Τόσο στην διμερή διαβούλευση ΗΠΑ-Ρωσίας στην Γενεύη, όσο και στη Σύνοδο του Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας στις Βρυξέλλες οι δύο πλευρές επιβεβαίωσαν τις κόκκινες γραμμές τους.
Η Ρωσία ζητά ρητή δέσμευση ότι η Ουκρανία και η Γεωργία δεν θα ενταχθούν ποτέ στο ΝΑΤΟ και επιπλέον τερματισμό της παρουσίας συμμαχικών δυνάμεων στις χώρες που εντάχθηκαν μετά το 1997.
Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιμένουν ότι η Μόσχα δεν έχει ούτε θεσμικό ούτε άτυπο Βέτο στην περαιτέρω διεύρυνση της Συμμαχίας αλλά ούτε και στην διάταξη και ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στην επικράτεια των χωρών-μελών.
Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα παραπάνω εύλογα τίθεται το ερώτημα για ποιο λόγο έγιναν οι διαβουλεύσεις αυτή την βδομάδα στη Γενεύη στις Βρυξέλλες και στην Βιέννη.
Επί πλέον τίθεται και ως πρόσθετο ερώτημα γιατί λίγες μέρες πριν από την διμερή της Γενεύης χρειάστηκε μακρά τηλεφωνική συνομιλία Μπάιντεν –Πούτιν για την προετοιμασίας μιας «τυπικής συνάντησης» διαρκείας επτάμισι ωρών!
Η συνέχεια σύντομα καθώς ο Πούτιν ή θα δώσει το πράσινο φως σε περαιτέρω διαβουλεύσεις του Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας ή θα επιδιώξει πιο διευρυμένη πολυμερή διαβούλευση.
Πως μπορούν να είναι συμβατές οι κόκκινες γραμμές με την αναζήτηση λύσης αποδεκτής και από τις δύο πλευρέςq
Tι σημαίνει ακριβώς όταν η Ρωσία ζητά να επιστρέψει το ΝΑΤΟ στο 1997;
Πάντως σε καμιά περίπτωση δεν ζητά να αποχωρήσουν από το ΝΑΤΟ οι χώρες που προχώρησαν μετά το 1997.
Αυτό που ζητά είναι να τηρηθεί η άτυπη Συμφωνία Κυρίων Κλίντον-Γέλτσιν που προέβλεπε ότι δεν θα αναπτυχθούν αμερικανικές συμβατικές αλλά και πυρηνικές δυνάμεις στο έδαφος των πρώην χωρών μελών.
Παρόμοια δέσμευση είχε αναλάβει το 1990 ο Κολ στην συνάντηση του με τον Γκορμπατσόφ στον Καύκασο. Εκεί ο Πρόεδρος της ΕΣΣΔ είχε αποδεχθεί την παραμονή στο ΝΑΤΟ της Ενιαίας Γερμανίας έναντι της δέσμευσης του Καγκελαρίου ότι στο έδαφος της πρώην Ανατολικής Γερμανίας δεν πρόκειται να εγκατασταθούν αμερικανικές και νατοϊκές δυνάμεις.
Αυτό που είχε αποδεχθεί με άλλα λόγια τότε η Μόσχα ήταν μια ένταξη των πρώην συμμάχων της στην Ανατολική Ευρώπη στο πολιτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, δηλαδή σε μια δεύτερη ταχύτητα.
Θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να είναι μια αξιόπιστη Πυρηνική Υπερδύναμη αν στο Μεξικό και στον Καναδά είχαν εγκατασταθεί πύραυλοι μεσαίου βεληνεκούς της Κίνας η της Ρωσίας;
Η πυρηνική ισορροπία ΗΠΑ –Ρωσίας είναι το τελευταίο πεδίο όπου η Μόσχα είναι ισοδύναμη με την Ουάσιγκτον, μια ισορροπία που θα μείνει κέλυφος χωρίς περιεχόμενο στην περίπτωση που τα σιλό των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς βρεθούν στο στόχαστρο πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς των ΗΠΑ και των Συμμάχων τους.
Όλα τα παραπάνω αθροιστικά μας επιτρέπουν να διαπιστώσουμε ότι οι κόκκινες γραμμές και των δύο πλευρών δεν είναι ασύμβατες με την διατύπωση ενός συνολικού συμβιβασμού για το καθεστώς ασφαλείας της Ανατολικής Ευρώπης και της πρώην ΕΣΣΔ.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος
