«Τένια Μακρή-ψυχολόγος». Έτσι μας την σύστησε ο ΣΚΑΪ στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή «Σήμερα». Αναζητώντας το βιογραφικό της στο διαδίκτυο διάβασα ότι «διατηρεί γραφείο όπου προσφέρει συμβουλευτική βοήθεια στην οικογένεια για προβλήματα σχέσεων μεταξύ των συζύγων, με τα παιδιά και με κάθε μέλος χωριστά. Έχει σπουδάσει Κοινωνική Εργασία και Εφαρμοσμένη Ψυχολογία στην Ελλάδα και στην Αμερική, και είναι κάτοχος M.Sc. στην Επαγγελματική Αποκατάσταση Ατόμων με Αναπηρία».
Τι σημαίνει, άραγε, εφαρμοσμένη ψυχολογία; Είναι το ίδιο με την κλινική; Και αν ναι, μιλάμε για το ΕΚΠΑ, για το Πάντειο ή για κάτι άλλο; Και όταν λέμε Αμερική, έτσι γενικά, αναφερόμαστε στο Χάρβαρντ, σε κάποιο κολέγιο, σε τι ακριβώς; Α, σπουδές στην κοινωνική εργασία, αν θυμάμαι καλά, είναι το παλιό ΤΕΙ που εντάχθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ στο πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.
Διάβασα προσεκτικά το βιογραφικό μήπως και καταλάβω γιατί την κάλεσαν στην εκπομπή Οικονόμου-Αναστασοπούλου να μιλήσει για τη δολοφονία της 20χρονης Καρολάιν Κράουτς από τον σύζυγό της δίπλα στο μωρό της.
Και σοκαρίστηκα ακούγοντάς την να αναφέρεται στη «γοητευτική προσωπικότητα» του δολοφόνου που θα τη δούμε σε όλη της την έκταση στη δίκη, όπως είπε, και τότε θα «γίνετε και εσείς followers», όπως προέβλεψε.
Κανονικά δεν θα έπρεπε να σοκάρομαι μετά από τόσα χρόνια στα ΜΜΕ, γιατί ξέρω τα κριτήρια με τα οποία συχνά επιλέγονται οι καλεσμένοι: Ευκολία στην πρόσβαση, αμεσότητα στην ανταπόκριση, τηλεοπτική άνεση, συνενοχή στην προσπάθεια για αύξηση της τηλεθέασης, ανοχή στα «κοψίματα» και σε ό,τι άλλο προκύψει.
Γι αυτό και συχνά αποκλείονται από τα «παράθυρα» αυτοί που θα είχαν σημαντικά πράγματα να πουν. Διανοούμενοι, επιστήμονες, τεχνοκράτες, προσωπικότητες του πολιτισμού, αν δεν έχουν ασκηθεί στους μιντιακούς κανόνες της ταχύτητας, της προχειρότητας, της βαβούρας και της ρηχότητας, δεν τα καταφέρνουν εύκολα να βρουν τηλεοπτικό περιβάλλον στο οποίο μπορούν να υπάρξουν όταν το θέμα προς συζήτηση είναι θερμό. Εκ των υστέρων, όταν πια θα έχει καθίσει η σκόνη, μπορεί να μιλήσουν στην ΕΡΤ, στο κανάλι της Βουλής ή κατ εξαίρεση σε ένα ιδιωτικό κανάλι αλλά στην ερώτηση «μπορείτε αύριο;» σπανίως θα απαντήσουν καταφατικά, πόσο μάλλον όταν δεν τους δίνονται πληροφορίες για το συνολικό πλαίσιο. Έτσι, το τηλέφωνό τους δεν μπαίνει στην ατζέντα, δεν περιλαμβάνονται στους υποψήφιους να προσκληθούν ανεξάρτητα από το αν θα είχαν κάτι ενδιαφέρον και αξιόπιστο να πουν.
Η Τένια Μακρή είναι γνωστή εδώ και χρόνια γιατί έχει σταθερά τακτική τηλεοπτική παρουσία – για διάφορα θέματα, δεν έχει προτιμήσεις. Είναι προσηνής, διαθέσιμη, φλύαρη και έτοιμη να προσφέρει τη σκέψη της όταν της ζητηθεί από τα κανάλια. Κάπως έτσι, δεν δίστασε να μιλήσει και για τη γυναικοκτονία που συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία. Χαμογελαστή, οικεία, προσιτή – ό,τι πρέπει για πρωινή ενημερωτική εκπομπή, αν το κριτήριο είναι η παραγωγή ενός πολτού ανοησίας-θορύβου-απλοϊκότητας-δημοσιογραφικού λαϊκισμού.
Ίσως την άκουσε και η συγγραφέας Χρ. Δημουλίδου που έγραψε μια μακροσκελέστατη ανάρτηση για να υποστηρίξει ότι ο δράστης έπνιξε την 20χρονη μητέρα εν βρασμώ ψυχής, ότι το έγκλημα δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται ειδεχθές, ότι το θύμα μπορεί να του είπε ότι βρήκε τον αντικαταστάτη του. Γιατί όχι να μην προσκληθεί σε ενημερωτική εκπομπή και η πετυχημένη -με βάση τις πωλήσεις των βιβλίων της- συγγραφέας; Γιατί να μην ζητηθεί και η δική της γνώμη για τον Μπάμπη, τον πιλότο, όπως εξακολουθούν να τον λένε τόσοι και τόσοι στο δημόσιο λόγο τους;
Δεν θα είναι οι πρώτες που επιβραβεύονται για το τίποτα μέσα τους και, τι κρίμα, δεν θα είναι οι τελευταίες.
(Η Αγγελική Σπανού είναι δημοσιογράφος-συγγραφέας)
