Ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν έχει το στίγμα ενός ακροδεξιού μορφώματος που προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή του και την εκλογική του βάση με μια σταδιακή μετάλλαξη σε κόμμα της σκληρής δεξιάς.
Στο βωμό της μετάλλαξης η Λεπέν αποκήρυξε τον πατέρα της Ζαν Μαρί , συγκρούσθηκε με την ξαδέλφη της Μαριόν Μάρσαλ που την πλαγιοκοπούσε από τα δεξιά ,έπαψε να ζητά την αποχώρηση της Γαλλίας από την Ευρωζώνη , και τέλος εγκατέλειψε την ονομασία Εθνικό Μέτωπο και την αντικατέστησε με το «Εθνικός Συναγερμός» που παραπέμπει στον «Συναγερμό του Γαλλικού Λαού» που ίδρυσε ο Ντε Γκολ το 1947.
Μια πορεία εξευγενισμού ενός πάλαι ποτέ μικρού ακραίου ακροδεξιού γκρουπούσκουλου που πέτυχε να γίνει πολυσυλλεκτικός πόλος συσπείρωσης ενός ετερόκλητου αλλά συνεχώς διευρυνόμενου μετώπου δυσαρεστημένων ψηφοφόρων από την εναλλαγή στην εξουσία της Δεξιάς και Αριστεράς.
Εντελώς διαφορετική η περίπτωση Ζεμούρ που παραπέμπει στις ιστορικές παραδόσεις της Γαλλικής Ακροδεξιάς η οποία μέχρι και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο απέρριπτε την Γαλλική Επανάσταση ως συνωμοσία Μασόνων και Εβραίων αλλά και τον χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος στις αρχές του 20ου αιώνα.
Είχε προηγηθεί η υπόθεση Ντρέιφους που ολοκλήρωσε την διακριτή ταυτότητα της γαλλικής ακροδεξιάς με μια παραληρηματική αντισημιτική ρητορική.
Ειρωνεία της Ιστορίας ο εβραϊκής καταγωγής Ζεμούρ προσπαθεί να χτίσει μια νέα εθνική ταυτότητα της Γαλλίας με κυρίαρχο σημείο αναφοράς την σύγκρουση με το Ισλάμ σε όλες τους τις εκφάνσεις.
Το όνομα που έδωσε ο Ζεμούρ στον εκλογικό κομματικό μηχανισμό που ίδρυσε είναι Reconquete δηλαδή ανάκτηση μια ονομασία την οποία δανείσθηκε από την γειτονική Ισπανία.
Η Ισπανία το μεγαλύτερο μέρος της οποίας καταχτήθηκε από τους Αραβες τον έβδομο μ.χ. αιώνα «ανακτήθηκε» από τους χριστιανούς μετά από πολεμικές συγκρούσεις πέντε αιώνων και τερματίσθηκε το 1492 με την κατάκτηση της Γρανάδας που ήταν το τελευταίο Αραβικό Βασίλειο στην Ιβηρική Χερσόνησο.
Η μάχη εναντίον του Ισλάμ, που κράτησε πέντε αιώνες, ονομάζεται στην Ισπανία Reconquista και έδωσε μετά το 1492 την τελική λύση στην παρουσία του Ισλάμ στην Δυτική Ευρώπη.
Αμέσως μετά την πτώση της Γρανάδας ο Βασιλιάς Φερδινάνδος και η Βασίλισσα Ισαβέλλα έθεσαν στους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους της χώρας την επιλογή η να βαπτιστούν χριστιανοί η να εγκαταλείψουν την χώρα.
Μέσα σε λίγους μήνες στην Ισπανία είχαν απομείνει μόνο χριστιανοί με τους Αραβες να φεύγουν στην βόρεια Αφρική και τους Σεφαραδίτες Εβραίους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Αυτή την κάθαρση από τους Μουσουλμάνους προτείνει στους γάλλους ψηφοφόρους ο Ζεμούρ η γίνεσθε γάλλοι η γυρίστε από εκεί που ήρθατε…
Την ώρα που ριζοσπαστικοποιείται προς την περιχαράκωση και την αναδίπλωση στην ταυτότητα ένα σημαντικό κομμάτι της γαλλικής κοινωνίας η Λεπέν προσπαθεί να δείξει ότι αυτή και το κόμμα της εγγράφονται στην συστημική κανονικότητα ο Ζεμούρ μιλά για ανάκτηση της πατρίδας από τον μουσουλμάνο κατακτητή…
Αν κάποιος από τους δύο πιάνει τον παλμό των στρωμάτων που βιώνουν στην Γαλλία την ακραία συμπίεση και τον κοινωνικό αποκλεισμό και τους υπόσχεται μια καθαρή από ξένους Γη της Επαγγελίας , αυτός δεν είναι η Λεπέν.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)
