Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι απλά μονόδρομος αλλά αναγκαία συνθήκη για να προχωρήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο νέο πολιτικό κύκλο που άνοιξε μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.
Η Πολιτική Διακήρυξη που εγκρίθηκε ομόφωνα αποτελεί το πολιτικό «κλειδί» για να ξεκλειδώσει η κλειδαριά της πόρτας του προοδευτικού και δημοκρατικού κέντρου στις νέες συνθήκες.
Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύχρωμο μωσαϊκό από πολίτες διαφόρων αποχρώσεων που εντάσσονται σε αυτό που ονομάζεται προοδευτικός χωρίς με τις διαφορετικές του αναφορές.
Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει ομοιογένεια και αυτό είναι το ενδιαφέρον στοιχείο του νέου πολιτικού υποκείμενου όπως μετασχηματίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Εξάλλου θα ήταν αφελές να πιστεύει κάποιος ότι θα υπάρχει πλήρης ταύτιση σε όλα τα θέματα. Κοινή συνισταμένη αναζητείται και έι αυτής γίνονται οι διεργασίες που θα οδηγήσουν στο νέο πολυτασικό, πολύμορφο και πολυδιάστατο νέο πολιτικό φορέα υπό την πολιτική ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το νέο συνθετικό στον όρο ΣΥΡΙΖΑ μικρή σημασία έχει καθώς από το περιεχόμενο της πολιτικής πρότασης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα προκύψουν οι ενδιαφέρουσες συμμαχίες και συμπορεύσεις.
Πολλά λέγονται και γράφονται για την ιστορική διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη και γίνονται συγκρίσεις με το κείμενο που εγκρίθηκε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Λάθος διαδικασία για δυο τελείως διαφορετικά κείμενα, γραμμένα σε άλλο χωροχρόνο με άλλες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.
Ως εκ τούτου η προσπάθεια αξιολόγησης της Πολιτικής Διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ με εργαλεία σκέψης προ 30 ετών είναι και άτοπη και άστοχη.
Η ιστορική διακήρυξη 3η Σεπτέμβρη είναι εκεί ως παρακαταθήκη αλλά δεν είναι οι πλάκες του Μωϋσή. Και βεβαίως δεν αφορά το ΣΥΡΙΖΑ που δύναται όμως να αξιοποιήσει πτυχές αυτής στην προσπάθειά του να απευθυνθεί στους πασοκογενείς.
Απλά η Διακήρυξη που εγκρίθηκε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ έχει άλλη στόχευση και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου ΠΑΣΟΚ Νο 2 δεν μπορεί να υπάρξει.
Παράλληλα δεν αποτελούν φόβητρο οι πασοκογενείς και δεν υπάρχει περίπτωση πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ εάν ο ιδιος ο πολιτικός φορέας δεν το θελήσει.
Από το 2012 κυρίως πάρα πολλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ μετακινήθηκαν προς το ΣΥΡΙΖΑ και δεν υπήρξε πολιτική μόλυνση αλλά το αντίθετο, ενώ φοβική και καχύποπτη ήταν η στάση των γηγενών ΣΥΡΙΖΑιων στις τοπικές οργανώσεις.
Έχουν σκεφθεί στην Κουμουνδούρου ότι όσοι προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και συντάσσονται και συμμαχούν με το ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και εάν δεν γίνονται μέλη του, το κάνουν διότι με αυτό τον τρόπο νοιώθουν πως ξαναβρίσκουν την χαμένη αριστερή ταυτότητά τους;
Και σίγουρα δεν ψάχνουν το ΠΑΣΟΚ Νο2 με τις παθογένειες του ιστορικού κόμματος.
