Προσεκτική Ρεαλπολιτίκ αναμονής φαίνεται να έχει υιοθετήσει η Τεχεράνη απέναντι στον Μπάιντεν και το επιτελείο του με την επιλογή να μην προχωρήσει σε αντίποινα για την δολοφονία του επικεφαλής του Πυρηνικού Προγράμματος της χώρας.
Είναι προφανές ότι το Ιράν περιμένει να δει πώς θα κλιμακωθούν οι αντιδράσεις του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας εν όψει της αλλαγής φρουράς στον Λευκό Οίκο στις 21.1.
Το παραπάνω σκηνικό γίνεται πολύ πιο θολό με το σενάριο νέων πρόωρων εκλογών στο Ισραήλ να έχει επανέλθει στο προσκήνιο ως η επιλογή που θα επιτρέψει στον Νετανιάχου να απαλλαγεί από τον κυβερνητικό του εταίρο Γκάντζ για να συγκυβερνήσει με μικρά ακροδεξιά θρησκευτικά κόμματα.
Αν επιβεβαιωθεί το παραπάνω τότε θα πρόκειται για την δεύτερη φορά που η αλλαγή πολιτικής στην Ουάσιγκτον δρομολογεί κυβερνητική αλλαγή στο Ισραήλ.
Όταν μετά την Καταιγίδα της Ερήμου την άνοιξη του 1991 και την Ειρηνευτική Διάσκεψη της Μαδρίτης τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς η κυβέρνηση της Λίκουντ υπό τον Σαμίρ κωλυσιεργούσε στην επίλυση του Παλαιστινιακού εισέπραξε την δημόσια αποδοκιμασία της από τους Μπους και Μπέϊκερ και αναγκάστηκε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές τις οποίες κέρδισαν οι Εργατικοί υπό τον Ράμπιν.
Τότε οι ΗΠΑ προκάλεσαν κυβερνητική αλλαγή στο Ισραήλ για να προωθήσουν την συνολική επίλυση του Μεσανατολικού.
Σήμερα ο Νετανιάχου επισείει την ενδεχόμενη κυβερνητική αλλαγή ως απειλή αντίστασης-ανυπακοής στην επικείμενη αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν.
Πέραν της αποτροπής ενός Ντόμινο διασπορά πυρηνικών όπλων στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή Ουάσιγκτον και Τεχεράνη έχουν ένα κοινό ζωτικό περιφερειακό συμφέρον.
Την ανάσχεση του Σουνιτικού Φονταμενταλισμού-Τζιχαντισμού από την Συρία και το Ιράκ μέχρι και το Αφγανιστάν-Πακιστάν.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος
