Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η αβάστακτη ελαφρότητα του Μπορίς Τζόνσον με τα κορονοπάρτι στην Νταουνιγκ Στριτ δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.
Ο Τζόνσον είναι σε τροχιά πρόωρης αποδρομής διότι μια συνεχώς αυξανόμενη πτέρυγα του κυβερνώντος κόμματος συνειδητοποιεί ότι η χρησιμότητα του πρωθυπουργού τελείωσε με την υλοποίηση του Brexit με την απουσία κάθε στρατηγικής για την επόμενη μέρα να προεξοφλεί σκληρή ήττα των Τόρις στις επόμενες εκλογές οπότε και αν γίνουν.
Έτσι οι αόριστες γενικολογίες για την Παγκόσμια Βρετανία (Global Britain) που απαλλαγμένη από τα δεσμά των Βρυξελλών θα πετούσε σαν ελεύθερο πουλί στην παγκοσμιοποίηση έσβησαν γρήγορα με την χώρα να μην μπορεί να αναβαθμίσει ούτε καν την Ειδική Σχέση με τις ΗΠΑ
Η Βρετανία είχε στρατηγική χρησιμότητα για τις ΗΠΑ στο βαθμό που μετείχε στην διαμόρφωση των ευρωπαϊκών συσχετισμών ως Ντε Φάκτο ηγέτης μιας ομάδας μινιμαλιστικών κρατών κυρίως στην Βόρεια Ευρώπη.
Εκτός Ε.Ε η Βρετανία όχι μόνον όπως κατέδειξε ένας χρόνος Brexit δεν απογειώθηκε ως Global Britain αλλά προσγειώθηκε απότομα ως Μικρά Αγγλία.
Πριν ο μοιραίος Κάμερον εμπλέξει το Ηνωμένο Βασίλειο στο αδιέξοδο δημοψήφισμα για το Brexit απολάμβανε ακόμη την αναβάθμιση του ευρωπαϊκού του κύρους στα δεκατρία χρόνια διακυβέρνησης του από τους Εργατικούς το 1997-2007 από τον Μπλερ και το 2007-2010 από τον Γκόρντον Μπράουν:
-Πρώτον, ο Μπλερ και το μοντέλο του τρίτου δρόμου ήταν περιζήτητο σημείο αναφοράς του Σρέντερ στην προεκλογική εκστρατεία του 1998, αλλά και του Σαρκοζί στην δική του εκστρατεία το 2007.
-Δεύτερον, ο Μπλερ και οι συνεργάτες του δεν απόκλειαν δημοψήφισμα όταν θα συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για την ένταξη η όχι της χώρας στην Ευρωζώνη.
-Τρίτον, ο Μπλερ με την διμερή συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Γαλλία που υπέγραψε το 1998 στο Σεν Μαλό με τους Σιράκ και Ζοσπέν έδωσε αξιοπιστία στην προοπτική μιας χειραφετημένης ευρωπαϊκής αμυντικής δομής.
-Τέταρτον, η Βρετανία μετά την έκρηξη της Παγκόσμιας Χρηματοπιστωτικής Κρίσης το 2008 πήρε μέρος στην πρώτη στην ιστορία Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης στο Παρίσι και στήριξε με όσα δήλωσε τότε ο Γκόρντον Μπράουν την ενιαία θωράκιση του χρηματπιστωτικού συστήματος της Ε.Ε μια πρόταση που τορπίλισε η Μέρκελ.
Είναι σαφές ότι η Βρετανία μεγιστοποιούσε το ειδικό της βάρος ελισσόμενη ανάμεσα στην Γαλλία και στην Γερμανία και συναποτελώντας μαζί του ένα ηγετικό ευρωπαϊκό τρίγωνο.
Τούτων λεχθέντων, ακόμη και αν οι Εργατικοί επανέλθουν σύντομα στην εξουσία, δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να ακυρώσουν το Brexit ως ατυχές γεγονός.
Αυτό που διαφαίνεται ως ρεαλιστικό είναι η αναζήτηση μιας Ειδικής Σχέσης Λονδίνου-Βρυξελλών που θα εκτονώσει τον κίνδυνο επιστροφής στις συγκρούσεις του παρελθόντος στην Βόρεια Ιρλανδία και θα αποτρέψει την διεξαγωγή νέου δημοψηφίσματος στην Σκοτία για την αποχώρηση της ή όχι από το Ηνωμένο Βασίλειο.
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)
