Ξεκινώντας από το πρώτο, το περιεχόμενο στα βίντεο παρουσιαζόταν από δύο κυρίες, με επιστημονικοφανή τεκμηρίωση, οι οποίες δεν είχαν καμιά σχέση με το πεδίο της γενετικής και της βιολογίας. Στα εν λόγω βίντεο αναφέρεται ότι «η γυναίκα προορίζεται να σώσει τη σχέση», «οι έγκυες γυναίκες δεν πρέπει να κάνουν παρέα με ελαττωματικούς», «Ο αγ. Πορφύριος και η ευγονική», ενώ υποστηρίζεται η θεωρία ότι η σύλληψη ξεκινά τη στιγμή που η μητέρα συλλαμβάνει την ιδέα να κάνει ένα παιδί, ότι η μητέρα εκτός από το αίμα της περνάει στο έμβρυο τις σκέψεις της, την πνευματική τροφή ή ότι όλες οι ασθένειες του παιδιού ακόμα κι αν εκδηλώνονται δεκαετίες μετά, έχουν σχέση με την εγκυμοσύνη. Εκεί δε που η πρώτη κυρία το «τερματίζει», για να χρησιμοποιήσουμε μια πιο trendy έκφραση, είναι όταν δείχνει εικόνες πώς αντιδρά το έμβρυο, που γι’ αυτούς θεωρείται ήδη παιδί, όταν ακούει Μότσαρτ (θετική εικόνα) και όταν ακούει heavy metal (αρνητική εικόνα).
Όσον αφορά στην Ελληνική Αγωγή, με επίσημη ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πριν από μερικά χρόνια, εκτός από την εκμάθηση αρχαίων ελληνικών σε παιδιά έχει γίνει και ανάγνωση αποσπασμάτων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας από μαθητές του φορέα σε σκυλάκια! Δεν μας έφταναν δηλαδή οι αρχαιόπληκτοι συμπολίτες μας, τώρα θα γίνουν και οι σκύλοι μας. Πέρα όμως από το χιούμορ, είναι και ευτελισμός της σημασίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας για τον παγκόσμιο πολιτισμό με το να εργαλειοποιείται για χάρη ενός αμφιλεγόμενου και σίγουρα χαμηλής ποιότητας μάρκετινγκ. Και αν όλα αυτά, και τα πρώτα και τα δεύτερα, δεν ήταν επικίνδυνα, θα μπορούσαν να είναι λογίδρια σε κάποια θρησκευτικού τύπου σέκτα, από αυτές που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στις ΗΠΑ και αλλού ή παρωδία των Μόντι Πάιθονς και του Μελ Μπρουκς ή ακόμη και μέρος του σεναρίου για νέα ταινία «Γάμος αλά Ελληνικά» με πρωταγωνιστές των διάσημο δίδυμο των Ελλαδιτών «Πορτοκάλος», Γεωργιάδη-Μανωλίδου.
Φυσικά, τα social media πιάσανε δουλειά και έγινε ο κακός χαμός, είτε διακωμωδώντας τα λεχθέντα και πραχθέντα είτε κατηγορώντας την υπουργό Παιδείας κυρία Κεραμέως, η οποία τείνει να ταυτιστεί στο μυαλό των προοδευτικών πολιτών με αναστημένο «εκπρόσωπο» του μεσαιωνικού θεσμού της Ιεράς Εξέτασης. Και ποια ήταν η αντίδρασή της; Στην αρχή σιωπή, για να δει την έκταση των αντιδράσεων και μόλις βούηξε το πανελλήνιο παρενέβη και αποσύρθηκε το πρόγραμμα, ενώ στη Βουλή ανερυθρίαστα μίλησε για δική της ηχηρή παρέμβαση(!) και κατηγόρησε το ΣΥΡΙΖΑ ότι επί κυβέρνησής του χρηματοδοτήθηκε το πρώτο πρόγραμμα, κάτι που είναι fake news, με την υπογραφή και των ελληνικών hoaxes, αφού είχε εγκριθεί επί κυβέρνησης Σαμαρά και απλώς το 2017 εκταμιεύτηκαν τα χρήματα.
Στην περίπτωση της Ελληνικής Αγωγής απάντησε το ΙΕΠ αναφέροντας σε ανακοίνωσή του ότι ‘‘το εν λόγω εκπαιδευτικό υλικό, το οποίο υποβλήθηκε στο ΙΕΠ στο πλαίσιο προαιρετικών δράσεων εκτός σχολικού ωρολογίου προγράμματος, απευθύνεται σε μαθητές/τριες της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και αφορά στην επαφή των παιδιών, μέσω δημιουργικών δραστηριοτήτων, με περιόδους της αρχαίας ελληνικής ιστορίας και προϊστορίας, με ιστορίες των ηρώων της μυθολογίας, με τη γνωριμία τους με τη μουσική στην αρχαία Ελλάδα και με τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στην αρχαιότητα, με τα έθιμα και τις γιορτές που διοργάνωναν οι αρχαίοι, καθώς και με τη σημασία που είχε για τους αρχαίους Έλληνες η φροντίδα της άσκησης του σώματος και οι αθλητικοί αγώνες, όπως «Ναυμαχία της Σαλαμίνος», «Ο Δίσκος της Φαιστού: Ένα κρυμμένο μυστικό», «Οδυσσεύς, ο πολυμήχανος ήρωας», «Θησεύς, ο βασιλεύς των Αθηνών», «Η Αργοναυτική εκστρατεία», «Μυθοταξιδεύουμε μετά μουσικής», «Παίζωμεν παιδιάν;», «Ανθεστήρια» και «Ειρεσιώνη», «Αγών-Αθλητισμός», «Το σώμα»’’.
Σχετικά με το πρώτο πρόγραμμα που ταιριάζει βέβαια και στη δεύτερη περίπτωση, ήταν πολύ εύστοχο το σχόλιο του Κωστή Παπαϊωάνου στον λογαριασμό του στο facebook, περί νίκης, άμυνας και γκολ, εννοώντας εν ολίγοις ότι κάθε φορά που καταφέρνουμε να αποσυρθεί ή να ματαιωθεί κάτι ανάλογο, όπως λόγου χάρη έγινε το καλοκαίρι με το «1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές», όταν η Προεδρία της Δημοκρατίας απέσυρε την αιγίδα της -παραμένει βέβαια το ερώτημα γιατί την είχε δώσει- ή τα πρότζεκτ που αποτέλεσαν την αφορμή του άρθρου μας, μπορεί να μην συνιστά ακριβώς νίκη ή και να είναι, αλλά μάλλον καλή άμυνα. Προσθέτοντας, σε δική μας πάλι απόδοση, ότι οφείλουμε να ανοίγουμε εμείς τα ζητήματα, πριν μας προκύψουν και ότι αυτές οι περιπτώσεις δεν συνιστούν μεμονωμένη περίπτωση ή εξαίρεση. Πρέπει δηλαδή εκτός από άμυνα να βάζουμε και γκολ, κάτι με το οποίο συμφωνούμε απόλυτα.
Η συντηρητικοποίηση, λοιπόν, της κοινωνίας, που αντανακλούν τέτοια ζητήματα, δεν είναι κάτι καινοφανές στις μέρες μας. Είδαμε την προηγούμενη δεκαετία την άνοδο της ακροδεξιάς και την επιρροή της θρησκείας στην πολιτική, όπως λόγου χάρη με την αποπομπή Φίλη από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ως αποτέλεσμα της απαράδεκτης ψηφοθηρικής στάσης του Πάνου Καμμένου ή την ενθάρρυνση και τη δράση παραθρησκευτικών και εθνικιστικών οργανώσεων από τη Νέα Δημοκρατία και κυρίως τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, απέναντι στη μεγάλη διπλωματική επιτυχία της Συμφωνίας των Πρεσπών. Και, δυστυχώς, αν νομίζουμε ότι «η εποχή τεράτων» έχει τελειώσει, είμαστε βαθιά νυχτωμένοι, αφού κάθε φορά που καταφέρνουμε να κόψουμε ένα κεφάλι από τη «λερναία ύδρα» του ακραίου συντηρητισμού, ένα νέο γεννιέται, μια νέα εκδοχή του που παραμονεύει στη γωνία.
Επομένως, καλό θα είναι να θυμηθούμε ότι εκτός από πολιτική στρατηγική συντηρητικών δικτύων στην Ελλάδα, η τάση είναι παγκόσμια και στην υπερδύναμη των ΗΠΑ εκφράστηκε πολιτικά, αρχικά με το κόμμα του Τσαγιού και στη συνέχεια στο υψηλότερο επίπεδο με τη διακυβέρνηση Τραμπ που είχε εμμονή λόγου χάρη με το ζήτημα των αμβλώσεων. Η πολιτική αισθητική και πρακτική της κας Κεραμέως –όπως, άλλωστε και του ευνοούμενού της πλέον κ. Γεωργιάδη-, όπως την έχουμε βιώσει τα δυόμισι αυτά χρόνια, αποτελεί την κατ’ εξοχήν εγχώρια έκφραση του «τραμπισμού», αυτού του πολιτικά και κοινωνικά επικίνδυνου φαινομένου, που μετά και τα fake news που αναφέραμε παραπάνω, βλάπτει εκτός από την εικόνα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, και αυτή της χώρας. Πόσο μάλλον όταν εγκρίνονται προγράμματα που συμμετέχει συνάδελφός της στο υπουργικό συμβούλιο, γνωστός και για τις ακροδεξιές του καταβολές. Και το χειρότερο είναι ότι στην αρχή νομίζαμε ότι τα έβαλε μόνο με την Κοινωνιολογία…
