Η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να διαμορφώσει αποτελεσματική αντιπολιτευτική τακτική εν μέσω της πρωτοφανούς πανδημίας, που δοκιμάζει σκληρά την κοινωνία μας και την οικονομία, αποτελεί απόδειξη του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, της αδυναμίας του να καταστεί αποτελεσματικό κόμμα της αντιπολίτευσης και κυρίως την απουσία πειστικής για την κοινωνία ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας. Στην πιο δύσκολη πολιτικά για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη περίοδο, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, ο κύριος Τσίπρας και το κόμμα του αδυνατούν να εκμεταλλευτούν την δυσχερή συγκυρία για την κυβέρνηση και την κοινωνία, και παραμένουν πολύ πίσω σε όλες τις δημοσκοπήσεις που διεξάγονται από την Νέα Δημοκρατία.
Αυτή τη στιγμή ο κύριος Τσίπρας βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Και ενώπιον της ελληνικής κοινωνίας αλλά κυρίως ενώπιον του ίδιου του κόμματός του. Όποιος παρακολουθεί από κοντά τις εργασίες της Βουλής, διαπιστώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε σκορποχώρι. Ο κάθε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έχει σηκώσει το δικό του μπαϊράκι. Και εμμέσως αμφισβητεί την ικανότητα του κύριου Τσίπρα να μπορέσει να ανταποκριθεί στις μεγάλες απαιτήσεις που έχει ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μπορεί η αμφισβήτηση αυτή να μην έχει πάρει τις διαστάσεις ενός έντονου κινήματος. Αλλά γκρίνια υπάρχει. Κι όσο υπάρχει πρόβλημα με τις δημοσκοπήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ, η γκρίνια θα μεγεθύνεται.
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το πρόβλημα τους δεν είναι συγκυριακό η εφήμερο. Δεν οφείλεται στην προ έτους ήττα τους στις εκλογές. Όπου το ποσοστό τους ήταν αρκετά συμπαθητικό, κοντά στο 32%, με αποτέλεσμα να θεωρούν ότι είναι θέμα χρόνου η επάνοδος τους στην εξουσία. Όπως αποδεικνύεται μετεκλογικά, το πρόβλημα τους είναι δομικό. Είναι πρόβλημα ταυτότητας. Τι θέλουν και τι μπορούν να κάνουν στον πολιτικό βίο της χώρας. Στα τεσσεράμισι χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονταν στην εξουσία, οι αριστερές προκαταλήψεις και αριστεροί μύθοι κατέρρευσαν.
Και τώρα οι συριζαίοι δείχνουν ανίκανοι να διαχειριστούν την επόμενη μέρα, χωρίς την εξουσία, χωρίς την κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι ειδικά αυτή την περίοδο η επικράτηση του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης του στο χώρο του κέντρου είναι αδιαμφισβήτητη. Είναι η πρώτη φορά από τότε που έγινε η μεταπολίτευση, που το κυβερνών κόμμα είναι πιο ψηλά στις δημοσκοπήσεις, ένα χρόνο μετά τις εκλογές. Η διαφορά του από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντί να μειώνεται, αυξάνει.
Και μάλιστα χωρίς να μπορεί το κίνημα αλλαγής, το ΚΙΝΑΛ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, να εκμεταλλευθεί την κατάρρευση τουΣΥΡΙΖΑ. Ενδεχομένως κάποιοι υποστηρίζουν ότι η πλήρη επικράτηση του κύριου Μητσοτάκη στο χώρο του κέντρου, αφήνει κενό στο χώρο της δεξιάς για να το εκμεταλλευθεί πιθανόν ένας χαρισματικός, λαϊκιστής ηγέτης. Αλλά ένας τέτοιος πολιτικός αυτή την στιγμή δεν υπάρχει. Ούτε ο Βελόπουλος ούτε ο Κασιδιάρης, αν βγει από την φυλακή, μπορούν να παίξουν αυτό τον ρόλο. Η πλήρης επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη. Μόνος εχθρός του είναι ενδεχομένως ο ίδιος ο κακός του εαυτός. Κανείς άλλος. Αντίθετα, για τον κύριο Τσίπρα αυτό που προέχει είναι να βρει επιτέλους τον καλό του εαυτό. Αν όντως υπάρχει!
(Ο Γιάννης Λοβέρδος είναι βουλευτής με τη ΝΔ στο Δυτικό Τομέα της Β’ Αθηνών)
