Κυβέρνηση δηλώνει ότι φοβάται την πανδημία. Όμως την πανδημία την φοβούνται οι πολίτες, η κυβέρνηση φοβάται την πολιτική αποσύνθεση που δημιουργεί η ακρίβεια. Ο «παροδικός πληθωρισμός» όπως επιμείνει να διακηρύσσει προκειμένου να μην δώσει… αυξήσεις στους μισθούς.
Η κυβέρνηση δύο χρόνια τώρα μοιράζει(;) επιστρεπτέες και κλείνει ψηφιακά ραντεβού για εμβολιασμό. Ούτε το πρώτο το έκανε με επιτυχία, ούτε στο δεύτερο, και πιο αναγκαίο για την υγεία μας, πέτυχε. Ωστόσο και τα δύο έδειξαν ότι για την κυβέρνηση προέχει το λούστρο, προκειμένου να κάνει τις «δουλειές» της. Αυτές περιορίζονται στους διορισμούς ημετέρων, την απροσχημάτιστη προώθηση των ιδιωτικών ΔΕΗ -με αφορμή την «πράσινη» ενέργεια-, τις σκανδαλώδεις υποσχέσεις για το Ταμείο Ανάκαμψης στους μεγάλους παίχτες κ.α.).
Και ήρθε η αλήθεια από το Σούπερ Μάρκετ, βγήκε η «μαύρη» κάρτα από το φάκελο του λογαριασμού ρεύματος, ώστε να επέλθει πολιτική Νέμεσις. Μάλιστα η οικιακή οικονομία διατρέχει οριζόντια και την αξιωματική αντιπολίτευση, στο βαθμό που ως κυβέρνηση είχε φορο-ξεφλουδίσει τη λεγόμενη μεσαία τάξη. Ενώ τώρα δεν έχει μια σαφή αναπτυξιακή πολιτική. Εκτός ίσως από την απότομη αύξηση των βασικών μισθών, κάτι όμως που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την εκτεταμένη μικρομεσαία (και εν πολλοίς βιοποριστική) επιχειρηματικότητα. Η οποία συνεχώς συνθλίβεται λόγω τραπεζικής απομόνωσης και απουσίας αναπτυξιακών κονδυλίων (ΕΣΠΑ, Ταμείο Ανάκαμψης κ.α.)
Τσουρούτικος δικομματισμός
Ορισμένοι σχολιαστές των «κυριάρχων» ΜΜΕ λένε εδώ και πολλούς μήνες ότι θεσμικά η χώρα έχει ανάγκη από μια «υπεύθυνη αντιπολίτευση».
Αν και το «επιχείρημα» στόχευε στην απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ και ως εκ τούτου, αντιπαραθετικά, τον υπερτονισμό των «πρωτοβουλιών» Μητσοτάκη, οι ίδιοι δεν περίμεναν ότι τόσο σύντομα θα αποκαλυπτόταν οι αδυναμίες και των δύο (κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης). Γιατί ο δικομματισμός, όσο τσουρούτικος και εάν είναι, θέλει δίπολα. Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να πιάσει (ή να δημιουργήσει;) ένα νέο κύμα ανόδου όπως το 2011-15 αποκάλυψε, ταυτόχρονα, ότι για να φτιάξεις ομελέτα δεν χρειάζεται απλά να σπάσεις αυγά, πρέπει προηγουμένως να τα προμηθευτείς από το… σουπερ μάρκετ.
Η ακρίβεια λοιπόν και τα ήξεις-αφίξεις με τους εμβολιασμούς και τις θύματα της πανδημίας απειλούν την κυριαρχία της ΝΔ. Δείτε μόνο τις τελευταίες ημέρες τον 3ο εμβολιασμό, τον οποίο αρχικά τοποθέτησαν στο 6μηνο, μετά η πλατφόρμα θα άνοιγε στου 5,5 μήνες, για να προτείνει ο πρωθυπουργός το 4μηνο και να αποφασίσει η επιτροπή το 3μηνο…
Από κοντά η κυβέρνηση είχε… εθίσει ορισμένες επαγγελματικές κατηγορίες (ξενοδοχεία, εστίαση κ.α.) στις ενισχύσεις λόγω πανδημίας. Μάλιστα τους επέτρεψε να κάνουν ακόμη και «μαϊμού» τροποιητικές φορολογικές δηλώσεις για το 2019, έτσι ώστε να προκύπτει… αβίαστα χαμηλότερος τζίρος την περίοδο της πανδημίας…
Και αίφνης(;) οι ενισχύσεις (αφορολόγητες μεταβιβάσεις περιουσιών και επιχειρήσεων έως 4,2 εκ. ευρώ, επιστρεπτέες, δωρεάν χρηματοδότηση από τις Περιφέρειες, αναβολή εισπραχθέντος ΦΠΑ κ.α.), κόπηκαν… Ο Μητσοτάκης έκανε αυτό που αποφεύγει ακόμη και η Λαγκάρντ της ΕΚΤ: την απότομη σύσφιξη, το ξαφνικό κλείσιμο της κάνουλας. Σε σημείο που ακόμη δεν έγινε πιστευτός. Μάλιστα ορισμένοι… φτωχοδιάβολοι-«επιχειρηματίες» που βρίσκονται σε απόλυτη ένδεια, αναβάλουν το… λουκέτο ποντάροντας σε μια ακόμη-τελευταία επιστρεπτέα.
Το κενό στο κέντρο
Σε αυτό το περιβάλλον διαπιστώνει κανείς:
1.Οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί θα υποχρεώσουν σύντομα τη ΝΔ να στραφεί δεξιά για να αποφύγει εκλογικές διαρροές.
2.Ο οικονομικός αποκλεισμός των λαϊκών στρωμάτων που είχαν ψηφίσει τη ΝΔ, έχουν δημιουργήσει ρήγματα στο Κέντρο.
3.Την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να μετεξελιχθεί. Όπου καταγράφεται το πρωτοφανές: να χάνει δυνάμεις σαν αξιωματική αντιπολίτευση, να ακυρώνεται σαν δύναμη εναλλαγής (πόσο μάλιστα εναλλακτική…)
Το πολιτικό ερώτημα μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Αν (ξανα)ψηφίσω ΝΔ τι θα αλλάξει ως προς την προοπτική μου; Αν επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ τι διαφορετικό θα κάνει από το 2015-19;
Αν στο αδιέξοδο της καθημερινότητας, το παραγωγικό πρόβλημα και το, επακόλουθο, πολιτικό κενό στο κέντρο όπως δείξαμε παραπάνω, συνυπολογιστεί ότι δυόμιση χρόνια τώρα μας κούνησαν πολλά δάκτυλα και «μας την είπαν» από άμβωνος και από τηλεοράσεως, χωρίς ο πολίτης να μπορεί να αντιδράσει (σ.σ. ούτε εκλογές σε πολιτιστικούς συλλόγους δεν γινόταν λόγω πανδημίας…), εξηγείται το τρομερό ενδιαφέρον για τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Η πρωτοφανής συρροή στις κάλπες είναι κορυφαία δημοκρατική έκφραση!
Δεν υπάρχουν πια δεδομένα και δεδομένοι…
Αλλά, ας μην θεωρήσουν και στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ ότι έχουν το κοκαλάκι της σοσιαλδημοκρατίας. Η μαρκίζα δεν κάνει το πρόγραμμα. Η δοκιμασία ξεκινάει από τις 13 Δεκεμβρίου και θα είναι τόσο επίπονη, όσο και σύντομη…
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)
