Η Ιταλία, «φύγει» δε φύγει ο Ντράγκι, στερείται ουσιαστικά κυβέρνησης. O Μακρόν δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. O Σολτς προειδοποιεί για «δύσκολες ημέρες» και η Ελλάδα, αφού κατασπατάλησε πόρους 49 δις, υποτίθεται για την πανδημία και την ακρίβεια, δεν μπορεί καν να βγει καθαρά στις αγορές για δανεισμό.
Γι αυτό ο Μητσοτάκης καταφεύγει σε ιδιότυπο, αλλά οπωσδήποτε αναγκαστικό, εσωτερικό δανεισμό. Με την υπερφορολόγηση των πολιτών. Για να έχει ρευστότητα και να μοιράζει «καθρεφτάκια» (40άρια για βενζίνη, 18-60 ευρώ για ρεύμα…) Για να δώσει 16-18 λεπτά την kwh από τον προσεχή μήνα, ενώ οι τιμές θα εκτιναχτούν στα 45 με 50 λεπτά. Προκαλώντας πραγματική φωτιά στους λογαριασμούς που πληρώνουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις…
Αυτό δίνει μέχρι στιγμής την δημοσκοπική «υπεροχή» στον πρωθυπουργό. Ο οποίος, ως εκ τούτου, έχει την τάση να υποτιμά τα προβλήματα. Αλλά και τους αντιπάλους. Το πρώτο αποτελεί απειλή για τη χώρα. Το δεύτερο, ευτυχώς, αφορά μόνο τον ίδιο και τη ΝΔ…
Οι φόροι και ο πληθωρισμός
Με την σκληρή και άδικη φορολογία, εκτός από την οικονομικό «ξεφλούδισμα» των καταναλωτών, πυροδοτείται συνολικά η ακρίβεια. Σε κάθε προϊόν. Ανεξαρτήτως του πόσο επηρεάζεται από την ενέργεια. Δυναμιτίζοντας όλους τους συντελεστές παραγωγής και δημιουργώντας πληθωριστικές… προσδοκίες.
Το πρόβλημα της ακραίας ακρίβειας δεν είναι αποκλειστικά εισαγόμενο. Η κυβέρνηση ευθύνεται για την βίαιη εγκατάλειψη του εγχώριου λιγνίτη, το σκανδαλώδες βάρος που έριξε στην ηλεκτροπαραγωγή με το εισαγόμενο Φυσικό Αέριο υπέρ των 3-4 μεγάλων «παικτών», την εγκατάλειψη του δικτύου μέσης τάσης, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αναπτυχθούν μικρά «φωτοβολταϊκά στέγης» για μερική ενεργειακή αυτονομία, την υψηλή φορολογία στα καύσιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης κ.α.
Τι (λέει ότι) ελπίζει η ΝΔ μέσα στην κόλαση που συνδιαμόρφωσε: Ισχυρίζεται, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα προμηθευτεί για λογαριασμό όλων των κρατών-μελών φθηνή ενέργεια για το χειμώνα.
Πρώτον κάποιος πρέπει να πληροφορήσει το Μέγαρο Μαξίμου ότι, απλώς ενέργεια (φυσικό αέριο κ.λπ.) δεν υπάρχει.
Δεύτερον η Ε.Ε., προς το παρόν τουλάχιστον, ασχολείται με τους θερμοστάτες: 19 βαθμοί Κελσίου το χειμώνα , 26 το καλοκαίρι…
Τρίτον, όποιο κράτος-μέλος της Ε.Ε. μπορεί να δανειστεί, μετά την ανταγωνιστική -σε σχέση με την αμερικανική Fed- αύξηση των επιτοκίων (και για τη νομισματική ισοτιμία ευρώ-δολαρίου), θα αρκεστεί να ασκήσει μιας κάποιας μορφής εθνικές κοινωνικές-ανακουφιστικές πολιτικές.
Είναι προφανές ότι έτσι, χειμώνας δεν βγαίνει. Ειδικά στην Ελλάδα που δεν μπορεί να βγει στις αγορές, μαστίζεται από τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα, διατηρεί χάσμα στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών (το οποίο διευρύνεται κάθε φορά που αυξάνεται το ΑΕΠ και, κυρίως, όταν έχουμε… ενισχυμένες τουριστικές ροές), κυριαρχεί η υποαπασχόληση και τα ευάλωτα νοικοκυριά δεν «βγαίνουν» καν για το ρεύμα.
Δείτε ως παράδειγμα μια μέση (συνηθισμένη) τετραμελή οικογένεια που δεν έχει δικό της σπίτι (άρα δεν είχε κατά το παρελθόν και δεν έχει υψηλό και σταθερό εισόδημα για να δανειοδοτηθεί…) Το νοίκι και το ηλεκτρικό, συν τρεις τηλεφωνικές συνδέσεις, απαιτούν ενάμιση βασικό μισθό. Και δεν είναι δεδομένο ότι ο/η ένας/μία από το ζευγάρι έχει πλήρη απασχόληση…
Οι κίνδυνοι για το αποθεματικό
Και αλλοίμονο για τη χώρα εάν «φαγωθούν» και τα 35 δις του αποθεματικού» (μαξιλάρι) μέχρι την «άνοιξη των εκλογών». Κάτι, πολύ πιθανό λόγω μη αξιόχρεων κρατικών τίτλων.
Ωστόσο, πέρα από την υψηλή έμμεση φορολογία που κρατάει τεχνητά υψηλά η κυβέρνηση, προκειμένου από τα υπερέσοδα να μοιράζει μικροενισχύσεις, συντηρώντας(;) την εκλογική «μηχανή» μέχρι τις εκλογές, παράλληλα διατηρούνται απαράδεκτα χαμηλά και οι φόροι στα μεγάλα πορτοφόλια.
-Ειδικά στα μη επενδυόμενα κέρδη, το φόρο στα μερίσματα που από 15% ο ΣΥΡΙΖΑ τον πήγε στο 10% και η ΝΔ το 2020 στο 5%. Ενώ τα απάλλαξε και από την Εισφορά Αλληλεγγύης.
-Την απαλλαγή φόρου στις μεγάλες κληρονομιές των εχουσών και κατεχουσών οικογενειών (αφορολόγητη περιουσία 6,2 εκ. ευρώ σε οικογένεια με δύο παιδιά με κληροδότες παππούδες και γονείς).
-Την δράση των ολιγοπωλίων (Σούπερ Μάρκετ, τηλεφωνία-internet κ.α.) και τα αφορολόγητα υπερκέρδη.
Το πρόβλημα των επιτοκίων
1. Αντιθέτως, αντί για αυξήσεις στα επιτόκια που φρενάρουν την ανάπτυξη (ΕΚΤ) και τους υψηλούς έμμεσους φόρους (ΝΔ) που εξανεμίζουν το λαϊκό εισόδημα και προκαλούν πραγματικό πόνο στα νοικοκυριά, θα πρέπει να αυξήσουμε τους άμεσους φόρους.
2.Επιτέλους να στηρίξουμε την εγχώρια παραγωγή για επώνυμα και προσιτά προϊόντα, με μικρότερες διακυμάνσεις στις τιμές και διόρθωση τους ελλείμματος στο ισοζύγιο.
Μόνο έτσι μπορεί να περιοριστεί ο διαβρωτικός πληθωρισμός. Ειδικά στην Ελλάδα όπου οι ανατιμήσεις πυροδοτούνται από την ασύστολη κερδοφορία και τις εισαγωγές.
Ωστόσο η ΝΔ εφαρμόζει αλά καρτ τις ιδεοληπτικές μονομέρειές της: Αφενός χαϊδεύει φορολογικά τους ραντιέρηδες και αφετέρου διασπείρει το δημόσιο χρήμα για μικροκομματικούς λόγους και για την ενίσχυση των ημετέρων.
Γι’ αυτό απαιτείται αλλαγή της πολιτικής ατζέντας. Θα είναι σωστική για την χώρα, σωτήρια για τα νοικοκυριά και επικερδής για την κοινωνία μας.
Υ.Γ. Ο προκλητικός πλούτος που έχει συσσωρευτεί και το χάσμα ανισοτήτων, που διευρύνθηκε εν μέσω κρίσης, έχουν προκαλέσει πλήρη απορρύθμιση στο πολιτικό σύστημα. Ωστόσο έχει ένα ποιοτικό: ενώ κινείται προς την αδιέξοδη αποχή, στερείται του ακραίου λαϊκισμού της περιόδου 2012-15. Αυτό είναι σημαντικό βήμα. Και εμπεριέχει ένα μήνυμα για τις κομματικές ηγεσίες: Όχι ότι θα τη… γλυτώσουν. Αλλά για το ποιες (ευαίσθητα υπεύθυνες, μαχητικές και με διάθεση σαρωτικής ανανέωσης) θα διασωθούν…
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)
