Μπορεί οι αλλεπάλληλες επεμβάσεις και περικοπές στο ασφαλιστικό να έχουν προκαλέσει παράπονα από το σύνολο των συνταξιούχων, ωστόσο και στο εσωτερικό του Συστήματος υπήρχαν μεγάλες αδικίες. Πολλές από αυτές μάλιστα εντείνονται…
Έτσι το ασφαλιστικό, όχι μόνο δίνει σαν αντιπαροχή το 80% ή το 90% των καταβληθεισών εισφορών, ή αναπληρώνει μόλις το 55% του (τελευταίου) εισοδήματος των εν ενεργεία αλλά, παράλληλα αναπαράγει άλλες πέντε (5) μεγάλες αντιφάσεις:
1. Ο ελεύθερος επαγγελματίας καταβάλει εισφορές υγείας 55 € το μήνα, αλλά ο μισθωτός 6% επί των συνολικών αποδοχών, ήτοι 90 ευρώ το μήνα για μεικτό μισθό 1.500 ευρώ (και 1.260 ευρώ το χρόνο ο υπάλληλος, έναντι 660 ε του επιχειρηματία). Δηλαδή ο μισθωτός, που μπορεί να είναι η καθαρίστρια της επιχείρησης ή ο σοφέρ του εργοδότη, πληρώνει υπερδιπλάσιες εισφορές έναντι του αφεντικού-επιχειρηματία…
2. Οι ασφαλισμένοι του ΟΓΑ δεν λαμβάνουν σύνταξη προ του 67ου έτους, ακόμη και εάν έχουν ασφαλιστεί από 22 ετών. Δηλαδή, έστω και εάν έχουν 45 χρόνια πραγματικής ασφάλισης. Ενώ σε όλα τα άλλα ταμεία οι ασφαλισμένοι με 33 πραγματικά και 7 πλασματικά έτη συνταξιοδοτούνται στο 62ο έτος.
Αντιθέτως, εάν κάποιος έχει 3-4 χρόνια ΙΚΑ ή ΟΑΕΕ, ακολούθως γίνει αγρότης με ασφάλιση στον ΟΓΑ, αλλά στο 61ο έτος ασφαλιστεί εκ νέου σαν ιδιωτικός υπάλληλος (ΙΚΑ) ή ελεύθερος επαγγελματίας του… αστικού τομέα (ΟΑΕΕ) μπορεί να συνταξιοδοτηθεί στο 62ο έτος με 33 πραγματικά και 7 πλασματικά έτη στο 62ο έτος έχοντας μόνο 300 ημέρες ασφάλισης στον τελευταίο φορέα. Που, ωστόσο, δεν πρέπει να είναι ο… ΟΓΑ.
Κατά συνέπεια οι αγρότες τιμωρούνται με επιπλέον εισφορές 5 ετών και χάνουν συντάξεις άλλων 5 χρόνων…
3. Οι ασφαλισμένοι των ΔΕΚΟ και των Ειδικών Ταμείων (τράπεζες, Κοινή Ωφέλεια δημοσιογράφοι κ.α.), πλήρωναν υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές έως και 11 ποσοστιαίες μονάδες (33% οι ίδιοι και οι τράπεζες επί παραδείγματι, έναντι του 20% στον αυστηρά ιδιωτικό τομέα-ΙΚΑ), αλλά έβγαιναν στη σύνταξη είτε με 35ετία χωρίς όριο ηλικίας (προσληφθέντες ή ασφαλισθέντες προ του 1983) ή με 35ετία στο 58ο έτος της ηλικίας (Σ.σ.: Τα ανωτέρω όρια εξισώθηκαν προς το 62ο έτος της ηλικίας σταδιακά από το 2012 και μετά και, κυρίως, από 19/8/2015 και στο εξής).
Ωστόσο, με τον νόμο 34387/16 οι εν λόγω ασφαλισμένοι, που ναι μεν επιβαρυνόταν με υψηλότερες εισφορές αλλά είχαν δέλεαρ την πρόωρη συνταξιοδότηση, επιβραβεύονται αναδρομικά και λαμβάνουν, αναλογικά, υψηλότερη σύνταξη γιατί πλήρωναν… υψηλότερες εισφορές.
4. Οι ασφαλιστικές εισφορές για υγεία ανέρχονται σε ένα μάλλον υψηλό ποσοστό επί των μεικτών αποδοχών (6%) τόσο για τους συνταξιούχους, όσο και για τους εν ενεργεία (αλλά, μόνο για τους μισθωτούς, όχι για του ελεύθερους επαγγελματίες όπως προείπαμε οι οποίοι πληρώνουν σταθερό ποσό άσχετα από τα έσοδα…). Παρά ταύτα, σχεδόν το 50% του υγειονομικού κόστους της οικογένειας καλύπτεται από του ίδιους (ιδιώτες γιατροί, «φακελάκια», συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη, μη κάλυψη πρότυπων φαρμάκων κ.α.). Κοντολογίς έχουμε ιδιωτική η α’ βάθμια, τουλάχιστον, υγεία.
5. Παραμένει το «παράθυρο» για την ανασφάλιστη-«μαύρη» εργασία καθώς η επιχείρηση δεν υποχρεούται να προαναγγείλει στην ηλεκτρονική πλατφόρμα «Εργάνη» τις ώρες και τις ημέρες της εργασίας των υπαλλήλων της. Επίσης δεν προαναγγέλλονται οι άδειες και τα ρεπό. Έτσι, σε περίπτωση τυχαίου ελέγχου μπορεί την επομένη η εταιρεία να δηλώσει την εργασία των υπαλλήλων… αναδρομικά.
Αποτέλεσμα το Ασφαλιστικό να χάνει εισφορές και οι εργαζόμενοι, αποδοχές και συντάξιμο μισθό…
