Όμως δεν κυβερνάει μόνος αλλά με μία ομάδα, με την οποία «η απόσταση» δημοσιότητας δεν μπορεί να είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Το primus inter pares διαθέτει διαχρονική αξία
5.οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και με τ’ άλλα κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς, δεν μπορεί να έχουν ηγεμονικό πρόσημο, εξουσιαστικό στυλ ή υποχρεωτικά προαπαιτούμενα αξιωμάτων. Άλλο οι θεμιτές φιλοδοξίες των ηγετών κι άλλο η ενότητα της Αριστεράς
Αυτά και θα επανέλθω…
ΥΓ. «Κανένας δεν είναι άτρωτος
όταν δεν αντέχει να σκεφτεί μυθολογίες» [Π.Κασιμάτης]
(Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής εγκληματολογίας, πρώην υπουργός)
