Έτσι όπως εκτυλίχθηκε για δύο και πλέον μήνες η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας κατέληξε σε ένα σημείο που και οι δύο πρωταγωνιστές αλλά και οι δύο διαμεσολαβητές μπορούν να ισχυρισθούν ότι αποκόμισαν κέρδη:
-Η Ρωσία μπορεί να είναι ευτυχής γιατί με την πρόβα πολέμου πέριξ της Ουκρανίας εξανάγκασε τις ΗΠΑ σε διάλογο για την ασφάλεια και την σταθερότητα στην Ευρώπη , ένα ζητούμενο τριών δεκαετιών και πλέον για την ρωσική πλευρά που το απέρριπτε σταθερά η αμερικανική.
-Οι ΗΠΑ μπορούν να ισχυρισθούν ότι με την πολιτική πυγμής του Μπάιντεν απέτρεψαν προαποφασισμένη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και δημιούργησαν έτσι ένα προηγούμενο οριοθέτησης της επικυριαρχίας της Μόσχας ακόμη και στην πρώην ΕΣΣΔ.
-Η Γαλλία που ασκεί την Προεδρία της Ε.Ε και ο Μακρόν που διεκδικεί την επανεκλογή του σε δύο μήνες ενίσχυσε το προφίλ της ως Μεγάλης Δύναμης και προφανώς ενδυνάμωσε την προώθηση της ευρωπαϊκής αμυντικής χειραφέτησης που προωθεί ο Μακρόν από το 2017 παρά την επιφυλακτική αν όχι αρνητική στάση της Γερμανίας.
-Η Γερμανία μπορεί να είναι επίσης ευτυχής καθώς η παρθενική μεσολαβητική αποστολή του Σολτζ υλοποιήθηκε χωρίς να διαταραχτούν οι ισορροπίες του Βερολίνου με την Ουάσιγκτον και με την Μόσχα.
Στον Λευκό Οίκο ο Σολτζ δεν εκστόμισε ούτε μια φορά τις λέξεις Nord Stream -2 παρά την πίεση του Μπάιντεν και των δημοσιογράφων ενώ στο Κρεμλίνο αναφέρθηκε στο δημοκρατικό έλλειμμα της Ρωσίας.
Από προχθές μέχρι μια μελλοντική μη προσδιορίσιμη σήμερα καταληκτική ημερομηνία θα διεξάγονται διαπραγματεύσεις Δύσης-Ρωσίας σε τρία επίπεδα:
-Πρώτον σε διμερές επίπεδο μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας σε ότι αφορά τους πυρηνικούς εξοπλισμούς με έμφαση στην αναζήτηση αναβίωσης της Συνθήκης Σουλτς-Σεβαρντνάτζε του 1987 που προέβλεπε την απαγόρευση της ανάπτυξης πυραύλων μέσου βεληνεκούς σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Εξυπακούεται ότι στον διμερή διάλογο θα συζητηθεί όχι μόνον η αποκλιμάκωση της έντασης αλλά και η εμβάθυνση της συνεργασίας των δύο πλευρών στην μη περαιτέρω διασπορά πυρηνικών όπλων αλλά και στην αντιμετώπιση της Ισλαμικής Τζιχαντιστικής απειλής από την Κεντρική Ασία και το Αφγανιστάν μέχρι την Μέση Ανατολή και την Λιβύη.
-Δεύτερον στην διαπραγμάτευση Δύσης Ρωσίας στο πλαίσιο του Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας αλλά και του ΟΑΣΕ δύο θεσμικών οργάνων που είχαν με ευθύνη κυρίως της Δύσης περιπέσει σε αχρηστία μετά την ανάφλεξη του 2014 στην Ουκρανία.
Αν υπάρξει δυναμική συνολικής εκκαθάρισης των εκκρεμοτήτων που συντηρούν την καχυποψία τότε δεν αποκλείεται να δρομολογηθεί μια δυναμική επιστροφής της Ρωσίας στην Ομάδα των 7 G-7 που θα ξαναγίνει G-8
-To τρίτο επίπεδο διαβουλεύσεων είναι το πλαίσιο του Κουαρτέτου της Νορμανδίας στο οποίο μετέχουν η Ρωσία και η Ουκρανία και η Γαλλία και η Γερμανία.
Κλειδί της διαπραγμάτευσης στο τρίτο επίπεδο είναι η διατύπωση του βαθμού αυτονομίας που θα κατοχυρώσουν οι Ρωσόφωνοι των δύο επαρχιών του Ντονμπάς Ντάνιετσκ και Λουγκάνσκ στην Ανατολική Ουκρανία.
Με άλλα λόγια αν οι δύο αυτόνομες επαρχίες θα μπορούν να μπλοκάρουν Ντε Φάκτο και Ντε Γιούρε την ενδεχόμενη αναζωπύρωση από το Κίεβο της ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Τα τρία αυτά επίπεδα διαπραγμάτευσης θα αλληλοεπηρεάζονται σε σχέση συγκοινωνούντων δοχείων και ακόμη και στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν μια συνολική εκκαθάριση εκκρεμοτήτων.
Η Κριμαία θα εξακολουθήσει να μην αναγνωρίζεται από την Δύση ως επαρχία της Ρωσίας, όπως δεν αναγνωριζόταν επί πενήντα ένα χρόνια η προσάρτηση το 1939-40 των τριών βαλτικών χωρών στην ΕΣΣΔ χωρίς αυτή η εκκρεμότητα να εμποδίζει τις διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ.
Τέλος σε άμεση συσχέτιση με την όποια φόρμουλα σταθεροποίησης της Ουκρανίας είναι οι εξελίξεις στην Μολδαβία και ειδικότερα στην αποσχισθείσα Τρανσδνειστρία που στην πραγματικότητα είναι ένας ρωσικός θύλακας στα δυτικά της χώρας σε απόσταση βολής από το λιμάνι της Οδησσού.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)
