Την ώρα που στην διεθνή επικαιρότητα κυριαρχούσε η Κρατική Αεροπειρατεία του Λουκασένκο, Λευκός Οίκος και Κρεμλίνο ανακοίνωσαν την Συνάντηση Κορυφής Μπάιντεν και Πούτιν στην Γενεύη, στις 16 Ιουνίου.
Ο καθορισμός του τόπου και της ημερομηνίας της συνάντησης ακολούθησε την συμφωνία των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών Μπλίνκεν και Λαβρόφ για την Ατζέντα της Συνάντησης Κορυφής.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα τι μεσολάβησε μετά την παραλίγο συνολική ανάφλεξη στην Ουκρανία και τον χαρακτηρισμό του Πούτιν ως «φονιά» από τον Μπάιντεν στην διαπιστωμένη πλέον σπουδή της αμερικανικής πλευράς να διασφαλίσει την συγκατάθεση της Μόσχας για την πραγματοποίηση της Συνόδου Κορυφής με κορυφαία χειρονομία την άρση των κυρώσεων που είχαν επιβληθεί σε γερμανούς πολίτες και εταιρίες που εμπλέκονται στην ολοκλήρωση της κατασκευής του Αγωγού Nord Stream – 2.
Το ερώτημα τίθεται με πρόσθετη έμφαση καθώς η αμερικανική πλευρά δεν έθεσε το ερώτημα αν η Αεροπειρατεία Λουκασένκο ήταν εν γνώσει της Μόσχας με δεδομένη την κοινή Αεράμυνα Ρωσίας-Λευκορωσίας αλλά και στενή συνεργασία συνεργασία των Μυστικών Υπηρεσιών των δύο χωρών και τέλος την επικείμενη συνάντηση του ηγέτη της Λευκορωσίας με τον Πούτιν.
Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι η σκληρή ρητορική που υιοθέτησε ο Μπάιντεν απέναντι στην Μόσχα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ήταν μονόδρομος που υπαγορευόταν από το αφήγημα των Δημοκρατικών ότι η εκλογή Τραμπ το 2016 έγινε δυνατή χάρη στην εμπλοκή των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών παρά το γεγονός ότι όλες οι σχετικές έρευνες δεν προσκόμισαν αποδεικτικά στοιχεία.
Από την πρώτη στιγμή το δόγμα της ταυτόχρονης διπλής ανάσχεσης της ισχύος και της επιρροής της Κίνας και της Ρωσίας πρόβαλλε να παραπέμπει σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία όπου στο τέλος επισπεύδεται η δυσμενής εξέλιξη που επιχειρείται να αποτραπεί.
Με άλλα λόγια να προκαλέσουν οι ΗΠΑ μια δυναμική συνολικής στρατηγικής προσέγγισης Μόσχας – Πεκίνου μια εξέλιξη κάθε άλλο παρά αναμενόμενη με δεδομένους τους ρωσικούς φόβους για μια μελλοντική κινεζική πρωτοκαθεδρία στην Ευρύτερη Περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.
Επί πλέον μια κλιμάκωση της ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης των ΗΠΑ με την Ρωσία θα προκαλούσε βραχυκύκλωμα στις σχέσεις με το Βερολίνο το οποίο σε αντίθεση με το Παρίσι δεν επιθυμεί αμυντική χειραφέτηση της Ε.Ε αλλά προτιμά την διατλαντική συνεργασία στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Τέλος και σημαντικότερο στην κορύφωση της κρίσης στην Ουκρανία το Κρεμλίνο διαμήνυσε ότι δεν προτίθεται να κινηθεί στο πλαίσιο μιας ελεγχόμενης σύγκρουσης αλλά θα απαντήσει με κινήσεις απρόβλεπτης κλιμάκωσης.
Έτσι στην Γενεύη εκ των πραγμάτων θα πρέπει να ξεκινήσει μια συνολική διαπραγμάτευση που θα κάνει τις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας πιο προβλέψιμες με πρώτο βαρύνουσας σημασίας ζητούμενο μια συμφωνία κυρίων για το καθεστώς ασφαλείας των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών αρχής γενομένης από την Ουκρανία και την Λευκορωσία.
Επανεκκίνηση (restart) ήταν η λέξη που χρησιμοποίησε ο Ομπάμα για τις διμερείς σχέσεις με την Ρωσία τους πρώτους μήνες του 2009.
Δώδεκα χρόνια μετά είναι προφανές ότι το στοίχημα παραμένει ανοικτό καθώς η Ουάσιγκτον δυσκολεύεται να συνδυάσει μια συνολική ψυχροπολεμική κλιμάκωση στις σχέσεις με την Μόσχα με την στροφή προς ένα νέο New Deal που είναι μονόδρομος όχι μόνον για την ανάκαμψη από την Πανδημία αλλά και προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για την επούλωση των πληγών του χειρότερου κοινωνικού και πολιτικού διχασμού που έχει γνωρίσει η χώρα από την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)
