Ένας κύκλος προσώπων που δεν είχαν σχέση με τη ΝΔ – αλλά υπήρξαν και αντίπαλοί της στο παρελθόν από άλλα κόμματα, ακόμη και φορείς ιδεολογιών που απεχθάνεται η Δεξιά – αλλά και κάποιοι που δεν είχαν σχέση με την πολιτική, στρογγυλοκάθονται σήμερα στα κυβερνητικά και τα κομματικά σαλόνια.
Η ΝΔ αποδείχθηκε το πιο στέρεο κόμμα της Μεταπολίτευσης – μαζί με το ΚΚΕ. Υπάρχει ακόμα ως κυβερνώσα δύναμη – με εννέα διαφορετικούς αρχηγούς ως τώρα.
Τους τέσσερις από δυο οικογένειες. Μία που ίδρυσε το κόμμα και μια που το κατέλαβε δύο φορές με εισοδισμό.
Η ΝΔ άντεξε ακόμη και την ανατροπή μιας κυβέρνησής της, από υπουργό της – που έγινε μάλιστα στη συνέχεια και αρχηγός της. Άβυσσος η ψυχή του Νεοδημοκράτη.
Σήμερα ανατροπείς και ανατραπέντες, ιδρυτές και μουσαφιραίοι, ακραιφνείς δεξιοί και πρώην αριστερά «μιάσματα», συνυπάρχουν, στην ίδια κομματική στέγη.
Στους κομματικούς διαδρόμους εκτός από τις τυπικές ίντριγκες εκτυλίσσονται και σενάρια σαπουνόπερας. Αλλά η μαρκίζα είναι ίδια. Το κόμμα αντέχει.
Η επικράτηση Μητσοτάκη ήταν έκπληξη που έγινε – εκ των προτέρων-δεκτή ως παρένθεση. Τύπου Γιώργου Παπανδρέου: «Αφήστε τον να ασκήσει το κληρονομικό του δικαίωμα να τελειώνουμε». Αλλά δεν τέλειωσαν. Με την εκλογική νίκη του επιβλήθηκε.
Για τους βαθείς γνώστες της συντηρητικής παράταξης η συνέχεια εξελίσσεσαι σε αρχή του τέλους της ΝΔ, όπως την ξέραμε ως κόμμα. Η άλωσή της επέρχεται άνωθεν.
Η κομματική βάση, το ενδιάμεσο στελεχιακό δυναμικό και οι οπαδοί, δεν έχασαν ποτέ την αφοσίωση στον Καραμανλισμό και τους ιδρυτικούς μύθους του.
Στην πλειοψηφία τους τιμούν τον Κώστα Καραμανλή – που θα μπορούσε άνετα να παραμείνει στην ηγεσία και μετά την ήττα του 2009. Πάνω από μια δεκαετία από τότε, πολλοί τον βλέπουν σαν τον «Μαρμαρωμένο βασιλιά».
Αλλά επί Μητσοτάκη τα ανώτερα κλιμάκια εποικίζονται από «ξένους»- πάσης προέλευσης. Δεν είναι αποτέλεσμα ιδεολογικών και πολιτικών ωσμώσεων, αλλά ανεμομαζώματα και προϊόντα συναλλαγών.
Ένας κύκλος προσώπων που δεν είχαν σχέση με τη ΝΔ -αλλά υπήρξαν και αντίπαλοί της στο παρελθόν από άλλα κόμματα, ακόμη και φορείς ιδεολογιών που απεχθάνεται η Δεξιά- αλλά και κάποιοι που δεν είχαν σχέση με την πολιτική, στρογγυλοκάθονται σήμερα στα κυβερνητικά και τα κομματικά σαλόνια.
Η αλλοίωση της γαλάζιας φυσιογνωμίας είχε εγκαινιαστεί από τον Σαμαρά, όταν μετέφερε στις γραμμές του, την ομάδα των ακροδεξιών αντιλήψεων που εκπαίδευσε ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ως εμπροσθοφυλακή του ΛΑΟΣ.
Ο κανόνας του Κώστα Καραμανλή «η ΝΔ δεν συνεργάζεται με τα άκρα» καταλύθηκε. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε καν μνεία στις εποχές που χώριζαν τη ΝΔ από τις ακραίες ομάδες στα δεξιά της.
Αντίθετα τα «άκρα» έχουν κεντρικούς ρόλους: άλλος αντιπρόεδρος στο κόμμα και άλλος στρατηγικό χαρτοφυλάκιο στην κυβέρνηση. Κυρίως όμως έχουν επιβάλει την ιδεολογική ατζέντα τους. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης αλλαξοπίστησε στο Μακεδονικό και την ασπάσθηκε.
Στην πραγματικότητα δεν έκανε «πολιτικά ανοίγματα», αλλά απλώς συγκέντρωσε γύρω του αριβίστες από όλο το πολιτικό φάσμα. Ότι έμεινε από ερείπια κομμάτων, στη διάλυση των οποίων έβαλε το χέρι του.
Ως αποσυνάγωγοι του εκλογικού σώματος δεν δυσκολευτήκαν να περάσουν το χαντάκι. Με ανταμοιβή ρόλους του ασκούσαν πριν , με άλλο ιδεολογικό κουστούμι.
Ένα άλλο καραμανλικό όριο που παραβιάσθηκε επί Μητσοτάκη, είναι η στεγανοποίηση με την εξουσία του χρήματος. Η «αντιπαλότητα» του παλαιότερου Καραμανλή με τους ολιγάρχες της εποχής- που του καταλόγισαν «σοσιαλμανία»- ή και η ανοιχτή ρήξη του νεώτερου με τους «νταβατζήδες» που χειραγωγούν το δημόσιο βίο, δεν είναι πλέον στοιχεία πολιτικής της ΝΔ.
Επί Κυριάκου Μητσοτάκη το κόμμα διατηρεί στενούς δεσμούς και ενεργές συμπράξεις με την οικονομική και μιντιακή εξουσία- χωρίς κανένα φίλτρο.
Αναδείχθηκε και συνυπάρχει με όσους ο πατέρας του αποκαλούσε «διαπλεκόμενα συμφέροντα»-όταν δεν τα βρήκε μαζί τους. Ακόμη και με όσους κατήγγειλε ως «χαμαιτυπεία» και τους καταλόγιζε την ανατροπή του.
Στον πολιτικό φορέα της συντηρητικής παράταξης, η ιδεολογία μπήκε στο ντουλάπι, η πολιτική πρακτική άλλαξε, η σύνθεση του πολιτικού προσωπικού αλλοιώθηκε, η οικονομική δύναμη έγινε δεκτή ως υποβολέας της πολιτικής και οι κομματικές δράσεις αντικαταστάθηκαν με τις μεθόδους του πολιτικού μάρκετινγκ.
Τύποις η ΝΔ κέρδισε με τον Μητσοτάκη για μια ακόμη φορά την κυβέρνηση. Αλλά έχασε την ψυχή της. Οι Νεοδημοκράτες πήραν την εξουσία, αλλά έχασαν το κόμμα τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρέλαβε κεντροδεξιό κόμμα που στήριζε τη δράση του σε οργανώσεις πολιτών που ασπάζονταν την ιδεολογία του. Θα παραδώσει «εταιρία» που συμπράττει με ΜΜΕ και ομάδες συμφερόντων. Η ΝΔ δεν κατοικεί πλέον στη ΝΔ.
Ο Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος
