Οι πρώτες 100 ημέρες της δεύτερης θητείας Μητσοτάκη ήταν τραγικές για μας.
Αν αυτό είναι το δείγμα γραφής, οι υπόλοιπες 1360 (μέχρι τον Μάιο του 2027) προβλέπονται δραματικές.
Μας έλεγαν προεκλογικά πόσο… σπουδαία για τη χώρα είναι η αυτοδυναμία (της δεξιάς).
Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε ότι το ζήτημα δεν είναι η αυτοδυναμία.
Ούτε για τους ίδιους…
Για όλους εμάς τίθεται πλέον θέμα ζωτικής επαναφοράς σε μια χώρα με ασφάλεια.
Ειδικά όταν απουσιάζει το Σχέδιο που δουλεύει. Δεν υφίσταται το Πρόγραμμα που μεταφέρει πόρους προς παραγωγικές επενδύσεις και έργα υποδομής. Λείπει το Υπόδειγμα που λειτουργεί σαν Πρότυπο. Κυρίως, όταν δεν υπάρχει το Όραμα να κινητοποιήσει τις Κοινωνικές Δυνάμεις σε ένα (κοινό) Σκοπό.
Αντίθετα, μετά τον εκλογικό «θρίαμβο» της ΝΔ και την κονιορτοποίηση της (αξιωματικής) αντιπολίτευσης, στην κυβέρνηση αναρωτιούνται:
«Και τώρα τι γίνεται;»
Είχε προηγηθεί η μετεκλογική έπαρση, η αλαζονεία του ενός, οι αυτάρεσκοι κομπασμοί. Ενώ για όλα τα προμηνύματα και λάθη, για όλες τις αστοχίες και αβελτηρίες, για τα σωρευμένα προβλήματα και τα κοινωνικά αδιέξοδα, υπήρχε το τσιτάτο της «κλιματικής αλλαγής», της «ασύμμετρης απειλής», του «πρωτοφανούς» και του «απρόβλεπτου».
Κυρίως δε η δικαιολογία ότι η πανδημία ήταν παγκόσμια, η ακρίβεια ήρθε απ΄ έξω, οι χαμηλοί μισθοί «είναι καλύτεροι από τη Βουλγαρία», τα ακριβά ενοίκια «είναι φθηνότερα από το Βερολίνο»…
Ωστόσο, δεν είναι η «αναποδιά» του Μητσοτάκη (πλημμύρες) ή η «στραβή στη βάρδια» της Δούρου (Μάτι).
1.Στο Θεσσαλικό κάμπο αν είχαν γίνει τα έργα που είχαν εξαγγελθεί μετά τον «Ιανό» (2020), οι επιπτώσεις θα ήταν μικρότερες.
2.Στο αντικαρκινικό Μεταξά δεν ήταν φυσικό φαινόμενο η απρονοησία προμήθειας φαρμάκων για χημειοθεραπείες.
3.Στη Λάρισα το τρένο εκτροχιάστηκε και σκότωσε 57 συνανθρώπους μας γιατί οι αναγκαίες υποδομές κόλλησαν στις (παντοειδείς) προμήθειες, στη βάρδια ήταν τοποθετημένοι ανίκανοι, όπως αποδείχτηκε, άνθρωποι που αναρριχήθηκαν με κομματικό μέσον σαν ημέτεροι.
4.Η ακρίβεια στα τρόφιμα δεν είναι μόνο εισαγόμενη. Το κράτος δεν επιδότησε, κατ εξαίρεση μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, την εγχωρία παραγωγή σιταριού και καλαμποκιού. Η κυβέρνηση διατήρησε υψηλά τον ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης για να ενισχύσει τα φορολογικά έσοδα ώστε να μοιράζει «επιδοματάκια» (τα οποία, τελικά, φαίνεται πως επηρέασαν το εκλογικό αποτέλεσμα…).
5.Τα εισιτήρια στα πλοία διαμορφώνονται αυθαίρετα από το «ακτοπλοϊκό ολιγοπώλιο», το οποίο έχει μετατρέψει τους Λιμενικούς σε υπαλλήλους του καιαπλώς ελέγχουν τα εισιτήρια επιβατών και αυτοκίνητων. Αντί να είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια κατά την επιβίβαση και αποβίβαση (προστατεύοντας και τον άτυχο Αντώνη).
