Το μεγάλο (;) κράτος μας λένε οι νεοφιλελεύθεροι είναι παράγοντος σπατάλης και ανακοπής της… ακάθεκτης οικονομικής ανάπτυξης, τώρα το μικρό και αναξιόπιστο, λόγω κομματικών διορισμών, δημόσιο ευθύνεται και για το έγκλημα των Τεμπών. Μπορούν, τελικά, να συμβαίνουν και τα δύο;
Για τον κ. Μητσοτάκη, που πρωταγωνίστησε των απολύσεων από το Δημόσιο την περίοδο 2012-13, φταίει η αξιολόγηση γι’ αυτό και αυτό το αυτονόητο, ότι θα κρίνονται δηλαδή και οι δημόσιοι υπάλληλοι – θα το βάλει, λέει, στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Καίτοι κανείς δεν τον εμπόδισε να αξιολογήσει τους δημόσιους υπαλλήλους εδώ και 6 χρόνια που κυβερνά. Αν και δικοί του υπουργοί ελέγχονται για το εγκληματικό ρουσφέτι με τον κομματικό σταθμάρχη που έστειλε δύο τρένα με αντίθετη φορά στην ίδια τροχιά πριν από δύο χρόνια.
Από την άλλη, όμως, σύμφωνα με το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, οργανισμού που στελεχώθηκε με κυβερνητική εντολή, για το δυστύχημα και τη συγκάλυψη των στοιχείων στον τόπο της θυσίας ευθύνεται η ανικανότητα των υπηρεσιών του κράτους και η αποψίλωση του ΟΣΕ από προσωπικό κατά τη μνημονιακή περίοδο.
Τελικά, έχουμε υπαλλήλους και κρατικούς λειτουργούς και αυτοί αποδεικνύονται ανεύθυνοι και ανεξέλεγκτοι ή δεν έχουμε και πριν από τους αξιολογήσουμε, πρέπει να προσλάβουμε νέους (και, πάντως, όχι με κομματικό ρουσφέτι);
Δεν είναι λίγες οι ακραίες και… αστόχαστες επιλογές της μνημονιακής περιόδου που άφησαν πίσω τους συντρίμμια μέχρι και σήμερα. Μοιάζει να έχουμε την ίδια επιτήρηση της τρόικας εδώ και 15 χρόνια. Ενώ μετά την αναχώρηση των ακραίων επιτηρητών, σε ορισμένα ζητήματα γυρίσαμε στην – προ μνημονίων – εποχή της σπατάλης και αδιαφάνειας.
Όπως με:
- Τις χιλιάδες των μετακλητών υπαλλήλων στα υπουργεία
- Τη μη αξιοκρατική επιλογή των υπηρεσιακών γενικών γραμματέων και διοικητών οργανισμών και νοσοκομείων
- Την πλήρη χαλάρωση της ανεξαρτησίας των φορολογικών Αρχών υπέρ των συμφερόντων των μεγαλόσχημων κ.α.
Ωστόσο, και στην καθημερινότητα των πολιτών, μόνο στην Ελλάδα δεν επανήλθαν οι μισθοί και τα εισόδημα στα προ της κρίσης και των μνημονίων επίπεδα. Στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία και στην Κύπρο, οι πολίτες έχουν βελτιώσει – έστω κατά τι – τη ζωή τους.
Εκτός ΑΣΕΠ
Στην Ελλάδα, 7 χρόνια μετά τα μνημόνια και 6 χρόνια διακηρύξεων περί αξιοκρατίας και «επιτελικού κράτους», οι μόνοι που διορίζονται τάχιστα είναι όσοi τοποθετούνται με τις εκτός ΑΣΕΠ προκηρύξεις. Aκόμη και επικουρικοί υπάλληλοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι που λαμβάνουν καλές αμοιβές, είναι οι διευθυντές που προσλαμβάνονται εκτός επετηρίδας Δημοσίου και παίρνουν μπόνους.
– Οι συντάξεις όχι μόνο δεν αποκαταστάθηκαν, αλλά μετά τη μείωσή τους έως και 45%, συνεχίζεται η καθοδική πορεία του διαθέσιμου εισοδήματος είτε λόγω μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας ή λόγω κατωτέρων του πληθωρισμού αναπροσαρμογών.
– Οι μισθοί του ιδιωτικοί τομέα έχασαν πάνω από τέσσερις τριετίες (2012-2023) και τώρα (στοιχεία ΙΟΒΕ 2024) ο μέσος ονομαστικός μισθός ανέρχεται στα 1.336 ευρώ, έναντι 1.400 ευρώ το 2009. Ακόμη χειρότερα, σε σταθερές τιμές του 2020, ο μέσος μισθός το 2009 ήταν 1.499 ευρώ και πέρσι 1.135 ευρώ (ΙΟΒΕ).
– Η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό, αλλά και η μνημονιακή πρόβλεψη για μη επέκταση των ΣΣΕ μόνο εάν δεν υπογράφονται από τους μισούς εργοδότες που απασχολούν το 51% του προσωπικού, έχει οδηγήσει τους μισούς μισθωτούς σε μεικτές αποδοχές κάτω από 1.000 ευρώ και, καθαρά, λιγότερα από 820 ευρώ τον μήνα.
–Σε περίπτωση πτώχευσης, οι τράπεζες εγγράφονται πρώτες στη διανομή του εκπλειστηριάσματος, ενώ τα δεδουλευμένα των εργαζομένων και οι απαιτήσεις του ΕΦΚΑ (ασφαλιστικές εισφορές) έχουν υποχωρήσει.
– Μετά την κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) το 2011, καταργήθηκαν πριν από τρία χρόνια και οι σχετικές εισφορές. Με αποτέλεσμα, η Πολιτεία να μην έχει εργαλεία στεγαστικής πολιτικής τώρα που τα ενοίκια έχουν εκτιναχθεί στα ύψη και οι δαπάνες στέγασης κατατρώγουν το πενιχρό λαϊκό εισόδημα.
