Η Ρώσο-ουκρανική κρίση μας αφορά για πολλούς λόγους: ανθρωπιστικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, γεωπολιτικούς.
Στο πεδίο της ενέργειας η κατάσταση απαιτεί περίσκεψη, σοβαρότητα και άμεσα αντανακλαστικά. Η πτώση των χρηματιστηρίων και η εκτίναξη των τιμών ενέργειας προοιωνίζεται συνέχιση της ενεργειακής κρίσης. Οι κεραίες μας οφείλουν να είναι οξυμένες σε δύο επίπεδα: τόσο εντός,όσο και εκτός των τειχών.
Στο εσωτερικό: Επιβάλλεται έστω καθυστερημένα η λήψη γενναίων μέτρων ανακούφισης του νοικοκυριού και της μικρομεσαίας επιχείρησης. Οι πληθωριστικές πιέσεις και η ακρίβεια όχι μόνο δεν είναι «φαινόμενο παροδικό», όπως άστοχα ξεστόμιζαν τα πρωθυπουργικά χείλη τον Σεπτέμβρη, αλλά θα συνεχιστoύν ακόμα πιο οξυμένα τους επόμενους μήνες. Απαιτούνται μέτρα δημοσιονομικά (μείωση φόρων, ΦΠΑ και ΕΦΚ, ενίσχυση εισοδήματος και αύξηση κατώτατου μισθού), ρυθμιστικά (διεύρυνση κοινωνικού τιμολογίου, ρυθμιστικές παρεμβάσεις για την άρση στρεβλώσεων, πρωτοβουλίες στη ΔΕΗ που «οδηγούν» τους υπόλοιπους παρόχους και την καταναλωτική συμπεριφορά), ελεγκτικά (αυστηροί έλεγχοι για αθέμιτες πρακτικές, νόθευση του ανταγωνισμού, αισχροκέρδεια). Η δημοσιονομική πίεση που δέχεται τώρα η Κυβέρνηση είναι απότοκη δικών της λανθασμένων σταθμίσεων και προτεραιοτήτων το προηγούμενο διάστημα.
Στο εξωτερικό: Απαιτείται πιο ενεργός ρόλος της ΕΕ για άμεση διπλωματική λύση, με σεβασμό στις αρχές του διεθνούς δικαίου και προοπτικές για ένα νέο πλαίσιο ελέγχου εξοπλισμών και ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας. Η Ελλάδα χρειάζεται να στηρίξει μία πιο ενεργή στάση της Ευρώπης, αλλά και τον αμερικανο-ρωσικό διάλογο και τη Διαδικασία της Νορμανδίας, η οποία πρέπει να αναβαθμιστεί με την επίσημη συμμετοχή της ΕΕ. Η ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να αποφύγει κακοτοπιές χωρίς αντίκρισμα. Ενεργητική εξωτερική πολιτική σημαίνει προορατική πολιτική, όχι «σούρτα φέρτα» με προδιαγεγραμμένο (μη) αποτέλεσμα, όπως το εσπευσμένο χριστουγεννιάτικο ταξίδι του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Σότσι μήπως και καταφέρει και αποσπάσει η ΔΕΠΑ καλύτερες τιμές φυσικού αερίου (σε φόντο πολεμικό και με τη γνωστή κατάληξη: να προμηθευόμαστε σήμερα κατά 30% ακριβότερα το ρωσικό φυσικό αέριο σε σχέση με την γειτονική Βουλγαρία).
Η ενεργειακή κρίση σοβεί εδώ και μήνες. Εν τω μεταξύ, έχουμε κάνει τα δέοντα για να την αντιμετωπίσουμε;
Μήπως η σημερινή ακρίβεια και οι δυσθεώρητοι λογαριασμοί στη χώρας μας οφείλονται και σε δικό μας «συντρέχον πταίσμα», σε έλλειψη θωράκισης και λάθος προτεραιότητες;
Καμία διεθνής κρίση δεν μπορεί να είναι άλλοθι της δικής μας ολιγωρίας.
(Ο κ. Νικόλαος Φαραντούρης, είναι Καθηγητής του Ευρωπαϊκού Δικαίου και Δικαίου της Ενέργειας και κάτοχος της Ευρωπαϊκής Έδρας JeanMonnet στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Έχει διατελέσει νομικός σύμβουλος και μέλος ΔΣ σε ενεργειακές εταιρείες σε Ευρώπη και Αμερική, διευθυντής νομικών υπηρεσιών στη ΔΕΠΑ και Πρόεδρος της Νομικής Επιτροπής του EUROGAS, της ένωσης εταιρειών φυσικού αερίου στις Βρυξέλλες. Είναι σύμβουλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης)
