Ένας από τους μεταπολιτευτικούς «θεσμούς» υπήρξε αυτός της θυματοποίησης της εγχώριας αριστεράς. Η ελληνική δεξιά δεν κατόρθωσε να μιλήσει για τη δική της αντίσταση στην επταετία, για τους δικούς της ήρωες όπως ο αξιωματικός Μουστακλής που βασανίστηκε από τη χούντα, για τον Τζανή Τζανετάκη, για το βασιλικό κίνημα κατά του Παπαδόπουλου ή για τη συμμετοχή και δεξιών αξιωματικών στο Βέλος.
Η αριστερή επικοινωνιακή υπέροχη δημιούργησε συνθήκες «απολογίας» για το σύνολο του δεξιού χώρου.
Τί κι αν η Ελλάδα έμεινε στον δυτικό κι ανεπτυγμένο κόσμο με τη συμμετοχή του (παρά τα λάθη που υπήρξαν και πάντοτε θα υπάρχουν σε έναν εμφύλιο σπαραγμό); Τί κι αν η αριστερά πρέσβευε ιδέες αποτυχημένες που ρήμαξαν έθνη και αποδοκιμάστηκαν με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού; Η ελληνική δεξιά πάντοτε θα ήταν ο θύτης. Πάντοτε θα απολογούνταν επειδή η αριστερά το ήθελε.
Μείζονα ρόλο στην κυρίαρχη αφήγηση έπαιξαν τα μεταπολιτευτικά ΜΜΕ. Η φιλμογραφία μετά την πτώση της χούντας και η πολιτιστική επιβολή της αριστεράς.
Σε αυτό ακριβώς το κλίμα «απολογίας» του πολιτικού αντιπάλου εντάσσεται και η παραχάραξη της αλήθειας που επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ με το αίτημα παραίτησης του Δ.Σ. του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Και μάλιστα σε καιρό πανδημίας που οι Έλληνες διψούν για ενημέρωση και που το αντιεμβολιαστικό- σκοταδιστικό κίνημα με τη συμμετοχή του τέως υφυπουργού του Αλέξη Τσίπρα Νικου Μαυραγάνη φουντώνει. Τα στοιχεία που δόθηκαν από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη δημοσιότητα δε περί «φίμωσης» του είναι ενδεικτικά της προπαγάνδας της εγχώριας κομμουνιστικής αριστεράς που εκ νέου λειτουργεί διχαστικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για κυβερνητική υπεροπλία στην προβολή από τα media, αποκρύπτοντας όμως τα δικά του πεπραγμένα όπως δημοσιεύτηκαν από το monitor του ΕΣΡ:
Πως το 2018 δηλαδή ο τότε κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ έτυχε κάλυψης 47,4% από τα ΜΜΕ, με τον κυβερνητικό εταίρο του τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ να έχουν 6,4% αν και κατετάγησαν έκτοι με μόλις 4,75% όταν το τέταρτο σε δύναμη ΚΚΕ (5,47%) είχε μιντιακή παρουσία μόλις 3,1% και το πέμπτο σε δύναμη Ποτάμι είχε τηλεοπτική και ραδιοφωνική κάλυψη 2,4% αν και είχε λάβει στις κάλπες 4,9%. Η κυβερνητική παρουσία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έφθασε στο 6,9%. Δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και η κυβέρνηση τους καλύφθηκαν το 2018 από τηλεόραση και ραδιόφωνο άνω του 60% όταν η ΝΔ βρέθηκε μόλις στο 24%!
Αποσπασματικά λειτουργώντας, τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ και οι βουλευτές του καταγγέλλουν την «κυριαρχία» της ΝΔ το 2019 στο μιντιακό τοπίο λησμονώντας όμως τη δίκη τους επιβολή στο χώρο όταν κυβερνούσαν. Όπως αποκρύπτουν την εμμονικού χαρακτήρα προσπάθεια ποδηγέτησης των ΜΜΕ είτε με τις τέσσερις άδειες, είτε με την επιβολή δικών της μιντιαρχών (Βλ. Καλογρίτσα) είτε με πλήθος διώξεων κατά δημοσιογράφων κι εφημερίδων.
Όσοι εργαστήκαμε στα ΜΜΕ την περίοδο 2015-2019 θυμόμαστε τον τρόπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ πίεσε ακόμα και επιχειρηματίες να μη βάζουν διαφημίσεις σε εφημερίδες που αντιπολιτεύονταν τον Αλέξη Τσίπρα ή την προσπάθεια του τελευταίου να επιβάλλει πρόσωπα της αρεσκείας του στις διευθύνσεις μεγάλων συγκροτημάτων όπως ήταν η περίπτωση Μουλόπουλου στον ΔΟΛ.
Και τέλος όλοι εκείνοι που μιλάνε για τη λίστα Πέτσα και τη διαφημιστική δαπάνη της, καλό θα είναι να θυμούνται πως η κυβέρνηση της ΝΔ έδρασε με διαφάνεια. Τη λίστα Νίκου Παππά και Κρέτσου με τη διαφήμιση που τέσσερα και πλέον χρόνια έδωσαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ποιος θα τη δώσει άραγε κάποτε στη δημοσιότητα;
(Ο Δημήτρης Μαρκοπουλος είναι βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στη Β΄ Πειραιά)
