Η τριμερής σύνοδος κορυφής στο σχήμα της Αστάνα, μεταξύ Ρωσίας, Ιράν και Τουρκίας, προκάλεσε ανησυχία και αρνητικά σχόλια από τα δυτικά μέσα, καθώς οι σχεδιασμοί για απομόνωση Ρωσίας και Ιράν, τους σπρώχνουν σ’ έναν επικίνδυνο εναγκαλισμό για τα δυτικά συμφέροντα.
Κοιτώντας κανείς πιο προσεχτικά στο τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, η αμερικανική λογική της απομόνωσης κρατών δεν λειτουργεί και δεν αποφέρει αποτελέσματα στους εμπνευστές των κυρώσεων και τους συμμάχους τους.
Όμως το πλέον αρνητικό για τις ΗΠΑ και τις ουρές τους, είναι ότι οι αποφάσεις για κυρώσεις σε όποια χώρα αντιτίθεται στις επιταγές τους, τις κάνει αμέσως εχθρούς. Και οι εχθρικά διακείμενες χώρες πλέον έχουν γίνει πολλές. Ιράν, Κίνα, Ρωσία, χώρες του Κόλπου, χώρες της Λατινικής Αμερικής, Αφρικανικές και άλλες χώρες είναι πλέον αντίθετες κι όχι ουδέτερες.
Ακόμα και η Τουρκία, που ανήκει θεωρητικά στο δυτικό μπλοκ ως κράτος μέλος του ΝΑΤΟ, έχει δεχτεί σωρεία κυρώσεων, όχι άδικα αρκετές φορές, αλλά και επεμβάσεις στο εσωτερικό της με αμερικανικής έμπνευσης πραξικοπήματα παλαιότερα που ταλαιπώρησαν τη χώρα μέχρι και τα τέλη του 20ου αιώνα.
Έτσι στην Τεχεράνη συμμετείχαν οι ηγέτες τριών χωρών που υπόκεινται σε κυρώσεις. Τρεις ηγέτες που έχουν δεχτεί κυρώσεις οι ίδιοι και έχουν μπει στο στόχαστρο των αμερικανικών ηγεσιών.
Και φυσικά δεν έχασαν την ευκαιρία να «επιτεθούν» στην Ουάσινγκτον ο καθένας για τους δικούς του λόγους, ενώ το σχήμα της Αστάνα τους έδωσε την δυνατότητα πρώτον να χαρακτηριστούν ως εγγυήτριες δυνάμεις για την Ειρήνη στη Συρία, που έχει εγκαταλειφθεί από τους υπαίτιους του εμφυλίου που την διέλυσε, και δεύτερον ότι μπορούν να ζήσουν χωρίς υπακοή στο δομημένο από τη δύση πολιτικό-οικονομικό σύστημα.
Οι διαφορές μεταξύ των τριών χωρών υπάρχουν, το είπε και ο Ερντογάν κατά την επιστροφή του από την Τεχεράνη. «Ήταν ξεκάθαρο ότι είχαμε διαφορετικές απόψεις», επεσήμανε για να προσθέσει ότι «ακόμη και αν υπάρχουν διαφορές σε ορισμένα σημεία, υπάρχει ενότητα στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας».
Η ενότητα κατά της τρομοκρατίας συμπεριλαμβάνει και τις ΗΠΑ προφανώς. Κι αν για τον Πούτιν και τον Ραΐσι είναι γνωστό ότι θεωρούν τρομοκράτες τους Αμερικανούς, μετά τη συνάντηση ο Ερντογάν ζήτησε ούτε λίγο ούτε πολύ να φύγουν οι Αμερικανοί από τα ανατολικά του Ευφράτη.
Όπως εξήγησε ο Τούρκος Πρόεδρος, οι Αμερικανοί ενισχύουν τις τρομοκρατικές οργανώσεις, τους Κούρδους δηλαδή που μάχονται το Ισλαμικό Κράτος, οι οποίοι είναι κόκκινο πανί για τον Τούρκο ηγέτη.
Όμως στο ίδιο πλαίσιο είναι και οι Πούτιν και Ραΐσι. Οι δυο ηγέτες στην κατ’ ιδίαν συνάντηση τους αναφέρθηκαν τις κοινές επιτυχίες στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ενώ τόνισαν την αναγκαιότητα ανάπτυξης συνεργασίας σε νέους περιφερειακούς και εξωπεριφερειακούς τομείς ανακοινώνοντας τη σοβαρή τους βούληση για ενίσχυση της ασφάλειας των ανεξάρτητων χωρών στην περιοχή.
Στο σχεδιασμό τους δηλαδή βγάζουν εκτός τις ΗΠΑ, ενώ εμμέσως δηλώνουν την προσπάθεια τους για διείσδυση στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Αν και το Ιράν είναι κόκκινο πανί, τουλάχιστον λεκτικά, από τον αραβικό κόσμο, στη ουσία υπάρχει συνεργασία της Τεχεράνης με τους αλλόφυλους Άραβες. Η Ρωσία από την άλλη διατηρεί καλές σχέσεις αλλά και επιρροή στις χώρες του κόλπου.
Αυτό φάνηκε εξάλλου και κατά την επίσκεψη του Τζο Μπάιντεν στη Σαουδική Αραβία, όπου ο Αμερικανός Πρόεδρος απέτυχε στις επαφές του, σε ότι σχεδίαζε.
Ούτε αύξηση παραγωγής σε πετρέλαιο πήρε από τις χώρες του ΟΠΕΚ, ούτε κατάφερε να βάλει στο παιχνίδι το Ισραήλ.
Με την ενίσχυση των Ρωσο-Ιρανικών σχέσεων, δυο χωρών πλούσιων σε ορυκτά καύσιμα, η προσέγγιση της Τεχεράνης με τη βοήθεια της Μόσχας, με τις αραβικές χώρες μπορεί να γίνει πιο εύκολα.
Καθόλου τυχαίο δεν πρέπει να θεωρείται ότι από χτες Ιράν και Ρωσία συναλλάσσονται σε ρούβλια και ριάλ, ενώ η συνεργασία που υπέγραψαν αξίας 40 δισ. δολαρίων ενισχύει την οικονομική διάδραση των δυο χωρών.
Αντίστοιχα και η Τουρκία εδώ και καιρό συναλλάσσεται με άλλες χώρες σε εθνικά νομίσματα.
Σιγά αλλά σταθερά χτίζεται ένα αντιδυτικό μπλοκ, στο οποίο συμμετέχουν, πέρα από τις χώρες που υπόκεινται σε κυρώσεις, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, η Νότια Αφρική (ως BRICS) αλλά και χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της νοτιοανατολικής Ασίας.
Στον σημερινό παρακμιακό και ηθικά χρεοκοπημένο δυτικό κόσμο, οι ελλειμματικοί ηγέτες του τείνουν να γίνονται φασαριόζικα και εκνευρισμένα ανθρωπάκια, που μανιωδώς δημιουργούν πλασματικό χρήμα και πλούτο. Ο συνδυασμός των αδύναμων ηγετών και του ψεύτικου χρήματος ίσως είναι το κατάλληλο τέλος ενός μεγάλου οικονομικού κύκλου που για πάνω από έναν αιώνα κυριάρχησε στον πλανήτη.
Οι «αντιφρονούντες» δείχνουν να ετοιμάζονται για τη μεγάλη ανατροπή…
(Ο Σπύρος Σιδέρης είναι δημοσιογράφος)
