Στο παιχνίδι «μουσικές καρέκλες» τα καθίσματα είναι κατά ένα λιγότερο από τους παίχτες. Ο χαμένος δεν βρίσκει θώκο και αποχωρεί από την αίθουσα…
Τα Τέμπη υπήρξαν θρυαλλίδα για κάθε πτυχή της οικονομικής και πολιτικής ζωής. Είναι το τραγικό γεγονός που στρέβλωσε όχι μόνο τον πολιτικό χρόνο, αλλά και την ματιά των πολιτών. Κοινώς τους… γύρισε το μάτι.
Του καταστροφικού αυτού «γεγονότος» όμως προηγήθηκαν πολλά συμβάντα. Μια αλυσίδα κομματικών εκβιασμών και οικονομικών αποτυχιών.
Είναι λογικό στο τέλος της τετραετίας, της μοναδικής από το 2000 και την εκλογή Σημίτη που ολοκληρώνεται, να γίνεται απολογισμός.
Δεν θα αναφερθούμε στα προφανή για κάθε οικογένεια, όπως η ακρίβεια ή η απουσία προοπτικής για τους Νέους.
Ας περιοριστούμε στο φερόμενο σαν προνομιακό πεδίο μιας συντηρητικής κυβέρνησης:
Αποκλεισμοί
Τον κ. Μητσοτάκη τον αξιολογούν επιφυλακτικώς… αρνητικά οι αγορές και δεν αναβαθμίζουν τη χώρα. Μετά από τέσσερα χρόνια ελλειμματικής διακυβέρνησης η χώρα είναι εκτός αγορών. Η Ελλάδα αδυνατεί ουσιαστικά να δανειστεί. Το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο έχει ξεπεράσει εκείνο της πτώχευσης (2008-9). Οι μεγάλες επενδύσεις πάγωσαν (Microsoft). Το παραγωγικό πρότυπο παραμένει προσδεμένο στο δίπτυχο: νησιώτικος-θερινός τουρισμός και οικοδομή. ‘Έστω σε πεντάστερα ξενοδοχεία και πολυτελή διαμερίσματα (Χίλτον, Αστέρας Βουλιαγμένης, Μινιόν, Ελληνικό κ.α.), αλλά πάντως με μπετά και πανωσηκώματα συνεχίζουμε. Όπως τέλος πάντων συνεχίζουμε, γιατί στο «Ελληνικό» δεν βλέπω και καμιά μεγάλη προθυμία, λόγω υψηλών επιτοκίων, για δανειοδότηση και ανάπτυξη της επένδυσης…..
Οι άνθρωποι που προωθούν τους «άριστους», διορίζοντας πάντως κομματικούς διοικητές και ημέτερους Γενικούς Γραμματείς με τα καταστροφικά αποτελέσματα που βιώνουμε, δείχνουν να αρνούνται τα αποτελέσματα της ανά τετραετίας αξιολόγησης από τον Ελληνικό Λαό.
Και επιτίθενται στο τρίτο –σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- κόμμα γιατί δεν προσφέρεται να διορίσει τον «δικό» τους σαν πρωθυπουργό. Προσπερνώντας το σκορ στις κάλπες, παρακάμπτοντας την λαϊκή αποδοκιμασία…
Κατ’ αρχήν είναι επιτυχία για το ΠΑΣΟΚ καθώς κατ αυτόν τον τρόπο του αναγνωρίζεται ότι έχει Πρόγραμμα. Και επιχειρούν να του κάνουν… επιθετική εξαγορά, καθώς δεν μπορούν να το λαφυραγωγήσουν. Είναι το μόνο που δημοσκοπικά ενισχύεται…
…Αστάθεια από τον τρίτο
Έτσι για την… αστάθεια ευθύνεται το τρίτο κόμμα.
-Φέρνει αστάθεια, ενώ υπάρχει Πρόγραμμα; Και αποτελούν εγγύηση τα πρόσωπα; Οι γόνοι των πολιτικών οικογενειών οι οποίοι πρόκειται να αξιολογηθούν;
-Είναι «λύση» η συνέχιση της πνιγερής ατμόσφαιρας στα Μέσα Ενημέρωσης και το παρακράτος των παρακολουθήσεων του Μαξίμου;
-Θα συνεχίσουμε με αναπτυξιακό πρότυπο τα μπετά και το μοίρασμα των κονδυλίων του Ταμείου Ανάπτυξης σε 4-5 οικογένειες; Ειδικά τώρα που η μεσαία επιχειρηματική τάξη όχι μόνο έχει αποκλειστεί από την κοινοτική χρηματοδότηση, αλλά τα τραπεζικά δάνεια έχουν γίνει απλησίαστα λόγω επιτοκίων, ενώ οι ολίγοι απολαμβάνουν δωρεάν επιχορηγήσεις και χαμηλότοκο δανεισμό με επιτόκιο 1,5%…
-Εν τέλει γιατί να διατηρηθεί το μοντέλο που διεύρυνε το χάσμα μεταξύ πολύ πλουσίων και απόλυτα φτωχοποιημένων στρωμάτων, που διέλυσε τη μεσαία τάξη, που ορθώνει εμπόδια στην οικονομική και κοινωνική κινητικότητα;
Ταυτόχρονα και ο κ.Τσίπρας αδυνατεί να κινηθεί προς το πολιτικό Κέντρο, να συνδιαλλαγεί με ένα δοκιμασμένο στην Ευρώπη σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο.
Ο πρωθυπουργός αποδείχτηκε αναποτελεσματικός, ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αποτελεί εναλλακτική.
Και πάρα ταύτα δεν μπορούν να φανταστούν τρίτο πρόσωπο στη ανταγωνιστική-δικομματική σχέση τους με την εξουσία. Γιατί, εάν ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευση δήλωνε ότι «το θέμα δεν είναι ποιο θα είναι το πρόσωπο του πρωθυπουργού, αλλά να φύγει ο ολετήρας Μητσοτάκης», θα απελευθερωνόταν πολιτικές δυνάμεις.
Θέλει και ο κ.Τσίπρας να παραμείνει στο δωμάτιο με τις καρέκλες, αν και οι δημοσκοπήσεις τον φέρουν ενώπιον διπλής ήττας…
Εκνευρισμός
Είναι διάχυτος ο εκνευρισμός του πολιτικού προσωπικού. Κυρίως δε των αποχωρούντων.
Λες και σε αυτές τις εκλογές, σε κάθε εκλογή εξάλλου, δεν έχουμε τίποτε άλλο να κάνουμε παρά να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο υποψηφίους πρωθυπουργούς…
Το ίδιο προσωπικό, υπεύθυνο για την μέχρι τούδε πορεία της χώρας, δείχνει να μην καταλαβαίνει ότι αποτελεί μέρος του προβλήματος και όχι τη λύση του.
Διαβάζοντας καλυτέρα τις δημοσκοπήσεις βλέπουμε ότι δεν στέκει το αφήγημα περί αυτοδυναμίας (σ.σ. κάτω του 32% για το πρώτο κόμμα), δεν διαφαίνεται εναλλαγή κομμάτων (δεν αλλάζει η σειρά κατάταξης).
Όλα δείχνουν ότι ο επαναληπτικός εκλογικός γύρος σε έξι εβδομάδες δεν θα προσφέρει αυτοδυναμία…
Έτσι όλοι μπορεί να γίνουν σοφότεροι για την λύση της «πρώτης Κυριακής». Η δεύτερη μπορεί να είναι από άγονη μέχρι να σημάνει καταστροφική διπλή ήττα.
Όλα τ’ άλλα είναι απλώς παραφουσκωμένες προεκλογικές πομφόλυγες παλαιάς κοπής…
Ψήφος με το στανιό και κυβέρνηση με εκβιασμό δεν μπορεί να υπάρξει…
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)
