Δεν χωράει αμφιβολία ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Ωστόσο, με τις ίδιες αρνητικές συνέπειες…
Μπροστά στις εκλογές φαίνεται πως γυρίζουμε 30-35 χρόνια πίσω: με τις υποκλοπές, τα πάμπερς, τα μεγάλα τζάκια που απορροφούν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης και, μην ξεχνάμε, τα ελλείμματα και την κομματική πελατεία.
α/Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρόσθεσε 65 δισ. ευρώ στο χρέος, κυρίως σε οριζόντιες μεταβιβάσεις και επιδόματα με αφορμή την επιδημία και την οικονομική κρίση. Πολιτική που, εκτός από το δημοσιονομικό πρόβλημα, διεύρυνε και το έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών λόγω αφειδών μεταβιβάσεων και πληθωρισμού κερδών. Μεγέθυνε δηλαδή το πρόβλημα παραγωγικότητας του Ιδιωτικού Τομέα.
β/Τον Μάιο του 1994 η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου ανέβασε τα «επιτόκια μιας ημέρας» στο 1.000% για να προστατεύσει τη δραχμή από την νομισματική και οικονομική κατάρρευση ως αποτέλεσμα των άδειων ταμείων που παρέλαβε από το σύστημα (πατρός) Μητσοτάκη…
Οι αναλογίες, αν όχι ταυτίσεις, είναι καταπληκτικές. Οι παλαιότεροι θα θυμηθούν και οι νεώτεροι θα καταλάβουν πώς επηρεάζουν το δημόσιο τομέα οι επιλογές υπέρ των ολίγων (οικογενειών).
γ/Το όλο σκηνικό συμπληρώνεται με την παρακρατική χρήση της ΕΥΠ, την επίθεση στον Ανδρέα Παπανδρέου και, εσχάτως, την ρήξη με το (πολιτικό) Κέντρο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε την αρχηγία της ΝΔ σαν Φιλελεύθερος, πολιτεύτηκε σαν δήθεν Κεντρώος και καταλήγει σαν παραδοσιακός Δεξιός με άμετρη χρήση παρακρατικών μηχανισμών και δημοσίων κονδυλίων.
Ως εκ τούτου μην μας παραξενεύει η ρήξη με το (πολιτικό) Κέντρο. Είναι φυσική εξέλιξη (επιλογή) μιας πορείας που μόλις περιγράψαμε. Με τέτοιες επιλογές δεν μπορεί παρά να συγκρουστείς με έναν καθαρά ευρωπαϊστή πολιτικό, τον Ανδρουλάκη και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, να έρθεις σε αντιπαράθεση με τον Βενιζέλο, έναν Κεντρώο πολιτικό με ρηξικέλευθη επιστημονική θεώρηση, να τα βάλεις με την δημοκρατική μήτρα λόγω των παρακρατικών υποκλοπών, να καταφύγεις στον συστημικό έλεγχο του Τύπου, να χρησιμοποιήσεις τα κρατικά κονδύλια για κομματικό διεμβολισμό.
Στην πολιτική δεν μπορεί συνεχώς κάποιος να διατηρείται διοικητικά ατσαλάκωτος και πολιτικά ουδέτερος ή αμέτοχος.
Η στροφή Μητσοτάκη προς τα δεξιά γίνεται για τους ίδιους λόγους που το 2019 ήταν… Κεντρώος.
-Χρησιμοποίησε τον Χρυσοχοΐδη αλλά το δικό του «εσωτερικό σύστημα» ελέγχου της ροής των προμηθειών τον απέπεμψε με αφορμή τις αστυνομικές ταυτότητες.
-Λόγω των ποικιλώνυμων στρατιωτικών εξοπλισμών μπήκε στο στόχαστρο αλλότριων συμφερόντων, αλλά η ΕΥΠ παρακολουθούσε τα σπίτια στου… Παπάγου.
-Πεθαίνει ο Κωνσταντίνος των Γλύξμπουργκ και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν δυσαρέσκεια στη βάση της ΝΔ λόγω… μη επίσημης ταφής.
-Έχεις την πολιτική πίεση (και απόλυτη συναίνεση) να αποκλείσεις από την πολιτική σκηνή την εγκληματική οργάνωση των Ναζί, αλλά σου προκύπτουν σενάρια βασιλικού κόμματος.
-Το κλίμα στην Ευρώπη πάει ακροδεξιά (Ιταλία, Γαλλία, Σουηδία κ.α.). Και στην Ελλάδα το συντηρητικοποιημένο, λόγω επιδοματικής πολιτικής, κοινό δεν θεωρεί λόγο πολιτικής διαφοροποίησης τις παρακρατικές υποκλοπές…
-Η απλή αναλογική οδηγεί σε «χαλαρή ψήφο» ή αποχή. Άρα απαιτείται «στεγανοποίηση» του πολιτικού του χώρου καθώς οι διαρροές προέρχονται από… ακροδεξιά της Δεξιάς.
Ιδού οι λόγοι της δεξιάς στροφής του κ. Μητσοτάκη. ‘Άρα, και τα προεκλογικά «επιχειρήματα» δεν μπορεί παρά να ανασυρθούν από το «χρονοντούλαπο της ιστορίας».
Με αφορμή τα επιδόματα, ναι μεν ορισμένοι εκλογείς επιλέγουν τον «διάβολο που ξέρουν», ωστόσο αυτός ο διάβολος έχει μεταλλαχτεί… Από δήθεν Κεντρώος αποδεικνύεται οικονομικά ολιγοπωλιακός και συνεχώς απομακρυνόμενος από το ευρωπαϊκό υπόδειγμα της ανοχής. Καθίσταται πολιτικά ανελεύθερος.
Και εκεί που διατηρείται, δικαιολογημένα, το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, ταυτόχρονα συγκροτείται, επίσης λογικά, το αντι-Μητσοτακικό μπλοκ. Δίπολο με τους «αντί» των «αντί»…
Εδώ βρίσκεται ο κίνδυνος της Προοδευτικής Παράταξης. Αλλά και η ευκαιρία να διαμορφώσει τώρα, στην προεκλογική περίοδο, την πολιτική ατζέντα των προτάσεων και των λύσεων!
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)
