Αθήνα. Μια πόλη σκληρή. Γεμάτη αντιφάσεις. Πολεοδομικές, ταξικές και όλων των ειδών. Μια πόλη που πάντα θα την περιγράφαμε ως «δύσκολη», καθόλου «ινσταγκαμική», και πλέον μια πόλη ακριβή.
Αν και κανείς δεν μπορεί να δώσει μια αφαιρετική περιγραφή της πόλης, το μόνο σίγουρο είναι ότι η Αθήνα είναι η πόλη που αγαπάμε να μισούμε. Η πόλη όπου οι μη καπνιστές θέλουν και έχουν χρέος να καπνίσουν ένα τσιγάρο με πάθος, η πόλη που δεν σταματά να επισκέπτεσαι ο Nick Cave και οι Madrugada. Γενικά η πόλη των μεγάλων εμμονών. Το «λογικά αδύνατο» που θα έλεγε και ο Καμύ. Η Αθήνα με τους πολλούς φασαίους, με τα πολλά περιστέρια, με τα στέκια του λαού, με μερικά από αυτά να καταλήγουν τουριστάδικά. Στέγη αστέγων και συναπάντημα περιθωριακών, μια πόλη που αποτελεί οικείο κινηματογραφικό πλάνο, λογοτεχνικό σκηνικό και «ζώνη αναταραχής». Η Αθήνα με τα πλούσια προάστια και το κέντρο της πάντα σε κατάσταση φθοράς, παρά τις απανωτές τσαπατσουλίστικες αναπλάσεις.
Μια πόλη με ανεξάντλητους συνειρμούς, μια πόλη σε λήθαργο που όμως δεν κοιμάται ποτέ. Αν θέλετε να την βιώσετε στο πετσί σας, τότε πρέπει να ακολουθήσετε το μονοπάτι που χαράζουν οι νύχτες της, τα κρυφά της μέρη, οι ιστορίες που κρύβονται σε κάθε πέτρα και γωνιά. «Η Αθήνα ρουφάει τον ουρανό με καλαμάκι» μας λέει ο Βύρων Λεοντάρης κι εμείς σας προσκαλούμε να μας ακολουθήσετε σε δέκα στιγμές που πρέπει οπωσδήποτε να ζήσετε στην μητρόπολη των Αθηνών, πριν κλείσετε τα μάτια σας για πάντα.
