Όταν τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους δεν χρειάζονται πολλά λόγια: Είτε ο πρωθυπουργός γνώριζε για την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, πράγμα λογικό ως επικεφαλής της ΕΥΠ, είτε δεν ήξερε.
Και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του: Είτε ως χυδαία αντιδημοκρατικός, είτε ως ανίκανος να διοικεί. Αμφότερα επικίνδυνος για την πατρίδα.
Το κορυφαίο πολιτικό σκάνδαλο της παρακολούθησης του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ καταδεικνύει καθεστωτική νοοτροπία. Είτε αυτή περιορίζεται στην κρατική επέμβαση στις εσωκομματικές διεργασίες, είτε παραπέρα για τον εκβιασμό των στελεχών του κόμματος με στόχο την διακράτηση της εξουσίας από την δεξιά και την «ομάδα Μητσοτάκη».
Νομίζω ότι ακόμη δεν έχουμε μάθει παρά ελάχιστα πράγματα από τις πολυδαίδαλες πτυχώσεις ενός συστήματος ολοκληρωτικής νοοτροπίας: παρακολουθήσεις, οικονομικός πόλεμος, μιντιακός αποκλεισμός, αντιπερισπασμός και πολιτική δολιοφθορά, χρήση των κρατικών δομών, παρεμβάσεις στις ανεξάρτητες αρχές για την διατήρηση μιας προσωποπαγούς εξουσίας και την αδιαφανή διανομή των κρατικών και κοινοτικών πόρων.
Εκτιμώ ότι το ρίσκο της αποκάλυψης περισσοτέρων πρακτικών ολοκληρωτικής νοοτροπίας θα αποτελέσει «κίνητρο» για μεγαλύτερες αθλιότητες. Αναφέρομαι εδώ στα πολιτικά τσογλάνια που κάνουν λόγο για αιτιάσεις και αιτήσεις ξένων μυστικών υπηρεσιών…
Το αποκορύφωμα: Τις οποίες αιτήσεις άλλων πρακτόρων και υποπρακτόρων, ακόμη και εάν υπήρξαν (διαψεύδεται σχετικά), τις υιοθέτησε το Μαξίμου κατατάσσοντας τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ -με τη γνωστή πατριωτική του στάση- σε εθνικό μειοδότη!
Οι δικαιολογίες για τον αντιδημοκρατικό τους κατήφορο τους οδηγούν σε πλήρη ξεπεσμό.
Τα άθλια ψελλίσματα ξεπεράσουν την αθλιότητα των υποκλοπών.
Φοβάμαι ότι ακριβώς οι σκοτεινοί στόχοι του «συστήματος Μαξίμου», που παραβιάζουν κάθε έννοια ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, μπορεί να οδηγήσει αδίστακτους ανθρώπους σε επικίνδυνους ατραπούς.
Γιατί μπροστά μας εξελίσσεται σε επεισόδια η πτώση ενός συστήματος που ήθελε να γίνει καθεστώς. Έταζε ψηφιοποίηση και έκανε παρακολουθήσεις. Έδινε επιδόματα σε όσους φτωχοποιούσε και μοίραζε πακέτα στους δυνατούς-ημέτερους. Κήρυττε ύδωρ και έπραττε οίνον…
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης βγήκε, αίφνης(;), από το πολιτικό σκηνικό. Την στιγμή που ετοιμαζόταν για μια «πειραγμένη» -ως αποδεικνύεται από την σκαστή παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη-, εκλογική νίκη (έστω με βραχεία κεφαλή). Προκειμένου να ολοκληρώσει αδιαφανώς την κατανομή των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, των πόρων του ΕΣΠΑ, των Αγροτικών και Κοινωνικών Ταμείων. Αναζητώντας παράλληλα, όπως έλεγε χαρακτηριστικά το “alter ego” Γρηγόρης Δημητριάδης, μια ευρωπαϊκή καριέρα σε ύπατες θέσεις των Βρυξελλών…
Η αλήθεια είναι ότι ο κ.Μητσοτάκης «άκουγε». Τώρα πρέπει να ακούσει του πολίτες. Έστω τους διοικουμένους, κατά το «σύστημα Μάξιμου», με αυτόν το άθλιο και επικίνδυνο τρόπο.
Καταλαβαίνω ότι στο Μάξιμου βρίσκονται σε περιδίνηση και δύσκολα μπορούν να συνειδητοποιήσουν την πορεία χωρίς επιστροφή. Η προσαρμογή μοιάζει δυσβάστακτη…
Αλλά η χώρα δεν αντέχει μια μακρά πολιτική κρίση μέσα στην οικονομική. Με μια κυβέρνηση στα όρια του Συντάγματος και εκτός πολιτικής ηθικής.
Το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων πρέπει να διερευνήσει η επόμενη Βουλή και, οπωσδήποτε, η αδέκαστη δικαιοσύνη.
Είναι κάτι που πρέπει να επιταχυνθεί, παράλληλα με την δέσμευση όλων των πολιτικών και πολιτειακών παραγόντων σε μια ομαλή πορεία το επόμενο κρίσιμο διάστημα.
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)
