Μπορεί η νομοθεσία να… ωθεί στην ισότητα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών, πλην όμως η διάκριση φύλου υπάρχει και, δυστυχώς, διευρύνεται.
Οι γυναίκες αποδεικνύονται το «ασθενές» φύλλο στην αγορά εργασίας καθώς οι αμοιβές τους κυμαίνονται ακόμη και στα 4/5 έναντι των ανδρών.
Παρά τις διακηρύξεις και τις νομοθετικές προβλέψεις, οι οποίες θα κορυφωθούν σήμερα και αύριο ακόμη και με πανηγυρικούς λόγους, εν όψει των… επετειακών εκδηλώσεων της 8ης Μαρτίου για την «ημέρα της γυναίκας, οι ανισότητες είναι αυτές που κυριαρχούν στις οικονομικές και επαγγελματικές σχέσεις.
Οι γυναίκες λαμβάνουν χαμηλότερες αμοιβές για την εργασία τους, μεταξύ των χαμηλών –έτσι κι αλλιώς- εργατικών αποδοχών, ως ασφαλισμένες λαμβάνουν μικρότερες απολαβές, ως συνταξιούχοι χηρείας (σ.σ. οι γυναίκες αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα), αντιμετωπίζουν προβλήματα λήψης ικανοποιητικών αποδοχών αξιοπρεπούς διαβίωσης, ως εργαζόμενες δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες ανέλιξης σε διευθυντικές θέσεις και στην ιεραρχία.
α) Στον ιδιωτικό τομέα οι γυναίκες αμείβονται με μικρότερες κατά 12,5% αποδοχές. Ο μέσος μισθός των γυναικών αναφέρεται στα 1.240 ευρώ και 1.417 ευρώ των ανδρών (στοιχεία ΙΟΒΕ, Μάιος 2024).
β) Στην ΔΥΠΑ (ΟΑΕΔ) το 64% των εγγεγραμμένων είναι γυναίκες. Δηλαδή, οι 2/3 που εμφανίζονται στις λίστες ανεργίας είναι από το «αδύνατο» φύλο.
γ) Η μέση μεικτή κύρια σύνταξη των ανδρών αναφέρεται στα 1.204 ευρώ το μήνα, ενώ η μέση σύνταξη των γυναικών απολείπεται κατά 20% και διαμορφώνεται στα 953 ευρώ (στοιχεία του ΕΦΚΑ/Σύστημα «Ήλιος»).
δ) Η χώρα μας κατατάσσεται στις τελευταίες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (25η) στο Δείκτη Ισότητας, δηλαδή αναφορικά με τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, απέναντι στην ανισότητα λόγω φύλου, σε όποια μορφή κι εάν αυτή έχει, σε βάρος της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας, σύμφωνα με την ΓΣΕΕ.
Πέραν όμως των… εμφανών (οικονομικών) ανισοτήτων και παρά τις καταιγιστικές προβλέψεις για αδιαπραγμάτευτη ισότητα, αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι τι πραγματικά συμβαίνει σε ένα σκληρό εργασιακό περιβάλλον. Πίσω από τις κλειστός πόρτες ή στο ομιχλώδες τοπίο της εκμετάλλευση, σε ένα δυστοπικό περιβάλλον αναζήτησης (άλλης/καλύτερης εργασίας).
Σημειώνει χαρακτηριστικά η ΓΣΕΕ: Τι πραγματικά συμβαίνει «πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, των κοινωνικών εκδηλώσεων, των επινικίων, των εταιρικών βραβεύσεων και των πολυσέλιδων εκθέσεων για την πρόοδο της νομοθεσίας στη χώρα μας, όπου βρίσκεται η μαύρη τρύπα της εργασιακής καθημερινότητας…»
Αυτά κινδυνεύουν να σκεπαστούν από τις ιαχές των πανηγυρικών και σε αυτή την… επέτειο.
