Μετά τις επαναληπτικές κάλπες στις βουλευτικές εκλογές της Γαλλίας, το πρόβλημα για τον Εμανουέλ Μακρόν δεν είναι μόνο η ανάγκη μιας πολιτικής «συγκατοίκησης» στην οποία είχαν υποχρεωθεί και προκάτοχοί του, όπως ο Φρανσουά Μιτεράν, αλλά οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί στην Εθνοσυνέλευση. Η παράταξη του Γάλλου προέδρου μπορεί να κατήγαγε μια πύρρειο νίκη, βγαίνει ωστόσο βαθιά «τραυματισμένη» πολιτικά με την απόλυτη πλειοψηφία να έχει χαθεί και το νέο χάρτη της γαλλικής Βουλής να αποτυπώνει μια κοινωνία βαθιά διαιρεμένη.
Ο «μακρονισμός» έλαβε τέλος κι αυτό σημαίνει πρακτικά ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές απέτυχαν. Η γαλλική κοινωνία τα τελευταία πέντε χρόνια βρέθηκε αντιμέτωπη με μια σειρά πολιτικών που αποδυνάμωσαν την εργασία, όξυναν τις εισοδηματικές διαιρέσεις, τροφοδοτώντας το φόβο και την ανασφάλεια στο πεδίο των δικαιωμάτων.
Ο ασυγκράτητος ελιτισμός του Μακρόν ηττήθηκε στην κάλπη από πολλούς και διαφορετικούς αντιπάλους: Από τον Μελανσόν και το ευρύ μέτωπο NUPES, την ακροδεξιά της Λεπέν, αλλά και το υψηλότατο ποσοστό αποχής, κυρίως στις νεότερες ηλικιακές ομάδες. Κι εάν η εκλογική απόδοση του μετώπου Μελανσόν μας χαροποιεί και στέλνει ένα σαφές μήνυμα και στην Ευρώπη, η μεγάλη άνοδος της Λεπέν που σχηματίζει κοινοβουλευτική ομάδα και η αποχή θα πρέπει να μας προβληματίσουν.
Η γαλλική κοινωνία είναι διχασμένη κι εγκλωβισμένη σε τεράστιες ταξικές αντιθέσεις. Το μιντιακό «κατασκεύασμα» του Μακρόν κατέρρευσε σαν γυάλινος πύργος, με τους πολίτες που ψήφισαν σε αυτές τις εκλογές να στέλνουν ένα μήνυμα ανατροπής των πολιτικών του. Η σύνθεση της νέας Εθνοσυνέλευσης αναμένεται να διαμορφώσει προσκόμματα σε ακραία αντεργατικές νομοθετικές προτάσεις του Γάλλου προέδρου, παρά τη στήριξη που αναμένεται να του παρέχουν οι Ρεπουμπλικάνοι.
Ο νεοφιλελευθερισμός αγκομαχά σε ολόκληρη την Ευρώπη κι αυτή η εξέλιξη βρίσκει ακριβή αναφορά στη γαλλική πολιτική σκηνή, ωστόσο ελλοχεύει ένα πολύ μεγάλος κίνδυνος: Η υιοθέτηση από πλευράς Μακρόν μιας εμπρηστικής κι αυταρχικής ρητορικής στην πρώτη του θητεία έχει δημιουργήσει ένα τοξικό πολιτικά περιβάλλον, με τις ημέρες που ακολουθούν να μην είναι «βελούδινες». Οι διχοτομήσεις στη γαλλική κοινωνία είναι πολλές κι ας μην μας προκαλέσει απορία εάν η ακροδεξιά της Λεπέν παίξει το ρόλο του μπαλαντέρ, άλλοτε στο πλευρό του Μακρόν, άλλοτε στο πλευρό του Μελανσόν, για να αποκομίσει εκλογικά οφέλη για τη μετα-Μακρόν εποχή.
Σε αυτό το πλαίσιο, το μέτωπο Μελανσόν καλείται να παραμείνει αρραγές και να ισχυροποιηθεί, καθώς οι πολιτικές μάχες του επόμενου διαστήματος είναι πολλές και ιδιαίτερα απαιτητικές. Μαζί με τη διατήρηση ενός ισχυρού μπλοκ εντός της Βουλής, μεγάλη πρόκληση θα αποτελέσει και η διαμόρφωση ισχυρών κοινωνικών συμμαχιών εκτός Βουλής με ορίζοντα την καταβαράθρωση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, την πολιτική ενίσχυση του προοδευτικού πολιτικού μετώπου και τη διαμόρφωση πλειοψηφικών τάσεων στη γαλλική κοινωνία.
Η αποχή που ξεπέρασε το 50% είναι ένα κακό μήνυμα για τη δημοκρατία όχι μόνο στην Γαλλία αλλά σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Οι αδιάφοροι ή απογοητευμένοι για το πολιτικό σύστημα πολίτες είναι πλήγμα για τις δημοκρατικές διαδικασίες και το πολιτικό σύστημα οφείλει να βρει απαντήσεις.
(Ο Γιώργος Μπαλάφας είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και περιφερειακός σύμβουλος Βόρειου Τομέα Αττικής)
