1.«Υπο-Πολιτική» και κοινωνία των παρακολουθήσεων
Η υπόθεση της παρακολούθησης του τηλεφώνου τού Προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κ.Ανδρουλάκη μάς επανέφερε εν μέσω θέρους στη σφαίρα τής «υπο-Πολιτικής», τα περιστατικά της οποίας «ερεθίζουν», όπως πάντα, την κοινή γνώμη εν σχέσει με τα τρέχοντα κοινωνικά, οικονομικά, ακόμη και εθνικά ζητήματα.
Το να διεισδύεις «από την κλειδαρότρυπα», είτε φευγαλέα είτε συστηματικά (όπως γίνεται με τις Μυστικές Υπηρεσίες), στην (ούτως ή άλλως) προστατευόμενη ιδιωτική ζωή των δημοσίων προσώπων, που είναι βέβαια δύσκολο να διαχωριστεί από τη δημόσια δραστηριότητά τους, ήταν ανέκαθεν ένα …διεγερτικό ανάγνωσμα. Πολύ περισσότερο που σήμερα, με τη συνδρομή των εξελιγμένων μέσων επικοινωνίας του διαδικτύου, δημόσια και ιδιωτική σφαίρα ζωής έχουν γίνει ένα ενιαίον όλον… Μάλιστα, από πολλούς θεωρείται μέγα …επίτευγμα, κάτι σαν «άθλος του Ηρακλή», να επιδεικνύονται urbietorbiακόμη και οι πιο απόκρυφες και προστατευόμενες πτυχές τής ιδιωτικής τους ζωής και να μεταβάλλονται σε δημόσιο θέαμα, η διαφημιστική αξιοποίηση των οποίων προσφέρει μεγάλα οικονομικά οφέλη λόγω και των πολλών «ακολούθων» του θεάματος «της κλειδαρότρυπας».
Έτσι δημιουργείται μια κοινωνία των παρακολουθήσεων, της ανοχής στη διάρρηξη του απορρήτου, της εξαφάνισης του ιερού (και μέχρι πρότινος θεωρούμενου ως απαραβίαστου) πεδίου των προσωπικών σχέσεων. Εξαλείφεται αυτός ο «μυστικός χώρος», το «καταφύγιο» των αδελφών ψυχών. Εκεί όπου -κατά τα αριστουργήματα τής παγκόσμιας λογοτεχνίας, της φιλοσοφίας αλλά και της ψυχολογίας- καλλιεργούνται οι ανώτερες διαπροσωπικές σχέσεις, οι απαράμιλλες ψυχολογικές ταυτίσεις, οι δημιουργικές συνευρέσεις τού πνεύματος και της ψυχής, ως πεμπτουσίας τής ανθρώπινης δημιουργίας και παρουσίας στον πρόσκαιρο αυτό βίο…. Ή εκεί όπου, εν πάση περιπτώσει, εκδηλώνονται οι ανθρώπινες ιδιαιτερότητες με τρόπο που δεν προσβάλλουν την προσωπικότητα του Άλλου και προστατεύουν απολύτως τις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού, κυρίως τα παιδιά.
Αλλά, όταν αποκαλύπτονται παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων (εύκολο εγχείρημα με τις μη ελεγχόμενες σύγχρονες τεχνολογικές μεθόδους των παγκοσμιοποιημένων κολοσσών τού είδους, που πάντα βρίσκονται πολλά βήματα πιο μπροστά από τις κρατικές υπηρεσίες), το ζήτημα εκφεύγει από τη σφαίρα προστασίας προσωπικών δεδομένων.
Η επιλεκτική δημοσιοποίηση (ως προς τον χρόνο και τη συγκυρία) των παρανόμως αποκτηθέντων δεδομένωνμπορεί να αποτελέσει ανάχωμα ή επιταχυντή κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων, που πολλά ανταγωνιστικά συμφέροντα εντός τής κυριαρχούσης πλέον σε όλο τον κόσμο (κυρίως όμως στην ΕΕ) «εταιρικής διακυβέρνησης» θα επεδίωκαν. Και αυτό ιδίως σε περιόδους κρίσης, όπως η σημερινή, που σημειώνονται μεγάλες γεωπολιτικές και κυρίως γεω-οικονομικές ανακατατάξεις. Τώρα πολλές παγκοσμιοποιημένες εταιρίες (σήμερα της ενέργειας, των τροφίμων, των μεταφορών και αύριο της προμήθειας κρίσιμων για τη νέα τεχνολογία πρώτων υλών) επιδίδονται σε έναν αδυσώπητο πόλεμο για την κατάληψη νέων ζωτικών χώρων και αγορών. Στις περιπτώσεις αυτές οι «επισυνδέσεις» εκφεύγουν τής προσωπικής σφαίρας και αποτελούν μείζον πολιτικό γεγονός, ικανό να δημιουργήσει αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό.
2.Υπερασπίζονται το Σύνταγμα αυτοί που το κατέλυσαν με τα Μνημόνια και υποβάθμισαν το κύρος τής χώρας!!
Όμως, η «διεγερτική» τής περιέργειας των συμπολιτών μας υπόθεση των «επισυνδέσεων» του κινητού τηλεφώνου τού Προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν πρέπει να μας αποσπάσει την προσοχή από τα άλλα μείζονα θεσμικά, συνταγματικά και λοιπά «υπαρκτικά» τής ζωής τού λαού και του έθνους ζητήματα, που είναι «ανοικτά» στο καθεστώς τής ετεροδιακυβέρνησης τής χώρας μας.
Αντιθέτως, το περιστατικό αυτό πρέπει να αποτελέσει, για τον κάθε πολίτη και όλους μαζί, ευκαιρία μιας συγκριτικής αποτίμησης των πολλαπλών παραβιάσεων του Συντάγματος και της λαϊκής κυριαρχίας, τής γενικευμένης δηλαδή ετερονομίας «αορίστου διαρκείας» που μας έχει επιβληθεί από τα όργανα της ΕΕ. Γιατί,από τις καθημερινές αντιδράσεις των πολιτών, των κοινωνικών φορέων, των επαγγελματικών οργανώσεων, αλλά κυρίως των κομμάτων τού μνημονιακού τόξου (που συναποτελούν πλέον το 90% περίπου της Ελληνικής Βουλής), οι θεσμοί και τα οικονομικά κυρίως μορφώματα της μνημονιακής νομοθεσίας έχουν «περάσει» ως εκφράσεις της λαϊκής κυριαρχίας. Έχουν ταξινομηθεί στην κοινωνική συνείδηση, πλέον, ως φυσιολογικός και αναμενόμενος τρόπος ζωής, ως σύστημα «ελεύθερης» διαβίωσης τού αδούλωτου (υποτίθεται) ελληνικού έθνους…
Έτσι, για παράδειγμα, θεωρείται ως απολύτως φυσιολογικό φαινόμενο τής σύγχρονης (και) ελληνικής πραγματικότητας η FRAPORT, κρατική εταιρία ενός ομόσπονδου γερμανικού κρατιδίου, να κατέχει και να εκμεταλλεύεται τα ελληνικά τουριστικά αεροδρόμια. Με την αποικιοκρατική σύμβαση παραχώρησης (τους όρους τής οποίας δεν γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες), η εν λόγω κρατική γερμανική εταιρία αποκομίζει δυσθεώρητα κέρδη και αποζημιώσεις όπως π.χ. από τον περιορισμό των μετακινήσεων λόγω covid.
Το κρισιμότερο όμως είναι ότι, σε περίπτωση εθνικής ανάγκης για άμεση χρήση των αεροδρομίων από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, απαιτείται (κατά τη σύμβαση που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση, εκτελείται όμως πιστά και από την παρούσα,χωρίς διάθεση τροποποίησης των έστω δυσμενών και αντεθνικών όρων) προηγούμενη άδεια χρήσης από την ξένη εταιρία και αποζημίωσή της (σε νόμισμα επιλογής της) από την Ελληνική Πολιτεία!! Μπορούμε να φανταστούμε οι πολλάκις παθόντες Έλληνες τί θα συμβεί σε μία κρίση με γείτονα χώρα, αν δεν αλλάξει ριζικά η σταθερή παραδοσιακή φιλοτουρκική πολιτική τής Γερμανίας…
Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα έχει προχωρήσει η θεσμική και εννοιολογική-θεωρητική σε εσωτερική ενσωμάτωση τής γενικευμένης πολιτικής τής αλλοτρίωσης, που να θεωρείται αναχρονιστικό, επιβλαβές, δαπανηρό και αντικοινωνικό να δημιουργηθεί μια κρατική (ή έστω μεικτή-συνεταιριστική) ελληνική αεροπορική εταιρία που θα αναλάβει το ελληνικό διεθνές και εσωτερικό αεροπορικό έργο…
Δυστυχώς, ένα έθνος με τον μεγαλύτερο εφοπλισμό στον κόσμο και την πολυπληθέστερη διασπορά ομογενών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής υφηλίου εν σχέσει με τον εθνικό κορμό…, μια χώρα που προσδοκά να ζήσει από τον τουρισμό…, μια οικονομία τέλος πάντων που παράγει πάνω από το 73% του ΑΕΠ από τον τομέα των υπηρεσιών…, φαίνεται να μην θέλει και να μην μπορεί να συντηρήσει έναν υγιή και προηγμένο εθνικό ή κοινωνικό αερομεταφορέα!!!
Αντιθέτως, η …διαρκώς «παραπαίουσα» (κατά την επίμονη και παραπλανητική ελληνική δημοσιολογία) Τουρκία διαθέτει μια από τις μεγάλες (αν όχι τη μεγαλύτερη στον κόσμο) κρατική αεροπορική εταιρία! Έτσι οι Έλληνες που θέλουν να ταξιδέψουν σε μια πόλη της Αμερικής με πολυπληθή ομογένεια (π.χ. Σαν Φρανσίσκο), υποχρεούνται να το κάνουν μέσω Κωνσταντινούπολης και αεροπλάνουτής TurkishAirlines, που έχει καθημερινά ή τακτικά δρομολόγια για όλες τις μεγάλες πόλεις τού κόσμου.
Και ουδείς ψελλίζει, ουδείς προγραμματίζει, ουδείς οραματίζεται ένα αντίστοιχο εγχείρημα, μια επανεκκίνηση… Κι αν κάποιος «τολμηρός» το επιχειρήσει, θα του προσάψουν τον χαρακτηρισμό τού υποστηρικτή τής «ρουσφετολογικής» Ολυμπιακής, ωσάν να μην υπάρχει τρόπος ανάπτυξης μιας υγιούς κοινωνικοποιημένης ή εθνικών συμφερόντων εταιρίας!!
Στην κρατική και κάποτε προβληματική FRAPORT δίνουμε την αεροπορική εκμετάλλευση των νησιών μας και εμείς διαλαλούμε προς πάσα κατεύθυνση ότι είμαστε ανίκανοι να δημιουργήσουμε μια τέτοια εταιρία με χρηστούς κανόνες διοίκησης, με διαφάνεια, με αξιοκρατία, με αποτελεσματικότητα!
Αυτό δεν λέγεται οικονομικός ορθολογισμός, αλλά εθνική κατάπτωση!!!
Και όμως! Οι Έλληνες πιλότοι και το λοιπό ιπτάμενο προσωπικό τής τέως Ολυμπιακής Αεροπορίας θεωρούνται από τους καλύτερους στον κόσμο και είναι περιζήτητοι για τη στελέχωση των πτήσεων μεγάλων αεροπορικών εταιριών και ιδιωτικών αεροπλάνων μεγιστάνων τής γης!
Αυτό αναφέρεται ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τής απόλυτης ετερονομίας και του τρόπου οικονομικής (και όχι μόνο) διακυβέρνησης που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από τους δανειστές, που τείνει να γίνει πλέον τρόπος ζωής των Ελλήνων. Κι όμως! Οι δανειστές και οι εγχώριοι απολογητές τους διπλασίασαν σχεδόν το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος τής πατρίδας μας ως ποσοστό τού ΑΕΠ εν σχέσει με αυτό του 2008-2010 (όταν η χώρα εισήλθε στα Μνημόνια λόγω υπέρογκου δημόσιου χρέους).
Έτσι κατάφεραν να δικαιολογήσουν το καθεστώς τής ετεροδιακυβέρνησης και αλλοτρίωσης των σπουδαιότερων υπαρκτικών στοιχείων τού λαού και του έθνους.Γιατί δεν υπάρχει πεδίο πρωτογενούς πολιτικής, κυρίως μετά το γ’ γενικευμένο, ανακεφαλαιωτικό και μόνιμο Μνημόνιο, που να ασκείται από τα εκλεγμένα όργανα τής λαϊκής κυριαρχίας. Ουδείς αποτολμά να αμφισβητήσει τους θεσμούς τού Μνημονίου, πολύ δε περισσότερο να ζητήσει την επαναφορά των πραγμάτων στην πρότερη κατάσταση.
3.Παρακολουθήσεις και χρεοκοπία τού μνημονιακού πολιτικού προσω-πικού
Εξάλλου οι θεσμοί τού Κοινωνικού Κράτους Δικαίου συρρικνώθηκαν στα επίπεδα των ορίων επιβίωσης… Παρέλκει η περιγραφή ενός εκάστου γιατί όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν την τωρινή τους κατάσταση, και στην οποία θα βρίσκονται -με οριακές βελτιώσεις- και στο αόριστο μέλλον…
Η θλιβερή κατάσταση του ΕΣΥ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον τρόπο αντιμετώπισης των Ελλήνων πολιτών από τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, η προηγούμενη κυβέρνηση περιέκοψε σχεδόν παντελώς τις δημόσιες επενδύσεις σ’αυτό και ανέθεσε τη χρηματοδότησή του στους ίδιους τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους με το παρακράτημα ύψους 6% επί των κύριων συντάξεων που επεκτάθηκε και σε αντίστοιχο ποσοστό κρατήσεων επί των επικουρικών και λοιπών συνταξιοδοτικών παροχών. Κάτι που διαρκεί μέχρι και σήμερα, την περίοδο τής …εξόδου από τη μνημονιακή εποπτεία και δεν προβλέπεται η κατάργησή του στο ορατό μέλλον. Έτσι συγκεντρώνεται ακόμη ένα ποσό περίπου 4,5 δις ευρώ για να συντηρείται στοιχειωδώς το ΕΣΥ, τα επαρχιακά νοσοκομεία του οποίου κάθε άλλο παρά αποτελούν εγγύηση για την αποκατάσταση τής υγείας των πασχόντων συμπολιτών μας ή την αντιμετώπιση εκτάκτων περιστατικών.
Είναι χαρακτηριστικήη περίπτωση ασθενούς γνωστής ερευνήτριας και καθηγήτριας Πανεπιστημίου, που προ διετίας υπέστη καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια Συνεδρίου στην Αρχαία Ολυμπία. Το πλήρωμα του ασθενοφόρου που την παρέλαβεαναζητούσε καταλλήλως στελεχωμένη και τεχνολογικώς εξοπλισμένη κλινική στον Πύργο, την Πάτρα, το Μεσολόγγι, το Αγρίνιο και την Άρτα ώσπου τελικώς έφτασε στα Ιωάννινα όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός της. Παρόμοια φαινόμενα σοβαρών περιστατικών παρατηρούνται καθημερινά στα επαρχιακά νοσοκομεία που αδυνατούν και αρνούνται (ορθώς) να αναλάβουν την ευθύνη τής νοσηλείας.
Ακόμη και το ανάλγητο ΔΝΤ, βλέποντας το επίπεδο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης μιας (υποτίθεται) ανεπτυγμένης χώρας στην ΕΕ και την ΟΝΕ, εγκάλεσε την προηγούμενη και τη σημερινή κυβέρνηση για το ότι η έλλειψη χρηματοδότησης του Συστήματος Υγείας και του Κοινωνικού Κράτους δημιουργεί κινδύνους για την υγεία και την επιβίωση του ελληνικού λαού και θα πρέπει άμεσα να αρχίσει η κατ’εξαίρεση χρηματοδότησή τους!
Αλλά το ίδιο συμβαίνει και με το Ασφαλιστικό Σύστημα όπου το τερατούργημα του ενιαίου ΕΦΚΑ, ο Φριντμανικής αυτής έμπνευσης νεοφιλελεύθερος μηχανισμός απομείωσης και εξομοίωσης προς τα κάτω των συνταξιοδοτικών παροχών, ενώ απορρίφθηκε από όλες τις χώρες όπου εισήχθη η πολιτική τής Σχολής του Σικάγο (συνήθως σε δικτατορικά καθεστώτα), εν τούτοις επαναφέρθηκε με το κύμα τού μοιραίου μνημονιακού αναχρονισμού σε μια ανεπτυγμένη (υποτίθεται) χώρα της ΕΕ, για να οδηγήσει τους περισσότερους συνταξιούχους στα όρια τής φτώχειας και εκτός συστήματος κυρίως τις γυναίκες!
Θεσμοί, όπως ο υπολογισμός των συντάξεων βάσει των μισθών όλου του εργασιακού βίου (που είχε εισαχθεί επί «εκσυγχρονισμού»), γενικεύτηκαν και αποτελούν πλέον μόνιμο μηχανισμό υπολογισμού τους σε συνδυασμό και με τους απομειωτικούς μαθηματικούς τύπους.
Ο ελάχιστος χρόνος τού αναγκαίου ασφαλιστικού βίου για τις γυναίκες των 15 πλήρως ασφαλισμένων ετών, αποστερεί από τη λήψη ακόμη και τής εθνικής σύνταξης το 30% περίπου του γυναικείου πληθυσμού τής πατρίδας μας!
Τιμητικές και συμβολικές παροχές, όπως η σύνταξη τής αγρότισσας και της πολύτεκνης που δεν υπερέβαιναν τα 120 ευρώ, καταργήθηκαν με νόμο που κρίθηκε σύμφωνος με το Σύνταγμα ακόμη και από την Ολομέλεια του ΣτΕ με την αιτιολογία ότι αποτελούν μή επιτρεπτό δημοσιονομικό βάρος…
Οι Έλληνες θαλασσοδαρμένοι ναυτικοί (κυρίως των κατώτερων βαθμίδων) έλαβαν με μεγάλη καθυστέρηση το γλίσχρο και «δεδουλευμένο» εφάπαξ τους αναγκαστικώς σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, παρά τις μεγάλες διαμαρτυρίες τους. Κι αυτό γιατί οι επηρμένοι και ανάλγητοι μνημονιακοί κυβερνήτες είχαν προγραμματίσει το «κούρεμα» των ομολόγων τού ελληνικού χρέους με τις πιο απίθανες δικαιολογίες… Το χειρότερο όμως είναι ότι οι ταλαιπωρημένοι ναυτικοί χαρακτηρίστηκαν «επενδυτές» και από το ΣτΕ, που έφτασε στο σημείο να πει περίπου ότι με τη λήψη των ομολόγων (αναγκαστική, ως ανωτέρω) οι ναυτικοί ανέλαβαν το ρίσκο τής «επένδυσής» τους!! Έτσι τα παιδιά τους, κυρίως οι θυγατέρες τους, αποστερήθηκαν τής προίκας (π.χ. ενός διαμερίσματος) για να αποκατασταθούν οικογενειακά και να συμβάλλουν στην αναπαραγωγή τού (αμετάκλητα;;) θνήσκοντος έθνους. Το αποτέλεσμα ήταν εν τέλει να σωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες, σύμφωνα με τη μαρτυρία Ομπάμα στο βιβλίο του «Γη της Επαγγελίας» (2020), αλλά και την όψιμη ομολογία τού τότε Προέδρου του Eurogroup κ.Ντάισελμπλουμ!
Εξάλλου, όλοι οι εργαζόμενοι, διαφόρων κλάδων και κατηγοριών, που έδειξαν εγρήγορση στους κοινωνικούς αγώνες, τίμησαν την ταξική και κοινωνική παράδοση και δημιούργησαν με τους εργοδότες πρωτοποριακούς θεσμούς, όπως Ταμεία κλαδικά, ερανικά, συνδρομητικά, αλληλεγγύης κ.λπ., είδαν αυτόν τον πολιτισμό των κοινωνικών αγώνων να καταργείται μονομιάς από τη σκληρή, αναχρονιστική και νεοφιλελεύθερη συγκρότηση του ενιαίου ΕΦΚΑ. Η κατάργησή του και η επανασυγκρότηση των Ταμείων σύμφωνα με τη φύση τής εργασίας κάθε κλάδου, πρέπει να είναι η επιδίωξη ενός μνημονιακά ανεξάρτητου μελλοντικού ελληνικού κράτους, όπως και η εκπόνηση ενός μεσομακροπρόθεσμου σχεδίου επαναρτίωσης των αποθεματικών των Ταμείων που χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση ιδιωτικών επενδύσεων ή άλλων, ξένων προς την εργασία και την ασφάλιση, σκοπών.
Ως προς τις τράπεζες, εδώ είναι που επήλθε η απόλυτη τραγωδία για την ελληνική κοινωνία και οικονομία!
Όλοι οι επαγγελματίες και δανειολήπτες, που χρηματοδότησαν πολλές φορές τις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους από τους αλλεπάλληλους κρατικούς δανεισμούς,διαπίστωσαν ότι τα ιδιωτικά τους δάνεια των επαγγελματικών και στεγαστικών τους αναγκών έχουν πωληθεί αντί «πινακίου φακής» στα αρπακτικά funds από την προηγούμενη, αλλά και την παρούσα, κυβέρνηση που …σέβεται απολύτως τα τετελεσμένα. Τώρααναγκάζονται να υποστούν την ατιμωτική και εξοντωτική διαδικασία των πλειστηριασμών, για δάνεια που έλαβαν κατά την περίοδο τής ομαλής ροής των εισοδημάτων τους, τα οποία υπερδιογκώθηκαν με τους συνεχείς ανατοκισμούς και τις λοιπές τραπεζικές προσαυξήσεις!! Ο ευεργέτης και πολλάκις χρηματοδότης των ιδιωτικοποιημένων πλέον τραπεζών Έλληνας πολίτης, χάνει και την υπόλοιπη περιουσία του από τις ξένες κερδοσκοπικές οικονομικές συσπειρώσεις!
Τί είδους τράπεζες είναι αυτές που υπόσχονται -διαρκώς και εντελώς παραπλανητικά με τις καταιγιστικές διαφημίσεις τους σε όλα τα μέσα ενημέρωσης- ότι θα βοηθήσουν τον Έλληνα εργαζόμενο, επαγγελματία, αγρότη, μικρομεσαίο κ.λπ.,ενώ τομόνο που προσανατολίζονται να κάνουν πλέον, υπό ξένη ιδιοκτησία, είναι να παγιδεύουν ακόμη και τα εναπομείναντα περιουσιακά τους στοιχεία;; Εφορμούν στα θηράματά τους,επί δικαίων (κυρίως) και αδίκων, για να αποκομίσουν πολλαπλάσια κέρδη των όσων πλήρωσαν για την απόκτηση των μετοχών, αφού οι μνημονιακές κυβερνήσεις ούτε σ’αυτό το κρίσιμο θέμα για την κοινωνία και την οικονομία έχουν θέσει τα κοινώς αποδεκτά όρια.
Θα πίστευαν και θα ψήφιζαν οι Έλληνες τα μνημονιακά κόμματα που τους διαβεβαίωναν πως ό,τι γίνεται είναι για την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, αν ήξεραν ότι η διαδοχική ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του λαού θα οδηγούσε στην πλήρη δική τους απαλλοτρίωση και στην αντιμετώπισή τους ως αντικείμενα εκμετάλλευσης;;
Τέτοιες κρατικές …ευεργεσίες προς την χρηματιστική και τραπεζική οικονομία δεν έχουν αναφερθεί ποτέ σε κανένα από τα κλασικά συγγράμματα της ιστορίας τής Πολιτικής Οικονομίας…
4.Η «τέχνη» τής υπο-Πολιτικής έχει κυριαρχήσει σε όλους τους τομείς
Ο κατάλογος τού θεσμικού ανορθολογισμού είναι ατελείωτος!
Οι δημόσιες επιχειρήσεις ενέργειας που έχουν την τιμητική τους και πάλι στην Ευρώπη, εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης, είναι παρελθόν προ μακρού χρόνου.
Στην Ελλάδα οι νεοφιλελεύθεροι και επιζήμιοι για την κοινωνία μνημονιακοί θεσμοί, όπως το Χρηματιστήριο Ενέργειας τής προηγούμενης και της παρούσας κυβέρνησης και η προγραμματισμένη από το γ’ Μνημόνιο πλήρης ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ (που υλοποιήθηκε προ μηνών από την κυβέρνηση Μητσοτάκη) δημιουργούν το απόλυτο κερδοσκοπικό τοπίο στην παροχή ενέργειας με τη συντονισμένη ενεργειακή πολιτική των ολίγων κεντρικών παρόχων…
Κι όμως, η ανάγκη επαναθέσμισης του δημόσιου και κοινωνικού ελέγχου στις ολιγοπωλιακές αυτές μονάδες ελλείπει απότη δημόσια συζήτηση ως αναχρονιστική, περιττή και αντιδεοντολογική, μολονότι ο ultraνεοφιλελεύθερος Μακρόν κρατικοποιεί πλήρως τη δεσπόζουσα εταιρία-πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας GeneralElectric, για να αποκτήσει η Γαλλία μια κάποια σταθερότητα στη ροή της ενέργειας και στις τιμές της.
Κι όμως!! Οι πάντα …πρόθυμοι Έλληνες έτρεξαν για να προλάβουν τα εύσημα «τού καλού παιδιού» που είναι …πρωτοπόρο στις πολιτικές καθαρής ενέργειας. Δεν έχει γίνει όμως κοινή συνείδηση ότι η ανάθεση του έργου τής απόλυτης απολιγνιτοποίησης της Δυτικής Μακεδονίας, που θα εισπράξει μεγάλο μέρος από τα χρήματα του λεγόμενου «Ταμείου Ανάκαμψης», θα δοθούν στην κρατική ηλεκτρική εταιρία τής Γερμανίας… Ούτε έγινε γνωστό στον ελληνικό λαό ότι η Γερμανία, η Πολωνία, η Γαλλία κ.ά. χώρες ζήτησαν και πήραν μεγάλες προθεσμίες από τα όργανα της ΕΕ για τη συνέχιση της εγχώριας λιγνιτικής παραγωγής τους ενέργειας ώστε να μην αντιμετωπίσουν προβλήματα στις κοινωνίες και τις οικονομίες τους καιότι αυτό έγινε πριν ανακύψουν ελλείψεις στην ευρωπαϊκή αγορά λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Αντιθέτως, εμείς τρέχουμε για να παράξουμε κάποιες ποσότητες ενέργειας από τα λιγνιτικά αποθέματα τής χώρας, την παραγωγική διαδικασία των οποίων διαλύσαμε πουλώντας ακόμη και βασικά μηχανήματα εξόρυξης!
Αναφορικά με τις δημόσιες συγκοινωνίες, τις εγκαταστάσεις, τα λιμάνια, τις μαρίνες, τα νερά, τα φράγματα, τα πολιτιστικά Καθιδρύματα, όλα εν τέλει τα αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία τού λαού και του έθνους, αυτό που ονομάζουμε «υπαρκτικό σκελετό τής πατρίδας», διασκορπίζονται στους αγοραίους ανέμους και δεν αποτελούν αντικείμενο τής δημόσιας συζήτησης!!
Οι μνημονιακές δυνάμεις, που συγκρότησαν αυτό το ετερόνομο τείχος διακυβέρνησης, που έκλεισε την Ελλάδα έξω από τον πολιτικό και οικονομικό ορθολογισμό και την παρέδωσε άθυρμα στους αγοραίους ανέμους και τις πολιτικές των «εταίρων», απουσιάζουν από τον δημόσιο λόγο.
Η «τέχνη» τής υπο-Πολιτικής έχει κυριαρχήσει σε όλα τα φόρα!!
5.Η εθνική περιουσία στο υπερΤαμείο (δανειστές), το «χόμπι» των παρακολουθήσεων και το εγχώριο πολιτικό προσωπικό
Έτσι οι παρακολουθήσεις, ή επί το ακριβέστερον «επισυνδέσεις», είτε λαμβάνουν χώρα λόγω των αλληλοσυγκρουόμενων lobbiesσυμφερόντων που ενδημούν στις Βρυξέλλες, είτε ανέκυψαν προσφάτως στους υπόγειους διαδρόμους των εταιριών ενέργειας και επισιτιστικών προϊόντων (ο πόλεμος των οποίων έχει παραλύσει την ευρωπαϊκή πολιτική), έχουν καταλάβει τον δημόσιο χώρο!!
Αλλά όλες οι συστημικές δεξαμενές σκέψης, όλοι οι διαβόητοι μνημονιακοί, οι πραγματικοί «εχθροί» τού λαού, βγήκαν πάλι στο ξέφωτο, υπερασπιζόμενοι δήθεν τις συνταγματικές ελευθερίες και το απαραβίαστο τού ιδιωτικού βίου!! Επιχειρούν να μας επαν-ιεραρχήσουν τις προτεραιότητες και να μας «διδάξουν» τα συνταγματικά μας δικαιώματα εντός ενός πλαισίου εξουσίας, που πρωτογενώς ασκείται από τους δανειστές.
Έτσι, όταν, στο πλαίσιο τής τυπικής ή άτυπης ετεροδιακυβέρνησης, όλα έχουν δοθεί στους δανειστές, για το εσωτερικό πολιτικό προσωπικό απομένει «το χόμπι των παρακολουθήσεων», πάντοτε για την …προστασία των εκάστοτε φορέων μιας εκχωρημένης αλλά και αλληλομισούμενης πολιτικής λειτουργίας, αφού το «άκρον άωτον» τής πολιτικής επιτυχίας, το ύψιστο επίτευγμα τής πολιτικής …αρετής, είναι πλέον η υπακοή ή η έγκαιρη πρόβλεψη και υλοποίηση των εικαζομένων θελήσεων των δανειστών.
Όταν δενυπάρχει πραγματικό αντικείμενο πολιτικής, δηλαδή εναλλακτικές ιδεολογικο-πολιτικές προτάσεις για την οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, τότε ο ρόλος ουσιαστικά των απο-ιδεολογικοποιημένων κομμάτων μεταλλάσσεται σε ανταγωνιστική σχέση διαρκούς απόδειξης τής διαχειριστικής ικανότητας ή υπεροχής στο πεδίο τής αυθεντικήςυλοποίησης των Μνημονίων και των εντολών που δίδονται ενονόματι της μοναδικής πολιτικής της ΕΕ. Οι περισσότερες μάλιστα από αυτές τις εντολές δεν εμφανίζονται στα τυπικά κατάστιχα της ΕΕ, αλλά διαχέονται από το άτυπο και μη ελεγχόμενο από τα όργανα της λαϊκής κυριαρχίας διαβόητο Eurogroup!!!
