Έχω κοντά μου αρκετούς ανθρώπους που δεν θέλουν να εμβολιαστούν: Η εκπαιδεύτρια του σκύλου μου, ο φυσικοθεραπευτής μου, η δασκάλα γιόγκα της αδελφής μου, ένας φίλος της κόρης μου, ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας που πήγα προχθές…
Κανείς δεν είναι ακροδεξιός, παρανοϊκός ή ηλίθιος. Κανείς δεν ταιριάζει στο προφίλ που φιλοτεχνείται από τους σκληροπυρηνικούς κήρυκες του εμβολιασμού. Δεν πήγαν και δεν θα πάνε σε συλλαλητήριο, δεν δηλώνουν αρνητές στα social media και αναγνωρίζουν ότι υπάρχει πανδημία.
Σε συζητήσεις που έχω κάνει με κάποιους, δυσκολεύομαι να τους πείσω. Τι απαντάς όταν σου λένε ότι έχει αποδειχτεί πλέον ότι οι εμβολιασμένοι και νοσούν και μεταδίδουν τον ιό; Το βασικό επιχείρημα είναι ότι, αν έχεις κάνει και τις δύο δόσεις του εμβολίου, τα συμπτώματά σου θα είναι ήπια. Αλλά αν μιλάς με έναν υγιέστατο άνθρωπο που δεν φοβάται ότι θα βρεθεί σε κάποια ΜΕΘ γιατί κάνει καλή διατροφή, γυμνάζεται και δεν έχει υποκείμενο νόσημα, τι μπορείς να του πεις και να τον επηρεάσεις; ΄Η αν σου πει ότι επιλέγει το ρίσκο να νοσήσει, γιατί προσέχει για να μην του συμβεί, από το ρίσκο του εμβολίου, το οποίο απλά μπορεί να αποφύγει;
Οι απαγορεύσεις και οι κυρώσεις σίγουρα θα έχουν επίδραση. Αλλά θα δημιουργήσουν και θυμό, αγανάκτηση, επιθετικότητα που κάποια στιγμή, με κάποιον τρόπο, θα εκφραστεί.
Εντάξει, για τους εργαζόμενους που υποχρεούνται να εμβολιαστούν και δεν το κάνουν, η πίεση θα είναι φοβερή. Αλλά αν το θέμα είναι η πρόσβαση στους κλειστούς χώρους, τι θα κάνω εγώ, η εμβολιασμένη, αν μου ζητήσει η ανεμβολίαστη φίλη μου το πιστοποιητικό μου για να πάει στο θέατρο ή στο εστιατόριο; Θα γίνεται ταυτοπροσωπία; Σαν να περνάς από έλεγχο διαβατηρίου στο αεροδρόμιο; Δύσκολο μου φαίνεται.
Είμαι απέναντι από ένα νησί που έχει μπει στις «κόκκινες» περιοχές. Όπου να ναι θα ρθει κι εδώ το κακό, όπου οι περισσότεροι είναι εμβολιασμένοι. Μπορεί, λέει, να γίνει τοπικό lockdown μέσα στον Αύγουστο. Και όσοι έχουν προγραμματίσει διακοπές τι θα κάνουν;
Δεν έχω θυμώσει με τους γνωστούς μου που δεν εμβολιάζονται, παρόλο που ανήκω σε ευπαθή ομάδα. Προσπαθώ να τους καταλάβω και θα ήθελα να πειστούν. Αλλά δεν βλέπω πώς μπορεί να γίνει αυτό. Σίγουρα οι προσβολές και η κατασυκοφάντηση δεν βοηθούν.
Υπάρχουν συνωμοσιολόγοι και πολιτικοί εκμεταλλευτές του ανορθολογισμού που ονειρεύονται νέες πλατείες Αγανακτισμένων. Υπάρχουν διστακτικοί που έχουν μπερδευτεί με τις αντιφατικές πληροφορίες και το θόρυβο γύρω από τον εμβολιασμό, που φοβούνται το εμβόλιο ή θεωρούν δικαίωμά τους να αποφασίσουν για το σώμα τους ακόμη και αν αυτό είναι σε κόντρα με την πολιτική δημόσιας υγείας. Υπάρχουν οι σταθερά καχύποπτοι απέναντι στις αποφάσεις των ελίτ που δεν μπορούν εύκολα να πειθαρχήσουν στη «γραμμή» που δίνει το σύστημα, το οποίο, πράγματι, σπάνια νοιάζεται για τους πολλούς.
Δεν είναι όλοι όσοι δεν εμβολιάζονται «ψεκασμένοι» ούτε θα ψηφίσουν όλοι Βελόπουλο, Τράγκα ή Πολάκη. Το να αντιμετωπίζονται από τους θεσμούς σαν «ψεκασμένοι” μπορεί να τους οδηγήσει τελικά εκεί που δεν θα πήγαιναν διαφορετικά.
Και δεν είναι όλοι όσοι σκούζουν εναντίον τους κοινωνικά υπεύθυνοι και προσηλωμένοι στο δημόσιο συμφέρον. Σίγουρα δεν είναι αποτελεσματικοί, αν στόχος είναι η πειθώ και όχι ο καταναγκασμός, ο εκφοβισμός, ο αφανισμός του άλλου.
Έχουν συμβεί τόσες φορές στη χώρα μας χαμηλής έντασης εμφύλιοι:
Μνημόνιο/αντιμνημόνιο, ΣΥΡΙΖΑ/αντιΣΥΡΙΖΑ και πάει λέγοντας προς τα πίσω. Ποτέ δεν βγήκε σε καλό η τοξικότητα που παράγεται με το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία. Πόσο μάλλον τώρα που η θρυαλλίδα, ο ιός, σκοτώνει.
Το τελευταίο που της είπα ήταν ένα σκέτο: «Εμβολιάσου ρε γαμώτο για να μην χαθούμε!». Χαμογέλασε. Δεν ξέρω τι θα κάνει. Θα λυπηθώ πολύ αν διακόψουμε. Την αγαπάω και εγώ και ο σκύλος μου.
Η Αγγελική Σπανού είναι δημοσιογράφος-συγγραφέας
