Η βία κατά των γυναικών αποτελεί την πιο κατάφωρη, επαίσχυντη, αλλά και πιο διαδεδομένη μορφή παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μάλιστα χωρίς διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών ή κοινωνικών τάξεων.
Η πιο συχνή μορφή βίας κατά των γυναικών είναι η ενδοοικογενειακή, με το 25% των γυναικών στην ΕΕ να έχει βιώσει τέτοιου είδους εμπειρία. Είναι σοκαριστικό ότι η ενδοοικογενειακή βία έχει καταστεί για τις Ευρωπαίες μεταξύ 15 και 44 χρόνων, η πρώτη αιτία αναπηρίας ή θανάτου, αφήνοντας πίσω ως αιτίες ακόμη και τα αυτοκινητικά δυστυχήματα ή τον καρκίνο!
Μάλιστα τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας όχι μόνο αυξήθηκαν στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, αλλά και σημείωσαν περαιτέρω άνοδο κατά τη διάρκεια του lockdown, καθώς οι κλήσεις στις γραμμές στήριξης κατά την περασμένη άνοιξη αυξήθηκαν κατά 51%.
Η εικόνα στη χώρα μας στατιστικά εμφανίζεται ελαφρώς καλύτερη σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, όμως σύμφωνα με απόψεις ειδικών, αυτό αποδίδεται στο γεγονός ότι σε αντίθεση με την Ελλάδα, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι γυναίκες ενθαρρύνονται σε μεγαλύτερο βαθμό να καταγγέλλουν τις εις βάρος τους πράξεις βίας.
Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα το 75% των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας δεν καταγγέλλουν τις εις βάρος τους πράξεις, ως δέσμιες φόβου, ντροπής, κοινωνικών προκαταλήψεων, αλλά και οικονομικής ή συναισθηματικής εξάρτησης από τον θύτη.
Άλλες διαδεδομένες μορφές βίας κατά των γυναικών είναι ο βιασμός, η πορνεία, η σεξουαλική παρενόχληση, η ψυχολογική βία, η παράνομη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων (trafficking), η επίμονη παρακολούθηση (stalking) και η ψυχολογική παρενόχληση σε χώρους εργασίας (mobbing).
Η αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών απαιτεί συντονισμένες δράσεις με ενθάρρυνση των θυμάτων να καταγγέλλουν κάθε περιστατικό βίας, διασφάλιση επαρκούς πρόσβασης των θυμάτων στις αντίστοιχες υπηρεσίες, αυστηροποίηση της ποινικής μεταχείρισης των δραστών, ενίσχυση των δομών στήριξης κακοποιημένων γυναικών και εκστρατείες πρόληψης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης.
Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στα στερεότυπα σχετικά με το ρόλο των δύο φύλων τόσο από το σχολείο και την οικογένεια όσο και από τα ΜΜΕ.
Οι στερεοτυπικές αναπαραστάσεις για το ρόλο της γυναίκας μέσα από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, τον κινηματογράφο και τις διαφημίσεις συχνά υπονομεύουν τη θέση της γυναίκας. Αυτό συμβαίνει γιατί εμφανίζουν μειωτικές εις βάρος των γυναικών συμπεριφορές ως “φυσιολογικές”, δημιουργώντας το έδαφος για παραβίαση των δικαιωμάτων τους.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι παρά τα βήματα προόδου που έχουν σημειωθεί, ο δρόμος για την εξάλειψη των έμφυλων διακρίσεων είναι ακόμη μακρύς.
Από τη θέση μου ως Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εργάζομαι από την πρώτη στιγμή και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι με όλες μου τις δυνάμεις για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού των γυναικών και της έμφυλης βίας, φαινόμενα που προσβάλλουν βάναυσα όχι μόνο τις γυναίκες, αλλά και τις θεμελιώδεις αξίες του ευρωπαϊκού μας πολιτισμού.
Η Ελίζα Βόζεμπεργκ είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας
