Η Γαλλική Δημοκρατία μετά από τις πολύχρονες κοινωνικές αναταράξεις, προϊόν των διευρυνόμενων κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων, βρίσκεται πια μπροστά σε μια κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση. Η οικονομική και κοινωνική κρίση, η ανεργία, τα φαινόμενα του κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού, η πολιτική και κοινωνική περιθωριοποίηση σημαντικών κοινωνικών τμημάτων, γέννησαν τα «κίτρινα γιλέκα», την αποχή και άλλα μικρότερα κινήματα.
Μετά τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, που ακόμα και οι αριστερές δυνάμεις σε ένα μεγάλο ποσοστό, προκειμένου να αποφευχθεί το απεχθές βλέμμα της ακροδεξιάς, στήριξαν τον Μακρόν, σήμερα, αναμετρώνται όχι κυρίως με τον ίδιο αλλά με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του. Πιστεύω ότι η σύγκρουση δεν είναι μόνο μεταξύ Μελανσόν και Μακρόν αλλά είναι βαθύτερη πολιτικά. Είναι η σύγκρουση της σκληρής πραγματικότητας που ζουν οι Γάλλοι, με τις φρούδες υποσχέσεις και ελπίδες των πολιτικών του Μακρόν.
Ο Μελανσόν, όσα και αν θέλει κάποιος να του καταμαρτυρήσει, αποδείχθηκε ο συνδετικός κρίκος συστράτευσης των για πολλά χρόνια κατακερματισμένων προοδευτικών δυνάμεων που πλήρωσαν τη λογική νομιμοποίησης στο παρελθόν, πολιτικών που έπρεπε να ακυρώνουν, όταν ήταν στην εξουσία. Σήμερα η Γαλλία, για ακόμη μια φορά, είναι μπροστά σε ένα πολιτικό σταυροδρόμι που μπορεί και πάλι να την αναδείξει στην κινητήρια κοινωνική δύναμη, η οποία θα εξασφαλίσει μια ισορροπία δικαιότερης αναδιανομής του παραγόμενου γαλλικού πλούτου.
Η Ευρώπη, ολόκληρη, παρακολουθεί την πολιτική αυτή αναμέτρηση, η οποία ενδέχεται να τροχοδρομήσει νέες, ευρωπαϊκές πολιτικές εξελίξεις, που θα υπηρετήσουν το όραμα μιας Ευρώπης των λαών, του συνανήκειν και του συναποφασίζειν.
Υπάρχουν ιστορικές στιγμές, όπου η συγκρότηση τέτοιων συμμαχιών εμπνέει και δυναμώνει την ελπίδα μεγαλύτερης συσπείρωσης. Ταυτόχρονα, μπορεί να εμπνέει και τον πολιτικό λόγο που εκπέμπουν οι ηγέτες στη συγκεκριμένη συγκυρία. Ισχυρό είναι το ενδεχόμενο, ο ευρύς εκλογικός συνασπισμός του Μελανσόν να κεντρίσει τον προβληματισμό των πολιτών της μεγάλης αποχής του 52%. Γιατί η επιλογή της ιδιώτευσης, αποδεικνύεται διαχρονικά, ότι ακόμα και από την εποχή του Σόλωνα στην Ελλάδα μέχρι και σήμερα, δεν δίνει λύση.
Βρισκόμαστε σε μια εποχή, που όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν με πόσο μεγάλη ταχύτητα ο παραγόμενος κάθε φορά νέος πλούτος υπερσυσσωρεύεται εύκολα στους μετρημένους και αρεστούς και ταυτόχρονα, με ποια ταχύτητα εκσφενδονίζονται οι άνθρωποι εκτός των λεγόμενων φυσιολογικών τειχών της κοινωνίας. Σε μια τέτοια εποχή, οι πολιτικές δυνάμεις που αντιλαμβανόμενες τις ευθύνες τους απέναντι στη δοκιμαζόμενη και χειμαζόμενη κοινωνία, ξεπέρασαν αδυναμίες, εμμονές και την περιχαράκωση που γεννά η λογική, του ποιος κατέχει τη μοναδική αλήθεια, αυτές οι δυνάμεις με την αυθυπέρβασή τους και τη προγραμματική τους σύγκλιση στους θεσμούς της κοινωνικής δημοκρατίας και της δίκαιης αναδιανομής, μπορεί να εξασφαλίσουν την εμπιστοσύνη της μεγαλύτερης πολιτικής και κοινωνικής στήριξης του γαλλικού λαού.
Είμαστε λοιπόν σε μια νέα εποχή, που δοκιμάζεται το μοντέλο του ψευδεπίγραφου νεοφιλελεύθερου επιχειρήματος, το οποίο διέψευσε τις προσδοκίες όσων πίστεψαν ότι θα απαντήσει και θα δώσει λύσεις στα ζέοντα κοινωνικά προβλήματα. Οι προοδευτικές δυνάμεις καλούνται πλέον ιστορικά με ένα νέο, ρωμαλέο, ρεαλιστικό και ελπιδοφόρο πολιτικό λόγο να πείσουν ότι έχουν πραγματοποιήσιμες, εναλλακτικές προτάσεις, με τις οποίες θα εξασφαλίσουν αντιστάσεις σε φαινόμενα πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού και θα καθιερώσουν μηχανισμούς δικαιότερης αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου. Γιατί σήμερα στη Γαλλία παράγεται νέος πλούτος και την ίδια στιγμή διευρύνεται η φτώχεια και η απόγνωση.
(Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής είναι βουλευτής Νοτίου Τομέα Β΄ Αθηνών του ΣΥΡιΖΑ-ΠΣ, πρώην υπουργός)
