Ένα χρόνο μετά την ορκωμοσία του Μπάιντεν, στην σκιά της εφόδου των Τραμπιστών στο Κογκρέσο και απουσία του προκατόχου του Τραμπ από την τελετή ορκωμοσίας, δεν υπάρχει καταγεγραμμένη δυναμική ανατροπής εντός και εκτός συνόρων.
Στο εσωτερικό των ΗΠΑ δεν υπάρχει η αίσθηση ενός Νέου Κοινωνικού Συμβολαίου που να παραπέμπει στο New Deal του Ρούζβελτ το 1933.
Υπάρχουν μέτρα εκτός κανονικότητας λόγω της ανάγκης αντιμετώπισης της Πανδημίας οριοθετημένα από την ισχνή πλειοψηφία των Δημοκρατικών στην Γερουσία με την κεντρώα πτέρυγα του κόμματος σε ρυθμιστικό ρόλο.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν συσπείρωση των οπαδών του Τραμπ ένα μη ευκαταφρόνητο ποσοστό των οποίων αποδέχεται την χρήση βίας ως μορφή διαμαρτυρίας κατά της νοθείας που έφερε τον Μπάιντεν στην εξουσία.
Εκτός αιφνίδιας ανατροπής όλα δείχνουν ότι ο Μπάιντεν και οι Δημοκρατικοί θα χάσουν τον έλεγχο του Κογκρέσου στις Ενδιάμεσες Εκλογές του Νοεμβρίου με το «Τραμπικό» Ρεπουμπλικανικό Κόμμα να είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τον Λευκό Οίκο σε μια παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία για τις εκλογές του 2024.
Σε αντίθετη περίπτωση αν δηλαδή οι Δημοκρατικοί κρατήσουν οριακή πλειοψηφία στην Γερουσία και στην Βουλή τότε ο Τραμπ και οι οπαδοί του θα καλέσουν σε εξεγερσιακού τύπου διαμαρτυρίες για την νοθεία στις κάλπες!
Με άλλα λόγια παραμένει ανοικτό το ερώτημα αν ο Τραμπ ήταν παρένθεση εκτροπής η νέα κανονικότητα με την θητεία Μπάιντεν να αναδεικνύεται τελικά ως παρένθεση.
Το ίδιο θολός είναι ο ορίζοντας εκτός συνόρων:
– Με την Κίνα να είναι ατμομηχανή της Παγκόσμιας Οικονομίας πόσο συνεκτικό και αξιόπιστο θα είναι ένα διευρυμένο αντικινεζικό μέτωπο στην περιοχή Ινδικού Ειρηνικού;
– Μπορεί μια σκληρή πολιτική ανάσχεσης της ισχυροποίησης της Κίνας να συνυπάρξει με ταυτόχρονη κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις με την Ρωσία;
– Μπορεί να υπάρξει συνολική σταθεροποίηση στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή χωρίς την συνεργασία των ΗΠΑ με την Ρωσία και το Ιράν;
Και βέβαια η εσωτερική αβεβαιότητα στις ΗΠΑ έχει ήδη υποθηκεύσει την αξιοπιστία της χώρας στη Διεθνή σκηνή.
Η συμφωνία για τον διεθνή έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν που υπέγραφε το 2015 δεν εμπόδισε τον Τραμπ το 2018 να αποσύρει τις ΗΠΑ.
Σήμερα είμαστε στο παρά πέντε μιας νέας Συμφωνίας που θα ανοίξει τον δρόμο για την επιστροφή των ΗΠΑ.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν ο Τραμπ επιστρέψει στον Λευκό Οίκο αν οι ΗΠΑ αποσυρθούν για δεύτερη φόρα από την Συμφωνία.
Η διπολική αντιπαράθεση ΗΠΑ-ΕΣΣΔ τερματίσθηκε το 1989-91 λόγω της κρίσης που οδήγησε στην κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος και στην διάλυση της ΕΣΣΔ.
Σήμερα την ώρα που στη βάρια σκιά της Πανδημίας ο Μπάιντεν προσπαθεί να συνθέσει νέες ισορροπίες και συσχετισμούς το ερώτημα που θέτουν σιωπηρά επί του παρόντος σύμμαχοι και αντίπαλοι των ΗΠΑ είναι αν μια βαθιά διχασμένη χώρα στην κορύφωση μιας εμφυλιοπολεμικής έντασης μπορεί να συμβάλλει στην σταθεροποίηση της διεθνούς σκηνής.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος
