Πέρασε και η Σύνοδος της Ε.Ε. δείξαμε και τις «δυνατότητες μας» σε… φραστική απειλητική γυμναστική…
Εν τω μεταξύ θα είχε ενδιαφέρον να δούμε λίγο πίσω από την κουρτίνα και το ενημερωτικό προπέτασμα που δημιουργείται για λόγους πολιτικής συγκυρίας και εμποδίζει να γίνεται ευκρινής στο κοινό η ρεαλιστική εικόνα.
– Η Άγκυρα εδώ και δεκαετίες επιχειρεί μια πολιτική-οικονομική αλλά και στρατιωτική εξαγωγή και εξάπλωση στον ευρύτερο περίγυρο της, προς κάθε κατεύθυνση.
– Η πρόσφατη εμπλοκή στον πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ ήταν, εκτός των άλλων, μια διαδήλωση αγνόησης των ευρωπαϊκών συμφερόντων και της παραδοσιακής, ως τώρα, πρακτικής «διαμεσολαβητή» σε ανάλογες περιφερειακές διενέξεις.
– Ο Ταγίπ Ερντογάν κάνει βήματα, στη Λιβύη, τη Συρία, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Κύπρο διαδηλώνοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να ζητήσει γνώμη, πόσο δε, άδεια για τις ενέργειες του και τη δράση του από τους… συμμάχους του στο ΝΑΤΟ.
– Η σημερινή τουρκική ηγεσία δουλεύει με συγκεκριμένο σχέδιο και επεξεργασμένη μεθόδευση. Με την έωλη συμφωνία με την Τρίπολη, επιχειρεί να βάλει στο χέρι τον έλεγχο των θαλάσσιων κινήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Δείχνει ανοικτά πως χωρίς τη συμμετοχή της δε μπορεί να λυθεί κανένα πρόβλημα στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή.
– Οι μετοχές του Ερντογάν μετά τη νίκη του Αζερμπαϊτζάν στο Καραμπάχ, ανέβηκαν στα ύψη. Πάει στο Μπακού και στέκεται στην κεντρική πλατεία ενώπιον της στρατιωτικής παρέλασης, ως πρώτος αυτός και όχι ο Αζέρος πρόεδρος…
– Επιδιώκει να στήσει παντουρκικό ενιαίο «μαγαζί», υπό την αιγίδα της Άγκυρας όχι μόνο με το Αζερμπαιτζάν για το οποίο εδώ και καιρό έχει ρίξει το σύνθημα «ένας λαός δυο κράτη». Ανοίγεται και σε άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, Καζαχστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργκιστάν κ.α. διευρύνοντας το ίδιο σύνθημα: «ένας λαός πέντε κράτη» κοκ….
– Νωρίτερα επιχειρούσε το ίδιο και στη νότια πλευρά των συνόρων της χώρας του. Στα βόρεια της Συρίας, παρά το γεγονός ότι η ρωσική παρουσία εκεί από το 2015 του τσάκισε τις αρχικές ελπίδες για επικράτηση στο μεγαλύτερο τμήμα μιας εν δυνάμει διαμελισμένης χώρας, ωστόσο, επιμένει στη δημιουργία ενός κρατικού (τουρκογενούς ) μορφώματος υπό τον πλήρη έλεγχο του.
– Στη Λιβύη οι προσπάθειες διεύρυνσης της τουρκικής επιρροής, τα διάφορα «Σύμφωνα» και μάλιστα με επίκληση του… Διεθνούς Δικαίου, στοχεύουν στην υλοποίηση του ίδιου επεξεργασμένου σχεδίου.
Να προσελκύσει στη σφαίρα επιρροής της όλες εκείνες τις δυνάμεις που θεωρεί «τουρκογενείς» και να διαμορφώσει ένα «Σύμφωνο Κρατών» με κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική για «προστασία από επίβουλες εξωγενών παραγόντων»!
Ένα ανάλογο του ΝΑΤΟ ή και του ρωσογενούς Οργανισμού Συλλογικής Ασφαλείας. Και μάλιστα ως… σφήνα ανάμεσα στα δυο!
Οι σχεδιασμοί αυτοί γίνονται με στόχο το… αποκρυστάλλωνα της Τουρκίας ως περιφερειακής υπερδύναμης. Η Ευρώπη με την παντελή αποχή της από άσκηση εξωτερικής γεωπολιτικής, και η εναπόθεση αυτής στις αμερικανικές πλάτες, συνέβαλλε τα μέγιστα στην επιτυχία των τουρκικών προγραμματισμών.
