Ένα χρόνο μετά την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε μια διαδικασία που κράτησε πέντε σχεδόν χρόνια μια στρατηγική αμηχανία φαίνεται ότι κυριαρχεί στην Ντάουνιγκ Στριτ.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε πέραν των αοριστολογιών περί αποκατάστασης της εθνικής κυριαρχίας στρατηγική διαχείρισης για την μετά Brexit περίοδο.
Στο επίπεδο της γενικολογίας έχουν μείνει οι προτάσεις, εισηγήσεις και απόψεις για μια Παγκόσμια Βρετανία (Global Britain) που απελευθερωμένη από τις αδράνειες και την γραφειοκρατία των Βρυξελλών θα έκανε την διαφορά με την Ε.Ε των 27 στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Είναι σαφές ότι η Πανδημία και οι επιπτώσεις και παρενέργειες της στην Παγκόσμια Οικονομία αποτελούν έναν σοβαρό επιβαρυντικό παράγοντα στην προσπάθεια του Ηνωμένου Βασιλείου να βρει έναν ρόλο εκτός Ε.Ε
Παρά την ειρωνική διάθεση του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Ντιν Άτσεσον που απεφάνθη το 1950 ότι η Βρετανία έχασε μια Αυτοκρατορία και ακόμη ψάχνει να βρει ένα ρόλο, το Ηνωμένο Βασίλειο διαχειρίσθηκε, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, την πρόκληση της αποαποικιοποίησης μια πρόκληση πολύ μεγαλύτερη από το Brexit, μια πρόκληση που οδήγησε την Γαλλία το 1958 στα όρια της εκτροπής από την κοινοβουλευτική ομαλότητα.
Ο Τζόνσον ανεδείχθη Πρωθυπουργός με την δέσμευση ότι θα υλοποιήσει το Brexit και όχι ότι θα διατυπώσει μια νέα στρατηγική για την χώρα στην Παγκόσμια Σκηνή.
Στο ερώτημα το διαφορετικό μπορεί να κάνει το Λονδίνο εκτός Ε.Ε από ότι μπορούσε πριν από ένα χρόνο να κάνει εντός δεν υπάρχει απάντηση.
Το Brexit ξεκίνησε ως φθηνός τακτικισμός του Κάμερον για να στριμώξει τον Φαράζ και κινδυνεύει αν σταθεροποιηθεί η απουσία στρατηγικής από τον Τζόνσον και τους όποιους διαδόχους του να γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν, προειδοποίηση προς τους όποιους μιμητές του στην Ε.Ε των 27.
Το πρώτο σοκ ήταν τον Ιούλιο του 2016 το αδιανόητο σοκ για τον Κάμερον που ενίσχυσε την θέση του στις Εκλογές του 2015 με την δέσμευσή του για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος.
Το δεύτερο σοκ ήταν η παρατεταμένη αδυναμία των Συντηρητικών να συμφωνήσουν για την μεθόδευση της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε
-Το τρίτο σοκ ,που παραπέμπει στην φράση «Ο Βασιλιάς είναι γυμνός» είναι η ανακάλυψη ότι ο Τζόνσον ότι είχε να δώσει το έδωσε με την υλοποίηση του Brexit.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν ο Τζόνσον είναι από τώρα Πρωθυπουργός και Ηγέτης των Συντηρητικών με ημερομηνία λήξης.
Ένα ερώτημα που δεν αφορά μόνον τον Τζόνσον, αλλά το σύνολο της Πολιτικής Ελίτ που δεν φαίνεται να βιάζεται να συμπληρώσει το κενό στρατηγικής που δημιούργησε η απουσία προβληματισμού για την θέση της χώρας στον κόσμο από τον ένοικο της Γουόλ Στριτ.
Το ερώτημα για την θέση του Ηνωμένου Βασιλείου στους διεθνείς συσχετισμούς δεν είναι το μόνο.
Θα αντέξει η ενότητα της χώρας το σοκ της εξόδου από την Ε.Ε;
Θα επιλέξει η Σκοτία την Ανεξαρτησία;
Τι θα κάνει η Βόρεια Ιρλανδία που πιέζεται από την μια μεριά με σκληρά σύνορα προς τον Νότο η τελωνειακούς ελέγχους με το υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο;
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος- διεθνολόγος