6.Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έχουν ορίσει τα επιτόκια καταθέσεων στο εξευτελιστικό 0,35% και των χορηγήσεων στο 6,21%. Και τα υπερκέρδη από την καταλήστευση των αποταμιευτών, μπορούν ευχερώς να τα διανέμουν στους μετόχους με φόρο μόλις 5%.
7.Όντως, οι φωτιές και οι πλημμύρες ήταν πρωτοφανείς. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα δάση δεν πρέπει να καθαρίζονται, τα ρέματα να ελευθερώνονται. Κυρίως δε να προστατεύονται τα στρατόπεδα (111 Πτέρυγα Μάχης, Αεροδρόμιο στο Στεφανοβίκι).
8.Καλό είναι το «112», αλλά χρειάζεται και πρόνοια να είναι φορτισμένο το κινητό. Στον Παλαμά Καρδίτσας δεν ήταν εφικτό…
9.Καλές είναι οι συσκέψεις και οι κομπασμοί, αρκεί να πετάει και κανένα ελικόπτερο να σώσει τους ανθρώπους από τη λάσπη.
10.Η… επάρκεια του κυβερνητικού προσωπικού «αναβαθμίστηκε» στην τηλοψία, αλλά είναι ευθέως ανάλογη της αναξιοκρατίας του Διοικητικού Μηχανισμού!
Ονομαστικοί δείκτες
Βρισκόμαστε στην μεταπολιτική αποκτηνωμένοι και απροστάτευτοι. Με ονομαστικούς δείκτες (αξιόχρεο ελληνικού δημοσίου, δημοσιονομικό πλεόνασμα), αλλά με αντιπαραγωγικά στημένη οικονομία και μεγάλες ανισότητες. Με «λούστρο» στην Πανεπιστημίου και εγκαταλελειμμένες τις συνοικίες και την Περιφέρεια.
Μερικά από αυτά ήταν προδιαγραμμένα. Ειδικά όταν ο νικητής, με το σούπερ ενισχυμένο εκλογικό σύστημα, παίρνει σαν προίκα όλο το κράτος.
Τώρα δεν απομένει παρά να μην γίνει το ερώτημα του Μεγάρου Μαξίμου: «Και τώρα τι;» και ερώτημα της Κοινωνίας.
Ας ετοιμαστούμε, όχι σιγά-σιγά, αλλά γοργά. Η χώρα θα βρεθεί απαράσκευη και στα επιτόκια και στα ελληνοτουρκικά και στα κοινωνικά. Όπως ήταν με την ακρίβεια, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες.
Η πανδημία έδειξε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη τα πάει πρίμα, δημοσκοπικά, όταν μοιράζει λεφτά (πανδημία, επιδόματα). Τότε που το έλλειμμα δεν ήταν… πρόβλημα των δανειστών. (Ήταν και είναι δικό μας πρόβλημα. Αλλά ποιος ρωτάει τον φορολογούμενο;).
Χρειάστηκαν μόλις 3 μήνες, έστω με ακραία καιρικά φαινόμενα, για να διαπιστωθεί απ΄ όλους ότι το θέμα δεν είναι η αυτοδυναμία.
Μένει να το δεχτεί και η κυβέρνηση όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Για την ίδια. Κυρίως όμως για όλους εμάς.
-Ας πούμε με αυτή την… «αυτο-αδυναμία» θα κάνει διάλογο με την Τουρκία;
-Με ληστρικά επιτόκια θα πορευτούμε τα επόμενα 2-3 χρόνια;
-Με αυτούς του φόρους θα αντιμετωπιστεί η ακρίβεια;
-Σε ποια σπίτια και με τι ενοίκια θα στεγάσουν οι νέοι μας τα όνειρά τους;
Οι πρώτες 100 ήμερες ήταν όντως πολύ δύσκολες. Αν κρίνουμε από αυτό το μοντέλο, οι επόμενες 1360 αναμένονται καταστροφικές.
Εκτός και εάν το εκλογικό αποτέλεσμα των Τοπικών και Περιφερειακών εκλογών του Οκτωβρίου και, κυρίως, οι Ευρωεκλογές του επόμενου Μαΐου ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό. Είναι το στοίχημα των Πολιτών να δείξουν κατά πόσο αντιδρούν στα λασπόνερα…
Η εξάντληση της (δεύτερης) τετραετίας μοιάζει με ανέκδοτο. Εάν δεν ήταν επικίνδυνη οπισθοδρόμηση.
(Ο Χρήστος Μέγας είναι Δημοσιογράφος)
