Κάθε μέρα που περνά περιπλέκονται τα δεδομένα αλλά και τα προαπαιτούμενα για την εμπλοκή της Τουρκίας στην φρούρηση του αεροδρομίου της Καμπούλ μετά και την ολοκλήρωση της αποχώρησης των αμερικανικών και νατοϊκών δυνάμεων στα τέλη Αυγούστου.
Με τις συνομιλίες ανάμεσα στην Άγκυρα και την Ουάσιγκτον να συνεχίζονται, καθώς από ότι φαίνεται οι απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς για χρηματοδότηση και λογιστική υποστήριξη της αποστολής είναι δυσθεώρητες, δύο βαρύνουσας σημασίας περιπλοκές καταγράφηκαν προχθές Δευτέρα.
Περιπλοκή πρώτη, η άρνηση των Ταλιμπάν όχι μόνον να αποδεχθούν αλλά έστω και να συζητήσουν την παρουσία και τον ρόλο των τουρκικών δυνάμεων στην φρούρηση του αεροδρομίου της Καμπούλ μια επιχειρησιακή πρόκληση που για να αντιμετωπισθεί προϋποθέτει επί της ουσίας τον πλήρη έλεγχο της πρωτεύουσας του Αφγανιστάν.
Με την βεβαιότητα μιας σύντομης επιστροφής στην Καμπούλ ποιο κίνητρο θα μπορούσε να πείσει τους Ταλιμπάν να αποδεχθούν την εμπλοκή της Τουρκίας;
Περιπλοκή δεύτερη, η απόφαση του Ερντογάν όπως επιμένουν καλά πληροφορημένες πηγές να αποστείλει 2 έως 3 χιλιάδες Σύρους Μισθοφόρους στην Καμπούλ κατά το πρότυπο της Λιβύης και του Ναγκόρνο Καραμπάχ , μια επιλογή με δύο προφανείς στόχους:
-Πρώτον να περιορίσει την κριτική των κομμάτων της Αντιπολίτευσης που ήδη τον κατηγορούν προκαταβολικά ότι διακινδυνεύει την ζωή των στρατιωτών για μια αμφίβολής έκβασης εμπλοκή η οποία σε κάθε περίπτωση θα καταγράψει υψηλό ποσοστό ανθρώπινων απωλειών.
-Δεύτερον να νομιμοποιήσει ή έστω να εκμαίευση μέσω της παρουσίας στην Καμπούλ την ανοχή της παρουσίας Σύρων Μισθοφόρων της Αγκύρας τόσο στην Λιβύη όσο και στο Αζερμπαϊτζάν.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η προθυμία του Ερντογάν να αναλάβει η Τουρκία τη φρούρηση του αεροδρομίου της Καμπούλ μάλλον δημιουργεί πρόσθετες περιπλοκές παρά εγγυάται την ασφάλεια της επικοινωνίας της Καμπούλ με το εξωτερικό.
Η σπουδή του Ερντογάν να αναδείξει την στρατηγική χρησιμότητα της Τουρκίας στους περιφερειακούς συσχετισμούς για τις ΗΠΑ και την Δύση είναι πολύ πιθανόν να λειτουργήσει στην λογική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, δηλαδή να επισπεύσει την δυσμενή εξέλιξη την οποία υποτίθεται ότι αποβλέπει να καθυστερήσει και πολύ περισσότερο να ματαιώσει.
Με άλλα λόγια, οι Ταλιμπάν έχουν κάθε κίνητρο τις επόμενες βδομάδες, αν όχι να καταλάβουν την Καμπούλ, τουλάχιστον να καταστήσουν υψηλού αν όχι απαγορευτικού επιχειρησιακού κόστους την ανάπτυξη των μισθοφόρων της Τουρκίας.
Τούτων λεχθέντων δεν είναι μόνον οι Ταλιμπάν που απορρίπτουν την εμπλοκή της Τουρκίας, αλλά και της Ουγγαρίας και του Πακιστάν όπως προέβλεπε η αρχική πρόταση Ερντογάν, αλλά το σύνολο των γειτονικών κρατών για διαφορετικούς λόγους το καθένα.
Η Ινδία,το Πακιστάν , η Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου αλλά και το Ιράν και κυρίως η Ρωσία και η Κίνα ανησυχούν από την πολιτική φυγής προς τα εμπρός που υιοθέτησε ο Ερντογάν στην αγωνιώδη και αγχώδη προσπάθεια του να εξομαλύνει τις διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ του Μπάιντεν.
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος
