Το 2017 ο Μακρόν με μια ολιγόμηνη πολιτική παρουσία εξελέγη Πρόεδρος και διασφάλισε για την νεοϊδρυθείσα παράταξή του αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Σκληρός πυρήνας της προεκλογικής ρητορικής του Μακρόν ήταν το δίλημμα ή Εγώ ή η Λεπέν.
Σήμερα, στη σκιά της μετάλλαξης Δέλτα του Covid 19, ο ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων, δέκα μήνες πριν από την εκλογική αναμέτρηση της Άνοιξης του 2023, θέτει το δίλημμα εμβολιασμός ή κοινωνική και επαγγελματική απομόνωση στους συμπολίτες του.
Πρόκειται για ένα παρακινδυνευμένο πολιτικό στοίχημα καθώς ένα και πλέον χρόνο πριν από την έκρηξη της Πανδημίας με αφετηρία τις εξεγερσιακές διαμαρτυρίες των Κίτρινων Γιλέκων ένα καθόλου ευκαταφρόνητο τμήμα της κοινωνίας εξέφρασε την οργή του στην ρητορική των διλημμάτων που κυριαρχεί στην Γαλλία από την επιστροφή του Ντε Γκολ στην διακυβέρνηση το 1958 και την ίδρυση της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας.
Μακρόν ή Λεπέν, ετερόκλητη εξεγερσιακή βία ή κοινοβουλευτική κανονικότητα και τώρα εμβολιασμός ή αποκλεισμός, πριν διατυπωθεί για δεύτερη φορά το δίλημμα Δημοκρατικό Τόξο ή Ακροδεξιά που χάρισε στον Μακρόν την νίκη το 2017.
Ντε Γκολ ή Ακροδεξιοί Εξτρεμιστές της Γαλλικής Αλγερίας ήταν το δίλημμα που κυριάρχησε στην Τετραετία 1958-1962.
Στη συνέχεια, μετά την πρώτη εκλογή Προέδρου με καθολική ψηφοφορία το 1965, με τον Ντε Γκολ να επανεκλέγεται με αντίπαλο στον δεύτερο γύρο τον Μιτεράν άρχισε να διαμορφώνεται το επόμενο δίλημμα: Διεύρυνση της δεξιάς κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας προς το κέντρο ή κυβέρνηση της Αριστεράς με την συμμετοχή του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος;
Η διλημματική και εκ ων πραγμάτων εκβιαστική ρητορική κυριάρχησε πλήρως μετά την Προεδρική Εκλογή της Άνοιξης του 2002, όταν στον δεύτερο γύρο μονομάχησαν ο απερχόμενος Πρόεδρος Σιράκ με τον ηγέτη του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου Ζαν Μαρί Λεπέν.
Ίδιο σκηνικό στις εκλογές του 2007 και του 2012 όπου κυριάρχησε η απειλητική σκιά της Ακροδεξιάς με τον Σαρκοζί να την διεμβολίζει υιοθετώντας την σκληρή κατασταλτική ρητορική του Νόμου και της Τάξης και στη συνέχεια τον Ολάντ να εκλέγεται με το δίλλημα κοινωνική συνοχή ή δημοσιονομική πειθαρχία.
Για τρία συνεχή Σαββατοκύριακα στην Γαλλία καταγράφεται ένα θολό και συγκεχυμένο κύμα διαμαρτυρίας εναντίον των περιορισμών που επιβάλλει η κυβέρνηση στους μη εμβολιασμένους.
Είναι παρακινδυνευμένο αύτη τη στιγμή να επιχειρηθεί η ανίχνευση του στίγματος αυτού του ετερόκλητου ρεύματος, αν πρόκειται δηλαδή για απόρριψη των διλλημάτων ή για πλήθος πρόθυμο να πιστέψει την όποια θεωρία συνωμοσίας.
Τα παραπάνω εμπεριέχουν μια ευκαιρία και έναν κίνδυνο για τον Μακρόν.
Από την μια μεριά να επιχειρήσει να ταυτίσει τις σημερινές διαμαρτυρίες, αλλά και αναδρομικά τις κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων ως μιας συνιστώσας, μιας λαϊκιστικής κατά κύριο λόγο, ακροδεξιάς αμφισβήτησης της ορθολογικής κυβερνητικής διαχείρισης.
Από την άλλη να τροφοδοτήσει αντί να περιορίσει την κόπωση και την απόρριψη της ρητορικής των εκβιαστικών διλημμάτων.
Όταν το 1958 ο Ντε Γκολ επέβαλλε την ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου με Συνταγματική Μεταρρύθμιση ο Μιτεράν χαρακτήρισε το καθεστώς της Πέμπτης Δημοκρατίας ως «Διαρκές Πραξικόπημα»!
Είναι πολύ πιθανόν οι ιστορικοί του μέλλοντος να χαρακτηρίσουν τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα στην Γαλλία ως το διαρκές δίλημμα.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)