Η κεντρική αμερικανική προσέγγιση στην ευρύτερη περιοχή μας, είναι ξεκάθαρο ότι έγκειται στην πρακτική της «ρωσικής αναχαίτισης». Αυτό θεωρούν ότι εξυπηρετεί τα ενεργειακά τους συμφέροντα.
Η Άγκυρα που δυνάμωσε οικονομικά τις δυο περασμένες δεκαετίες, λογικά επιχειρεί να πιστωθεί γεωπολιτικά κέρδη από τα οικονομικά της ανοίγματα. Στη βάση της ευρωπαϊκής αναλγησίας…
Βέβαια η γιγάντια ενημερωτική, προπαγανδιστική μηχανή πετυχαίνει σε μεγάλο βαθμό να περνά τη γραμμή ότι η προκλητικότητα της Τουρκίας στον ευρύτερο περίγυρο της είναι αποτέλεσμα της υποστήριξης από τη… Μόσχα! Ωσάν να είναι παράνομο να αναπτύσσουν οικονομικές σχέσεις μεταξύ τους δυο χώρες.
Να, π.χ. η Ουάσιγκτον επέβαλλε κυρώσεις στην Τουρκία γιατί εκείνη προμηθεύτηκε του ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα S-400! Μα, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ που προμηθεύτηκε το 1999 το ανάλογο ρωσικό σύστημα S-300.
Και δεν ασχολήθηκε κανένας με το γεγονός ότι η γενική απαγόρευση των ΗΠΑ προς τρίτες χώρες να προμηθεύονται ρωσικά οπλικά συστήματα ( αυτό πια και αν λέγεται αθέμιτος ανταγωνισμός), θίγει και την… Ελλάδα η οποία πλέον δε μπορεί να υποστηρίξει με ανταλλακτικά ή ακόμα και με αναβάθμιση, όπως ήταν προγραμματισμένο, το σύστημα S-300…
Το αναβαθμισμένο κύρος της Τουρκίας με τα ανοίγματα που επιχείρησε, την κάνουν και έναν σημαντικό παίκτη στη συμπεριφορά των εκατομμυρίων μουσουλμάνων που βρίσκονται στην Ευρώπη. Ο Ταγίπ Ερντογάν πρώτος και πιο δυνατά από άλλους καταγγέλλει την ισλαμοφοβία των ευρωπαίων, οι κόντρες με τον Εμμανουέλ Μακρόν ήταν χαρακτηριστικές!
Εκείνοι που «ελαφρά τη καρδία» μιλούν για «σύγκρουση των πολιτισμών», της ευνομούμενης χριστιανικής Δύσης και της «άγριας», μουσουλμανικής κοινότητας, έβαλαν «βούτυρο» στη μουσουλμανική ασπίδα «προστασίας» που επιχειρεί να σηκώσει ο Ερντογάν για τους μουσουλμάνους της Ευρώπης!
Η Ευρώπη, η Δύση με την ευρύτερη έννοια και η σχέση της με την Τουρκία είναι το σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες και όχι η στενή καιροσκοπική διάδοση των «ευθυνών» της Μόσχας που στηρίζει, τάχα, την τουρκική προκλητικότητα.
ΥΓ. Οι Αρμένιοι ενάμισυ μήνα μετά τη συμφωνία ειρήνευσης που πρότεινε και επέβαλε η Μόσχα, παίρνουν ρωσική βοήθεια όχι μόνο σε θέματα ασφαλείας αλλά και πρακτικής επιστροφής των χιλιάδων προσφύγων, επισκευών των κατεστραμμένων κτιρίων, σχολείων, κλινικών, την τροφοδοσία με τρόφιμα και ιατρικό υλικό. Καμία Γαλλία, καμία ευρωπαϊκή οντότητα είτε οι ΗΠΑ, δεν προσέφεραν πρακτικά τίποτα, πέρα από διαβουλεύσεις και… προθέσεις. Η στάση απραξίας της Ε.Ε. και σε αυτή την περίπτωση, εκτιμάται αναλόγως από το σύνολο των χωρών της περιοχής του Καυκάσου.
(Ο Δημήτρης Λιάτσος είναι δημοσιογράφος, ανταποκριτής στη Μόσχα)