6.Προτεραιότητα η επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και του εθνικού μας πλούτου
Αλλά το ζήτημα της πατρίδας δεν είναι ποιός πολιτικός παρακολουθεί με θρασύτητα ή διακριτικότητα κάποιον άλλον (υποτίθεται «αντίπαλο») ή ποιος εκβιάζεται με περιστατικά,συνήθειες ή ιδιορρυθμίες τού καθημερινού βίου…
Το ζήτημα τής χώρας είναι πώς τα κόμματα θα πραγματώσουν το Σύνταγμα μιας ανεξάρτητης χώρας… Πώς θα του ξαναδώσουν το πρωταρχικό του περιεχόμενο ώστε να παύσει να είναι «πουκάμισο αδειανό» και να νομιμοποιεί, με τη «συνήχηση» και των συντεταγμένων λειτουργιών, τις προδιαγεγραμμένες από άλλους λύσεις των προβλημάτων.
Για παράδειγμα, ο δημόσιος και κοινωνικός πλούτος, οι πολλαπλά ανακεφαλαιοποιημένες με χρήματα των δανειοληπτών τράπεζες, οι συστατικές ενός κράτους εθνικές εγκαταστάσεις, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, οι θησαυροί της ελληνικής φύσης, οι αρχαιολογικοί χώροι, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα σπίτια και τα εργαστήρια των νοικοκυριών…, όλος αυτός ο πλούτος των μικρομεσαίων που συντήρησαν και αναπαρήγαγαν τον λαό, το έθνος και την κοινωνία, θα επανέλθουν στους νόμιμους διαχειριστές και ιδιοκτήτες τους;;
Θα καταργηθούν τα τερατουργήματα του ΕΦΚΑ και του υπερΤαμείου;
Θα επανέλθουν οι ελεύθερες συλλογικέςδιαπραγματεύσεις και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες;;
Θα πάψει η αθρόα μετανάστευση των νέων μας και η αιμοδότηση τής παραγωγικής μηχανής κυρίως των δανειστών από τουςνέους επιστήμονες μιας χρεοκοπημένης χώρας που, πλην της εργασίας τους, μεταφέρουν στους ξένους και τις δαπάνες των οικογενειών τους και του κράτους για τις σπουδές και την εξειδίκευσή τους;
Ιδού «πεδίον δόξης λαμπρόν» για μια δημόσια συζήτηση που πρέπει να καταλάβει όλα τα μέσα ενημέρωσης, εάν θέλουν να ισχυρίζονται ότι επιθυμούν τον δημόσιο διάλογο για τα μείζονα!
7.Αδύνατη η υπέρβαση τής κρίσης με ετερονομία και τον εθνικό μας πλούτο στον έλεγχο του υπερΤαμείου. Μεγάλη ευθύνη ολόκληρου τού πολιτικού προσωπικού
Αλλά ο χώρος των Μυστικών Υπηρεσιών σε συνθήκες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και εταιρικής διακυβέρνησης, πολλώ δε μάλλον στην ετερόνομη Ελλάδα, έχει καταλάβει θεσμικά όλα τα πεδία του δημόσιου, ιδιωτικού, οικονομικού, επιχειρηματικού, εσωτερικού και διεθνούς, βίου… Την ίδια ώρα,μάλιστα, οι σημερινοί άνθρωποι,οι νεοφιλελεύθεροι «μετα-Άνθρωποι» στην πλειονότητά τους, αρέσκονται να «τα βγάζουν όλα στη φόρα», πολλοί δε εξ αυτών το «ξεγύμνωμα» αυτό το μεταβάλλουν, με τις δυνατότητες της σύγχρονης τεχνολογίας, σε επικερδή επιχείρηση. Και αυτό γίνεται γιατί -μέσα σε ένα αποκοινωνικοποιημένο και αποπροσωποιημένο πεδίο- κάθε λεπτομέρεια, ακόμη και η πλέον ασήμαντη, τής ζωής ενός δημόσιου προσώπου (σ.σ.δημόσιο στο μέτρο που το επιτρέπει η κυρίαρχη θεσμική και οικονομική λειτουργία των δανειστών ή των «βοηθών εκπλήρωσης» στο εσωτερικό), προσλαμβάνει για τις εταιρίες οικονομική αξία. Πληρεί την ανάγκη των σύγχρονων εταιριών-μεγαθηρίων να βρεθούνένα βήμα μπροστά από τους ανταγωνιστές τους…
Αν, τώρα, οι κρατικές υπηρεσίες ενός οικονομικά και θεσμικά δέσμιου κράτους υπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, μόνο οι ευρισκόμενοι στα ενδότερα γνωρίζουν…
Αλλά όταν έχουνσυρρικνωθεί, βεβηλωθεί ή καταργηθεί οι θεσμοί στο προσκήνιο, δηλαδή με τη σφραγίδα των συντεταγμένων λειτουργιών, ποιος μπορείνα περιμένει αντικειμενική θεσμική αμεροληψία από τις Μυστικές Υπηρεσίες;;
Αλλά και ως προς τον παρακολουθούμενο, καθ’ ομολογίαν πλέον της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού και των λοιπών οργάνων, αξίζει να σημειωθεί ότι δεν τίθεται ζήτημα ως προς την πιστότητά του στο μνημονιακό υπερΣύνταγμα…
Και η μέχρι σήμερα ελλιπής και αποσπασματική προγραμματικήτου θέση, αλλά και η ανάδειξή του ως στελέχους πρώτης γραμμής, δεν προμήνυε τίποτε «επαναστατικό» ή μη αναμενόμενο εν σχέσει με την ευρωπαϊκή μνημονιακή διακυβέρνηση. Σημειωτέον ότι αναδείχθηκε Γραμματέας τής Κ.Ε. τού κόμματος και Ευρωβουλευτής επί προεδρίας Βενιζέλου, δηλαδή την εποχή τής ραγδαίας συρρίκνωσης της εκλογικής βάσης τού κόμματος, ως αποτέλεσμα τής σκληρής και αντικοινωνικής πολιτικής. Γι’αυτό και έλαβε 4,68%, κάτω δηλαδή από το ΚΚΕ και τους ΑΝΕΛ. Αν δεν υπήρχε ο ανορθωτικός και κατ’ουσίαν αντιμνημονιακός λόγος τής αείμνηστης Φώφης Γεννηματά και τα χαρακτηριστικά τής προσωπικότητάς της, δεν θα υπήρχε σήμερα στον πολιτικό χάρτη…
Όλα αυτά αναφέρονται για να συμπληρωθεί το πάζλ της …βλακώδους ιδέας παρακολούθησής τουαπό την ΕΥΠ και τής κωμικοτραγικής κορύφωσής της με τη νομιμοφάνεια τού εγχειρήματος, όπου η εμπλοκή της δικαστικήςλειτουργίας συνεισφέρει στην ανυποληψία όλων!!
Η παρακολούθηση εξάλλου του δεδομένου και απολύτως προβλεπτού και κομματικά «οικόσιτου» Προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που ποτέ δεν αμφισβήτησε την πολιτική τού κόμματός του υπό οιονδήποτε αρχηγό και πολιτικο-ιδεολογικό μεταμορφισμό του, ακόμη καιστις πιο βλαπτικές και επώδυνες κυβερνητικές και πολιτικές του επιλογές, δεν αφήνει πεδίο ανεξερεύνητο ώστε να «επιστρατευθεί» η μέθοδος των «επισυνδέσεων»!!
Ως εκ τούτου, χωρίς να υποτιμάται η δημοκρατική εκτροπή που συνειδητοποιείται από τους Έλληνες μόνονόταν οι πολιτικές ρωγμές την δημοσιοποιούν, ενώ αποτελούνκαθημερινό σύστημα διακυβέρνησης σε Ελλάδα και Ευρώπη, όλοι οι πολίτες θα πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως, με τηνεπάνοδο από ένακαλύτεροκαλοκαίρι (εν σχέσει με το περσινό και προπέρσινο λόγω κορωνοϊού), αρχίσουμε από φθινόπωρο μια σοβαρή συζήτηση για τα πολιτικά πράγματα τής χώρας, για τηνιδεολογίατων κυβερνητικών προγραμμάτων, για τη σταδιακή έστω επαναποκατάσταση του δημοκρατικού πλαισίου διακυβέρνησης και το «ξήλωμα» του μνημονιακού θεσμικού εποικοδομήματος…
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα συνειδητοποίηση τής θεσμικής και πολιτικο-οικονομικής ετερονομίας τής πατρίδας μας. Κι αυτό με τη σειρά του, ίσως ωθήσει τον ελληνικό λαό να αναλάβει αργάή γρήγορα τη διαχείριση των θεσμικών, οικονομικών και κοινωνικών του υποθέσεων, αρχίζοντας από τηνεπανάκτηση τής ιδιοκτησίας και διαχείρισης τού υλικού και άυλου πλούτου τής πατρίδας που έχει απομείνει.
Σ’αυτό το πεδίο τα κόμματα θα κληθούν να δείξουν την πραγματική ιδεολογική τους ταυτότητα, με την αποκήρυξη ή μη των πεπραγμένων τους… Και όλοι μαζίνα αποφασίσουμε να ανασύρουμε εν τέλει την πατρίδα από τον βαθύ λάκκο τής ετερονομίας και της ετεροδιακυβέρνησης, πραγματώνοντας για άλλη μια φορά την κυρίαρχη δημοκρατική λειτουργία τού Δρώντος Λαού και το διαρκές και ασίγαστο αίτημα για εθνική ανεξαρτησία που θέλουμε να πιστεύουμε ότι ενίοτε σιγά αλλά ποτέ δεν πεθαίνει.
Και η πρώτη πράξη για την αίσια λύση της τραγωδίας είναι η αξίωση για λογοδοσία (επιτέλους) του διακομματικά διευρυμένου βρυξελληνικού ρεύματος που, ενώ οδηγεί τη χώρα από αποτυχία σε αποτυχία, ποτέ δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν!
(Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου και Πρόεδρος της ΕΝΥΠΕΚΚ και ο Δημήτρης Π. Μητρόπουλος είναι νομικός)
