Σε λίγα εικοσιτετράωρα συμπληρώνονται δύο μήνες εφαρμογής lockdown στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου καταγράφηκαν περισσότεροι από 4.200 θάνατοι συνανθρώπων μας ενώ η οικονομική, εκπαιδευτική και κοινωνική ζωή της χώρας υπέστη ανυπολόγιστη ζημιά. Και δυστυχώς όλα δείχνουν ότι η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί άμεσα.
Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις η κυβέρνηση δεν φαίνεται να διαθέτει απαντήσεις. Άλλοτε αρνείται ότι οι εξελίξεις είναι δραματικές επικαλούμενη ότι στο Βέλγιο πεθαίνουν περισσότεροι, άλλοτε παραδέχεται ότι τα πράγματα πάνε άσχημα αλλά επιρρίπτει την ευθύνη συλλήβδην στους νέους ή στην νοοτροπία (!) των Θεσσαλονικέων και άλλοτε σηκώνει τα χέρια ψηλά εναποθέτοντας κάθε ελπίδα στην προμήθεια εμβολίων από το εξωτερικό.
Έτσι όμως αποφεύγουμε να συζητήσουμε την ουσία, δηλαδή τη χαμηλή αποτελεσματικότητα των μέτρων που εφαρμόζονται τόσο καιρό, αλλά και τις αρνητικές επιπτώσεις των έκτακτων μέτρων «χαλάρωσης» που υιοθετήθηκαν τις γιορτές. Και αυτό δεν είναι μια θεωρητική υπόθεση αλλά εμπειρική παρατήρηση. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
– Εν μέσω lockdown και με τα επιδημιολογικά δεδομένα «στο κόκκινο» κρίθηκε σκόπιμο να ανοίξουν τα καταστήματα περιποίησης νυχιών, τα κομμωτήρια και να εφαρμοσθεί στα τυφλά το clickaway. Τώρα μαθαίνουμε από τους επιδημιολόγους ότι η κυβέρνηση γνώριζε πως το clickawayαύξησε τα κρούσματα τουλάχιστον κατά 8% ή 9%. Ποιος ξέρει τι αχρείαστη επιβάρυνση έφερε ο καλλωπισμός μαλλιών και νυχιών…
– Ενόψει των εορτών δόθηκε το πράσινο φως για συγκεντρώσεις οικογενειών σε κλειστούς χώρους κατά εννιάδες. Όπως παραδέχθηκε μέλος της επιτροπής επιδημιολόγων ο μαγικός αριθμός «9» δεν καθορίστηκε με επιστημονικά κριτήρια αλλά με το μάτι, βάσει του αριθμού μελών των ελληνικών νοικοκυριών. Τα αποτελέσματα και αυτού του πειράματος θα φανούν τις επόμενες ημέρες.
– Εδώ και δύο μήνες η κυβέρνηση επιμένει να κρατά την υποχρεωτική τηλεργασία μόλις στο 50%. Και αυτό παρά την υπερμετάδοση που διαπιστώθηκε στα εργοστάσια στη Δυτικής Αττικής αλλά και την έντονη κινητικότητα οχημάτων που καταγράφεται στους δρόμους. Τι περιμένει κανείς να συμβεί για να εξετάσει το ενδεχόμενο αύξησης αυτού του ποσοστού και αυστηροποίησης των ελέγχων στους εργασιακούς χώρους;
Πρόσφατα ο καθηγητής Γενετικής, Μανώλης Δερμιτζάκης, επισήμανε ότι ένα «σκληρό lockdown» 2 – 3 εβδομάδων – και όχι αυτό που εφαρμόζεται τόσο καιρό- θα έριχνε σε μεγάλο βαθμό τα κρούσματα στην Ελλάδα. Έχει έρθει η ώρα να ακούσουμε την πρότασή του και να αναθεωρήσουμε τις αναποτελεσματικές πολιτικές. Αν συνεχίσουμε, όμως, με μέτρα «στο περίπου» δεν θα πρέπει παρά να αναμένουμε και αποτελέσματα «στο περίπου».
(Ο Μιχάλης Χατζηκωνσταντίνου είναι δημοσιογράφος)
