Η εξέγερση του Νοέμβρη ήταν επέμβαση της νεολαίας και των δημοκρατικών πολιτών της Αθήνας, στην τότε απόπειρα της χούντας να επιβάλλει ως κορμό της πολιτικής ζωής το Στρατό, ένα μοντέλο αμερικανόπνευστο που το βλέπουμε σήμερα να εξακολουθεί να επιβιώνει σε χώρες.
Κυριάρχησε ο πατριωτισμός, η λογική της θυσίας για τα ιδανικά της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας.
Το Πολυτεχνείο ήταν η έκρηξη της άμεσης Δημοκρατίας. Πήραμε την υπόθεση στα χέρια μας γιατί μας αφορούσε η εξέλιξη.
Η αιματηρή καταστολή ήταν το αδιέξοδο της χούντας και όχι δικό μας.
Εμείς αποκαταστήσαμε εκεί, την ώρα της αναμέτρησης τον πολιτισμό μας, το φρόνημα μας, τα ιδανικά ενός λαού με ιστορία αγώνων για την ανεξαρτησία και τις ελευθερίες του.
Η χούντα είχε οδηγήσει σε εξανδραποδισμό και σε υποταγή πολλούς Έλληνες, αλλά δεν μπόρεσε να αποκτήσει λαϊκή βάση.
Το περιεχόμενο και ο τρόπος που έγινε ο αγώνας κατά της χούντας με αποκορύφωμα την προδοσία της Κύπρου, εξακολουθεί να επηρεάζει σημαντικά ακόμη και σήμερα τις εξελίξεις στην Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια η χώρα και οι πολίτες, λόγω των νεοφιλελεύθερων επιλογών των ηγεσιών του πρώην ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, υπέστησαν μεγάλη κοινωνική και οικονομική βλάβη.
Η χώρα θα έπρεπε σήμερα να συζητά εθνικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτιστικούς στόχους.
Οι αποφάσεις που έπρεπε να παρθούν μετά τη δεκαετία του ’70 ακόμη περιμένουν τους υπεύθυνους.
Σήμερα, 47 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο θα έπρεπε να κρίνεται νέα φάση για τη χώρα.
Να κρίνονται προγράμματα και σχέδια για τη θέση της χώρας και των Ελλήνων πολιτών στον 21ο αι. της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, για τον εθνικό σχεδιασμό, για την πραγματική οικονομία και την παραγωγή, για την διανομή, την εκπαίδευση, την ενημέρωση, τις νέες τεχνολογίες, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, για τους εθνικούς και κοινωνικούς μας στόχους.
Σήμερα, 47 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης θα έπρεπε να απομονώνουν με κάθε τρόπο όσους στο χώρο της πολιτικής καλλιεργούν τον καιροσκοπισμό, την ιδιοτέλεια, την ανοχή, την έλλειψη παρρησίας και τον φανατισμό. Να ενισχύσουν την πολιτική των αρχών, την αντιπαράθεση ιδεών και θέσεων και όχι προσώπων, αντιλήψεων και όχι μηχανισμών, προτάσεων και όχι επιθέσεων, διαλόγου και όχι παρασκηνίων.
Σήμερα τα κόμματα πρέπει να ξανασυνδεθούν με τις κοινωνικές δυνάμεις, με τους πολίτες, με πολιτικές συμφωνίες, με πληροφόρηση και δημοκρατικές αποφάσεις.
Τα πολιτικά πρόσωπα των προοδευτικών κομμάτων πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες και να δημιουργήσουμε γεγονότα, ανοίγοντας το δρόμο για την πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, για την εναλλακτική λύση στη χώρα.
Τον δρόμο της νέας νίκης των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας μας.
Για να ευοδωθούν οι αξίες που ενέπνευσε ο Νοέμβρης του ‘73. Για να έλθει η πολιτική στο προσκήνιο. Για να έρθουν οι πολίτες στο προσκήνιο. Για να ξαναμπεί η νεολαία στην πολιτική γιατί η χώρα χρειάζεται σχέδιο, έμπνευση και ανανέωση.
(Ο Στέφανος Τζουμάκας είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου)
