Ο λόγος φυσικά, για την μέχρι σήμερα επικοινωνιακή –ναι, κυρίως επικοινωνιακή –άσκηση πολιτικής και διακυβέρνησης της χώρας από το κυβερνόν κόμμα.
Ξεκινώντας από το καλοκαίρι του 2019… όπου ο πήχης των στοχεύσεων ανέβηκε, οι προσδοκίες μιας «άλλης» καλύτερης διαχείρισης μεγάλωσαν και οι διαβεβαιώσεις για μια νέα, ωραία κανονικότητα έπεφταν βροχή και ηχούσαν σχεδόν, ως άλλο ηχητικό υπόβαθρο σε ταινία.
Το θέμα είναι πως κάθε φορά η σιγουριά που ενέπνεε ο λόγος, οι διαβεβαιώσεις και οι εξαγγελίες, δεν ακολουθούνταν από τις αντίστοιχες πράξεις και δράσεις.
Άλλες φορές με μεγάλες αποκλείσεις από τις υποσχέσεις και με πολλές αστοχίες και άλλες πάλι, με μικρότερες ή όχι και τόσο καταστροφικές συνέπειες…
Θα θυμόμαστε όλοι τη διαχείριση της φετινής κακοκαιρίας με το όνομα «Ελπίς», όπως και της περασμένης «Μήδειας». Χωρίς φυσικά, να ξεχνάμε τις πυρκαγιές του καλοκαιριού το 2021, με τις καταστροφικές συνέπειές της να μην περιορίζονται μόνο στο σήμερα.
Κάτι ακούσαμε και για αυξήσεις στις συντάξεις των δικαιούχων, για διαφάνεια στη λειτουργία του Κράτους και της Πολιτείας, για ταχύτητα και ορθότητα στην διεκπεραίωση των υποθέσεων των πολιτών, για εκσυγχρονισμό στην Παιδεία και για στήριξη της Δημόσιας Υγείας.
Δεν στέκομαι στην Κοινωνική πολιτική. Εκεί μιλάει από μόνη της η εικόνα των αστέγων στο κέντρο της Αθήνας και οι ιστορίες συμπολιτών μας, που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση ή αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας και χρειάζονται περίθαλψη.
Και μιας και αναφέρθηκα στη Διαφάνεια… Η δήλωση του Πόθεν Έσχες του 2020, στο οποίο είναι υπόχρεοι οι εμπλεκόμενοι με την πολιτική ζωή του τόπου, μετά από πολλές παρατάσεις έχει νέα –και ίσως τελική – προθεσμία υποβολής, την 16η Φεβρουαρίου 2022. Και αυτό, όταν προβλέπεται να λήγει η προθεσμία υποβολής του Πόθεν Έσχες, λίγο μετά την προθεσμία υποβολής των ετήσιων φορολογικών δηλώσεων των πολιτών.
Στο ίδιο πλαίσιο Διαφάνειας, εντάσσονται και οι κατά καιρούς δημόσιοι διαγωνισμοί Υπουργείων και Φορέων, όπως ο Δήμος Αθηναίων και η Περιφέρεια Αττικής. Έργα, πρωτοβουλίες και αργοπορημένοι προγραμματισμοί, που σκόνταψαν στα λάθη των όρων, την αστοχία των επιλογών και την αδυναμία να συναντήσουν τις πραγματικές ανάγκες και τους προβληματισμούς των πολιτών.
Αλλά, όπως και κάθε άλλη αποτυχία… αντιμετωπίστηκαν με περίσσεια επικοινωνία.
Και θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς: Πόσα λάθη να χωράνε άραγε, σε μία καλή επικοινωνία;
Η απάντηση ίσως να έχει να κάνει με το κατά πόσο αφορούν τα εκάστοτε λάθη ή οι μισές αλήθειες τους πολλούς ή αλλιώς, το σύνολο των πολιτών.
Γιατί αν παρατηρήσουμε λίγο πιο προσεκτικά, θα δούμε πως η εκάστοτε κοινωνική ή εργασιακή ομάδα αντιμετωπίζει τα ζητήματά της σχεδόν μόνη και αποκομμένη από το σύνολο και παράλληλα, οι πολίτες κατά κόρον δεν έχουν ξεκάθαρη εικόνα για το τι συμβαίνει στους «άλλους». Αυτό συμβαίνει διότι, ο καθένας τρέχει και παλεύει να ανταπεξέλθει σε μία απαιτητική καθημερινότητα, χωρίς την αρωγή της Πολιτείας. Χωρίς την πρόνοια του Κράτους, στο οποίο το κυβερνών κόμμα καταπιάνεται με μεγάλα σχέδια, ποντάροντας παράλληλα στην αυτορρύθμιση, γενικώς και ειδικώς.
Με μία κυβέρνηση που επιλέγει και εφαρμόζει συνειδητά, μία επικοινωνιακή πολιτική όπου πάντα φταίνε οι άλλοι και ενίοτε, βαφτίζει το κρέας ψάρι ή και το αντίστροφο.
Αλλά, όπως έχει πει και ο Αβραάμ Λίνκολν: «Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό.»
Η Αγγελική Λεβέντη είναι τέως Περιφερ. Σύμβουλος Αττικής (Εντεταλμένη Δημοσίων Σχέσεων Π.Α. &Εντεταλμένη Δ/νσης Οργάνωσης των Υπηρεσιών και Εξυπηρέτησης του πολίτη), Υποψ. Βουλευτής Β’ Αθηνών, Νότιος Τομέας- Β3 (2019)
