Η μέρα τομής των πολιτικών εξελίξεων στα τέλη Φεβρουαρίου ήρθε εξ αφορμής της τραγωδίας των Τεμπών, για Αλήθεια, Δικαιοσύνη και Τιμωρία, ωστόσο έχει και ένα βαθύ και πολυεπίπεδο οικονομικό-κοινωνικό υπόβαθρο.
Εξαντλημένοι οι πολίτες από τους «αναπτυξιακούς» δείκτες, σαστισμένοι από την… επίσημα στατιστική των αναληθειών, βγήκαν στους δρόμους τρομαγμένοι από ένα μέλλον χωρίς προοπτική…
- Οι νέοι, για τους οποίους λεγόταν ότι απουσίαζαν από τις εξελίξεις, ότι απείχαν από τις εκλογές, είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο συμμετοχής των συλλαλητηρίων και, πιθανά, καθορισμού των εξελίξεων. Γιατί δεν έχουν (άλλη) Προοπτική.
- Οι μισθωτοί έχουν διαπιστώσει ότι μέχρι να συνταξιοδοτηθούν οι αμοιβές τους θα κινούνται στα επίπεδα των βασικού, κρατικά διαμορφωμένου, μισθού, ενόσω έχασαν ως και τέσσερις 3ετίες-ωριμάνσεις (2012-2023).
- Στην περιφέρεια ολόκληρα χωριά και πόλεις της Περιφέρειας ερημώνουν καθώς όποιος νέος αποκτήσει τυπικά προσόντα, για παράδειγμα πτυχίο ΑΕΙ, προώρισται να μεταναστεύσει στην πρωτεύουσα ή στο εξωτερικό προκειμένου να εργαστεί πάνω στο αντικείμενό του (σ.σ. εκτός ίσως από τους πτυχιούχους Θεολογίας που έχουν ελπίδες τοποθέτησης σε κάποιο Ναό της τοπικής Μητρόπολης). Ενώ οι αξίες στο χωράφι είναι ακόμη και στο 1/10 από τις τιμές στο ράφι.
Πίσω λοιπόν από τα αξιακά, τα προφανή για κάθε αναπτυγμένη κοινωνία, αλλά και για όσα πρωτοφανή επέτρεψε η κυβέρνηση να εξελιχθούν/συσκοτιστούν στην τραγωδία των Τεμπών, υπάρχουν και οι οικονομικές αιτίες για την έκρηξη των συλλαλητηρίων.
1. Ακόμη και οι ονομαστικοί μισθοί το 2024 (1.336.367 ευρώ σε μέσα επίπεδα) ήταν χαμηλότερα από αυτούς το 2009 (στα 1.400.116 €) σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, ενώ σε σταθερές τιμές του 2020, ο μέσος μισθός το 2009 ήταν στα 1.499.033 € και το 2024 διαμορφωνόταν μόλις 1.135,81 ευρώ.
2. Τα ακίνητα των αστικών περιοχών το 2024 έφθασαν στις τιμές της κατασκευαστικής έκρηξης του 2008 (σ.σ. όταν η αντιπαροχή για το οικόπεδα έφθασε το 55%), ενώ τα ενοίκια την τελευταία 6ετία (2019-24) αυξήθηκαν έως και 65%.
3. Οι επαγγελματίες πληρώνουν φόρο με βάση τα έτη λειτουργίας (τεκμήρια) και για ετήσιο κέρδος από 13.000 έως 15.500 ευρώ (αναλόγως των ετών λειτουργίας), ποσά που πολλοί επαγγελματίες δεν κερδίζουν στην περιφέρεια (εκτός των μεγάλων πόλεων και των τουριστικών περιοχών).
4. Μέσα στην πολυεπίπεδη (οικονομική και υγειονομική κρίση) ακόμη και πολλοί ταξιτζήδες στις μικρές πόλεις της περιφέρειας αναγκάστηκαν να δουλεύουν τις μισές ημέρες, κάτι σαν μονά-ζυγά, καθώς δεν υπήρχε πελατεία για όλους, Και το εισόδημα το συμπλήρωναν με άλλες ασχολίες (αγροτικά κ.α.).
5. Το ρεύμα παραμένει η μόνιμη πληγή κάθε οικογένειας και παραγωγικής μονάδας καθώς έχει εξελιχθεί σε χρηματιστηριακό προϊόν. Με τις πιο υψηλές τιμές στην Κεντρική και Νότια Ευρώπη, με εξαίρεση την Ισπανία και Πορτογαλία οι οποίες έχουν επιτύχει την αυτονόμησή τους από το ευρωπαϊκό «σύστημα» καθορισμού των τιμών δια του… στοιχηματισμού.
Έτσι, σχεδόν για τρία χρόνια τώρα τα ελληνικά νοικοκυριά πληρώνουν πάνω από 15 λεπτά την kwh, ενώ σαν φορολογούμενοι έχουν επιδοτήσει με περισσότερα από 12 δισ. ευρώ τις εταιρείες παραγωγής και εμπορίας. Πρόσθετα η βιομηχανία, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ Στ.Θεοδωρόπουλος, πληρώνει 19 λεπτά την kwh, από τις υψηλότερες τιμές παγκοσμίως, καθιστώντας την έτσι άκρως αντιπαραγωγική.
6. Κορυφαία πηγή δυσαρέσκειας προς την κυβέρνηση είναι οι τιμές των αγαθών. Τα βασικά προϊόντα στο σούπερ μάρκετ έχουν αυξηθεί πάνω από 30% τα προηγούμενα τρία χρόνια, με τον επίσημη Δείκτη Τιμών Καταναλωτή στο 16%.
7. Η φορολογία, τόσο μέσω των έμμεσων φόρων επί της κατανάλωσης, όπως ο ΦΠΑ και οι ειδικοί φόροι, όσο και η άμεση φορολογία επί των εισοδημάτων, κατατρώει το διαθέσιμο εισόδημα. Αφενός λόγω της ακρίβειας, αφού οι υψηλοί συντελεστές (π.χ. ΦΠΑ 24%) επιβάλλονται επί των (ονοματικά) υψηλότερων τιμών, άρα η κυβέρνηση μη μειώνοντας τους συντελεστές των έμμεσων φόρων μοιάζει να… ποντάρει στα αυξημένα έσοδα από την πλημμυρίδα της ακρίβειας, αλλά και από τη μη τιμαριθμοποίηση των φορολογικών κλιμάκων. Έτσι, κάθε ονομαστική αναπροσαρμογή επί των μισθών καταλήγει να γίνεται υψηλότερες φορολογικές εισπράξεις, δηλαδή μεγαλύτερε έσοδα για το κράτος σε βάρος του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών.
8. Η αναξιοκρατία, το ρουσφέτι και η διαφθορά στο κράτος και τις δημόσιες επιχειρήσεις έχουν διαβρώσει κάθε οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα. Το πολιτικό χρήμα έχει καταρρακώσει κάθε ηθική δύναμη.
