Είναι δεδομένο ότι ο κόσμος όλος έχει μπει σε έναν «επιταχυντή» και σε μια σχέση αλληλεξάρτησης. Σκεφτείτε ότι ένας ιός που εμφανίστηκε στα βάθη της Κίνας οδήγησε στην απώλεια της εργασίας ενός εργαζόμενου στις Σέρρες, ενώ έκανε έναν υπάλληλο πολυεθνικής να εργάζεται πλέον από την Κρήτη με τηλεργασία! Όλα πλέον εξελίσσονται με εντυπωσιακές ταχύτητες, όλα αλλάζουν. Το θέμα είναι σε ποια κατεύθυνση αλλάζουν…
Στις Βρυξέλλες και σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχει ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για τα εργασιακά, με στόχο να αναζητηθεί ένα νέο βιώσιμο μοντέλο σε θετική κατεύθυνση. Σε χώρες όπως η Ισπανία και η Φινλανδία οι αντίστοιχες κυβερνήσεις και τα συνδικάτα συνδιαλέγονται για να απαντήσουν στις σύγχρονες προκλήσεις της εργασίας με γνώμονα και τη στήριξη του εργαζόμενου και την ικανοποίηση των συλλογικών διεκδικήσεων αλλά και την ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.
Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη πολιτικά περίοδο, με την κοινωνία και τον κόσμο της εργασίας ταλαιπωρημένο από την πανδημία και τις συνέπειές της στην οικονομία. Τα ερωτήματα και ο προβληματισμός για την επόμενη μέρα αυξάνεται, όπως συμβαίνει σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ αλλά και παγκόσμια.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, στην Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο αρμόδιος υπουργός Εργασίας κ. Χατζηδάκης προχωρούν σε ένα νομοσχέδιο βγαλμένο από το βαθύ παρελθόν.
Ένα νομοσχέδιο που αποτελεί το τελειωτικό χτύπημα στον κόσμο της εργασίας και αναπαράγει τις αντεργατικές και αντικοινωνικές πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ από την επόμενη μέρα των εκλογών. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η εργασία, η σχέση της εργασιακής καθημερινότητας με την υπόλοιπη καθημερινότητα του εργαζόμενου, η διασφάλιση της ψυχικής υγείας και της παραγωγικότητας του δείχνουν προχειρότητα και αποκοπή από τις σημερινές εργασιακές συνθήκες.
Πολλές μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το σημερινό εργασιακό μοντέλο δεν είναι ισορροπημένο, αποδοτικό και μπορεί να δημιουργήσει μια σειρά από προβλήματα στον εργαζόμενο. Σαν να μην έφτανε αυτή η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων σήμερα έρχεται και η πρόταση σχεδίου νόμου από την κυβέρνηση της ΝΔ για να δημιουργήσει ένα χειρότερο μέλλον φθηνής, ελαστικής εργασίας και εργασιακής επισφάλειας χωρίς δικαιώματα. Την ίδια στιγμή,η προσέγγιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν είναι σύγχρονη ούτε στοχεύει στα παραπάνω, ενώ παράλληλα εκλείπουν και διατάξεις που αντιμετωπίζουν με τρόπο αποτελεσματικό και βιώσιμο το ζήτημα του work-life balance, τις γονικές άδειες, την τηλεργασία, αλλά και τις περιπτώσεις εργασιακού bullying και σεξουαλικής κακοποίησης.
Βιώσαμε με τον πιο άγριο τρόπο την εργασιακή ζούγκλα στα χρόνια των μνημονίων, δώσαμε μάχη ως πολιτικός χώρος και ως κοινωνία για να αποτινάξουμε αυτό το «ζυγό» και να προχωρήσουμε μπροστά, κάναμε κάποια σημαντικά και θετικά βήματα, αλλά σήμερα έρχεται πάλι η ΝΔ για να διαμορφώσει ένα σκοτεινό κι οπισθοδρομικό εργασιακό πλαίσιο.
Για πόσο ακόμα θα πηγαίνουμε αντίθετα και κόντρα στις σύγχρονες προκλήσεις και τις συλλογικές διεκδικήσεις; Για πόσο ακόμα το brain-drain δεν θα αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά; Για πόσο ακόμα δεν θα ενισχύονται οι μισθοί και τα εργασιακά δικαιώματα; Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη δημιουργεί ευκαιρία γρήγορης κερδοφορίας λίγων ιδιωτών, αλλά δεν προσφέρει καμία δυναμική βιώσιμης ανάπτυξης και κανένα όφελος για τη χώρα και τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Μας γυρνάει χρόνια πίσω, καταργεί δικαιώματα δεκαετιών και αποτελεί πιστή αντιγραφή σκληρών φιλελεύθερων μοντέλων που έχουν αποτύχει.
(Ο Γιώργος Μπαλάφας είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία και περιφερειακός σύμβουλος Βορείου Τομέα Αθηνών)
